Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες, το κολυμβητηριό μας είναι για κλάματα.
Παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, οι κολυμβητές του νησιού έδειξαν στο γκραν πρι του Αγίου Νικολάου ότι βρίσκονται σε πολύ καλό δρόμο. Και θα πανηγυρίζαμε κάποιο πανελλήνιο ρεκόρ, αν το επέτρεπε ο καιρός (έβρεχε την πρώτη μέρα) ή αν υπήρχαν στο κολυμβητήριο καλές πλάκες χρονομέτρησης.
Άραγε γιατί δεν δόθηκαν από το ΕΑΚΗ; Για άλλη μια φορά, λοιπόν, οι παράγοντες της κολύμβησης σκέπτονται (συνάμα προβληματίζονται) ότι, για να πετύχει κάποιος αθλητής-τρια κάτι καλό, θα πρέπει να πηγαίνει (υπάρχουν και τα έξοδα) σε αγώνες στην Αθήνα ή σε κάποια άλλη πόλη που διαθέτει σωστό απ’ όλες τις απόψεις κολυμβητήριο.
Στη συνέχεια οι αγώνες θα μεταφερθούν στο Ηράκλειο. Και εδώ, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της διοίκησης, των εργαζομένων του ΕΑΚΗ και των εθελοντών, το κολυμβητηριό μας είναι για κλάματα. Τα πάντα είναι πανάρχαια και επίσης δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις (τεχνολογικά, κτιριακά, αύξηση αθλουμένων) των καιρών. Δεν χρειάζεται να το λένε οι ομάδες Α1 πόλο που έρχονται εδώ. Το βλέπουν όλοι.
Να φανταστείτε ότι εδώ και χρόνια δεν αδειάζει η πισίνα, διότι όλοι φοβούνται ότι θα σκάσουν τα πλακάκια που είναι από το 1979. Επίσης οι αθλητές φοβούνται να εξέλθουν από την πισίνα μήπως κοπούν (άπειρα τα περιστατικά τραυματισμών) στις σχάρες που έχουν τοποθετηθεί για να… κρατούν τα πλακάκια.
Μαύρα χάλια στο μεγαλύτερο αθλητικό κύτταρο της πόλης. Αν δεν υπήρχαν οι σύλλογοι να βοηθούν οικονομικά, ίσως να ήταν κλειστό. Μήπως όλοι οι φορείς με περισσότερο ζήλο σκύψουν πάνω του και δώσουν άμεσες λύσεις. Όχι αύριο, χθες.
Πρόσφατα σε συνέντευξή του στην “Π” ο υφυπουργός Αθλητισμού κ. Βασιλειάδης είχε πει ότι με τη σύμπραξη δημοσίου και ιδιωτικού τομέα μπορεί να γίνει νέο κολυμβητήριο στο Ηράκλειο, αρκεί να το θέλει η τοπική κοινωνία. Το θέλει; Κι αν ναι, γιατί δεν αναλαμβάνει κάποιος την πρωτοβουλία;