Η αγάπη δεν νικήθηκε ποτέ από το μίσος
Όταν ο κόσμος καίγεται και ο Αμβρόσιος (για να μην πω την κατάλληλη λέξη) «χτενίζεται», τότε προσωπικά έχω να επιλέξω ανάμεσα σε δύο δρόμους: Είτε να απομακρυνθώ από το λεγόμενο «παππαδαριό» που εκπροσωπεί ο αιμοδιψής «άγιος», είτε να κρατήσω τα λόγια εξαίρετων ιερέων που του απάντησαν, όπως θα έπρεπε να του απαντήσουν.
Επέλεξα, λοιπόν, το δεύτερο έχοντας προηγουμένως διαβάσει το σύγγραμμα του Ανδρέα Θεοδώρου με τίτλο «Η ουσία της Ορθοδοξίας» που αναφέρεται και σε ιερείς, όπως ο συγκεκριμένος τύπος, που μολύνουν την εκκλησία, την πίστη και τις καρδιές μας.
«Η Εκκλησία είναι αλάθητη, όχι στο πρόσωπο των επιμέρους μελών της- των ιεραρχών για παράδειγμα- και πολύ λιγότερο στο πρόσωπο ενός μεμονωμένου ιεράρχη, αλλά στο πλήρωμά της, την καθολική της συνείδηση που οδηγείται και γεμίζει από το Άγιο Πνεύμα», αναφέρει ο συγγραφέας στο βιβλίο του.
Κι αν κάποιος θεωρεί ότι τα λεγόμενα του Αμβρόσιου εκπορεύονται από το Άγιο Πνεύμα, τότε θα πρέπει να αναθεωρήσει τα πιστεύω του για το τι είναι άγιο και τι διαβολικό. Για το τι είναι αγάπη και τι μίσος.
Ευτυχώς πάντως που στη θρησκευτική μισαλλοδοξία του «άγιου πατέρα» (εδώ γελάμε) υπάρχουν πραγματικοί εκπρόσωποι του Θεού που θα του απαντήσουν. Όπως ο μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος ή ο πατέρας Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος ή ο πατήρ Νεόφυτος που τον καλεί «να σκάσει επιτέλους».
Και για όσους πιστεύουν ότι θα πρέπει να τον «ξυρίσουν», (ξεκίνησε ήδη καμπάνια στο διαδίκτυο) νομίζω ότι αυτό δεν είναι η λύση. Ο Αμβρόσιος και ο κάθε Αμβρόσιος θα πρέπει να υπάρχουν για να δείχνουν αυτό που εκπροσωπούν και λατρεύουν. Άλλωστε, το καλό δεν φοβήθηκε ποτέ το κακό.
Η αγάπη δεν νικήθηκε ποτέ από το μίσος. Η καλοσύνη δεν έχασε ποτέ από την κακία. Ο Θεός ήταν αυτός που έδιωξε το διάβολο από τον Παράδεισο κι όχι το αντίθετο.