Δεν είναι μόνο ο κακός μας ο καιρός…
«Νερό, νερό παντού και ούτε μια σταγόνα να πιούμε» φώναζε ένας Άγγλος ποιητής και φιλόσοφος του 18ου αιώνα, αλλά προφανώς δεν είχε τον νου του στην Κρήτη και τα όσα τραγελαφικά συμβαίνουν εδώ με το νερό!
Η δική μου σκέψη, ομολογώ, πήγε όμως κατευθείαν στην ποιητική κραυγή απόγνωσης του Samuel Taylor Coleridge διαβάζοντας το εύστοχο ρεπορτάζ της συναδέλφου Λ. Δαφερμάκη στη χθεσινή «Πατρίδα».
Ενώ πλημμυρίζουμε με τα νερά του Αποσελέμη, ενώ… πνιγήκαμε από τις φετινές βροχές και δεν έχουμε τι να κάνουμε τόσες ποσότητες βροχής που μας έστειλε ο Μεγαλοδύναμος, οι πόλεις μας…διψούν!
Και ακόμη χειρότερα: Το νερό από το φράγμα, λέει, κατέβηκε με τέτοια πίεση που έκανε σμπαράλια τους αγωγούς, έκανε τέτοιες ζημιές στο δίκτυο που θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι ίσως και για… δύσκολο καλοκαίρι!
Δεν έχεις νερό με την ανομβρία, δεν θα έχεις ούτε με τα πλημμυρικά νερά… Να κλάψεις ή να γελάσεις;
Κάνεις και τα δύο… παραδοσιακά σε αυτή τη χώρα και για τούτο 2-3 χιλιετίες έχουμε ανακαλύψει τη μοναδική λέξη: κλαυσίγελως!
Η τραγωδία φυσικά δεν είναι μόνο τα όσα συμβαίνουν τώρα με τον δύσκολο χειμώνα. Τα ίδια και με την τριετία της ξηρασίας. Χωριανοί μάς έλεγαν και ξανάλεγαν για το… φαραωνικό έργο του Αποσελέμη που δεν πρόκειται να γεμίσει ποτέ!
Τεράστιο έργο για ένα φράγμα που είναι από τα μικρότερα στην Ελλάδα! Το έβγαλαν άχρηστο αν και γέμισε πριν καν ολοκληρωθεί και…του πήραν το νερό πέρυσι πριν καν ξεκινήσει! Και μετά έλεγαν για το κόστος, το οποίο οι ίδιοι- μαζί με τους συνήθεις εργολάβους- εκτόξευσαν στα ύψη!
Αντί να φωνάζουμε για μεγαλύτερα και πιο πολλά φράγματα, η φασαρία γινόταν για ένα μικρό και ασήμαντο τελικά έργο. Σκεφτείτε ότι βάζει 27 εκατομμύρια κυβικά νερού, ενώ το φράγμα στη λίμνη Πλαστήρα είναι 400 εκατομμυρίων! Κάντε συγκρίσεις…
Δεν ξέρουμε τι θέλουμε, δεν γνωρίζουμε τι κάνουμε. Κανένα πρόγραμμα, κανένας σχεδιασμός. Έλεγα και το πίστευα ότι φταίει ο… καλός μας ο καιρός γι’ αυτά που μας συμβαίνουν, μια και σε έναν ευλογημένο τόπο που όλα τα κάνει εύκολα ο ήλιος, το αίθριον, η καλοκαιρία, δεν χρειάζεται να είσαι Προμηθέας για να προβληματίζεσαι πώς να επιβιώσεις!
Πάει και κάπου μόνο του το πράγμα. Ακόμη και το καθημερινό φαΐ μοιάζει πιο βατό: μια βρούβα, ένας χοχλιός, ασκουρδουλάκοι και μια πατάτα σού έχουν οργανώσει το φτωχό πλην απαραίτητο τραπέζι.
Πού να ζήσουν έτσι κάτι Βορειοευρωπαίοι εκεί στα δύσκολα κλίματα; Θέλει οργάνωση, πρόγνωση και τάξη. Αλλιώς εξαϋλώνεσαι!
Αλλά μάλλον δεν φταίει ο… κακός μας ο καιρός. Ή τουλάχιστον μόνο αυτός.
Δεν φταίμε κι εμείς, είναι βέβαιο. Δεν ευθύνονται οι άρχοντες και οι ηγήτορες του τόπου.
Δεν υπάρχει λοιπόν καμία αμφβολία: Φταίει το… νερό!