«Λοιπόν, σήμερα, δεν ξέρω αν το προσέξατε… αλλά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα… είμαστε».
Αυτή η διαχρονική κορυφαία ατάκα του αείμνηστου Ντίνου Ηλιόπουλου, στον «Ατσίδα» μπαίνει σήμερα αντί προλόγου στο στίγμα μας, το οποίο θα καταπιαστεί με την ελληνική επικαιρότητα και θα καταγράψει-σχολιάσει τα παράδοξα που συμβαίνουν γύρω μας.
Όπως θα έχετε παρατηρήσει, ουδείς στην κεντρική πολιτική σκηνή ασχολείται με τα καθημερινά προβλήματα του πολίτη, με την υγεία, την ακρίβεια, την αισχροκέρδεια, την αν-ασφάλεια και μια σειρά ακόμα από ζητήματα που απασχολούν το κοινωνικό σύνολο.
Η κυβέρνηση βάσει των τελευταίων δημοσκοπήσεων συνεχίζει να φυλλοροεί, καταγράφοντας νούμερα (23,7%) πιο χαμηλά και από αυτά των πρόσφατων ευρωεκλογών, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ από αξιωματική αντιπολίτευση έχει φτάσει να είναι τέταρτο κόμμα (9.1%) πίσω από ΠΑΣΟΚ (13,2%) και Ελληνική Λύση (9,9%). Κοινώς, πάρε τον ένα και χτύπα τον άλλον αν και όλοι τους μας χτυπούν εμάς αλύπητα.
Στην ΝΔ εξακολουθούν να κάθονται πάνω στο μπλε συννεφάκι της εξουσίας και να συμπεριφέρονται με αλαζονεία ενίοτε όμως πετούν με μαγικά χαλιά ή απλώς τα στρώνουν στο υπουργείο της κ. Κεφαλογγιάννη, αφού πρώτα τα πληρώσουν…χρυσάφι γιατί πως πιστεύετε, εσείς ότι πάει τρένο… ο τουρισμός στην Ελλάδα, αν δεν πατήσει ο ξένος επισκέπτης του υπουργείου πάνω σε ένα μπορντοροδοκόκκινο χαλί της Δέσποινας Μοιραράκη;
Τρένο βέβαια, πάει μόνο ο τουρισμός γιατί τα πραγματικά τρένα δεν… Πρόσφατα αποφεύχθηκε νέα σύγκρουση για δυο αμαξοστοιχίες που κινούνταν στην ίδια γραμμή και ήρθε αυτό το περιστατικό για να μάθουμε 1,5 χρόνο μετά τα Τέμπη ότι ακόμα δεν λειτουργεί η τηλεδιοίκηση και γενικά ο σιδηρόδρομος εξακολουθεί να υπολειτουργεί παίζοντας τις ζωές μας κορώνα-γράμματα.
Γιατί, δυστυχώς, ούτε από τα λάθη μας μαθαίνουμε. Όλα στην Ελλάδα γίνονται στην τύχη εκτός κι αν πρόκειται για τον καλλωπισμό των υπουργείων. Τα οποία, ειρήσθω εν παρόδω, δεν φυλάγονται από την Αστυνομία τη νύχτα.
Έτσι δυο άγνωστοι δράστες μπούκαραν ανενόχλητοι τα ξημερώματα της Τετάρτης στο κέντρο της Αθήνας και πήραν τριάντα φορητούς υπολογιστές από τα γραφεία σε κτήριο της οδού Δραγατσανίου, όπου συστεγάζονται τα υπουργεία Εργασίας και Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας.
Διότι, ποιος να φυλάξει τα υπουργεία όταν ένα μεγάλο μέρος του έμψυχου δυναμικού της Αστυνομίας έχει αποσπαστεί για να φυλάει τις κατοικίες των πολιτικών, επιχειρηματιών, δημοσιογράφων;
Τον απλό κοσμάκη φυσικά όχι μόνο δεν μπορεί η Αστυνομία να τον προστατεύσει αλλά υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που χάνουν τα σπίτια τους, και ο πρωθυπουργός το χαίρεται κιόλας.
Πρόσφατα συνάντησε στο Μέγαρο Μαξίμου την Εθνική Ομάδα Ποδοσφαίρου Αστέγων, ενόψει της συμμετοχής της ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων, που θα διεξαχθεί από 21-28 Σεπτεμβρίου στη Σεούλ της Νότιας Κορέας.
Όχι, όμως, για να δώσει λύσεις στα προβλήματα τους όπως θα ήταν το αυτονόητο αλλά για να τους συγχαρεί: «Αυτή είναι τελικά και η επιβράβευση όλης της προσπάθειας που έχετε κάνει.
Γιατί αυτή η διαδρομή είναι δύσκολη, δυστυχώς όλες οι ιστορίες δεν είναι ιστορίες επιτυχίας. Γι’ αυτό και το δικό σας παράδειγμα έχει τόσο μεγάλη σημασία για αυτούς οι οποίοι θα ακολουθήσουν μετά από εσάς, ότι αυτή η προσπάθεια τελικά είναι πολύ δύσκολη αλλά αξίζει τον κόπο».
Αυτά τους είπε με την περηφάνεια να ξεχειλίζει ενώ έσπευσε κιόλας να φωτογραφηθεί, αντί να κοκκινίσει από ντροπή που οι άνθρωποι αυτοί είναι χωρίς στέγη.
Κι αν η έλλειψη ουσιαστικής αντιπολίτευσης έχει αποθρασύνει την κυβέρνηση σε βαθμό που δεν νοιάζεται πια για τίποτα, ούτε για το αν τα funds κάνουν πάρτι σε βάρος των δανειοληπτών, τον ρόλο αυτό ανέλαβαν 11 βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος.
Με τον Κασελάκη και τον Ανδρουλάκη να ασχολούνται μόνο με τα εσωκομματικά τους, στην αντιπολίτευση βγαίνει ένα μέρος της ΝΔ. Μια ενδεκάδα κυρίως αναπληρωματικών, βουλευτές, δηλαδή, οι περισσότεροι από τους οποίους όταν έγιναν οι υπουργοποιήσεις, έμειναν στον… πάγκο.
Και δεν το κάνουν από την καλή τους την καρδιά, ούτε για να διαμαρτυρηθούν (μια χαρά ψήφισαν μέχρι τώρα όλα τα σχετικά νομοσχέδια) αλλά γιατί διαβλέπουν την πτώση, η οποία προδιαγράφεται με πάταγο και θέλουν να έχουν καλυμμένα τα νώτα τους.
Ακόμα κι έτσι πάντως είναι καλό να υπάρχει μια αντίρροπη δύναμη στην κυβερνητική αλαζονεία για να ενοχλεί και να υπενθυμίζει στους ενοίκους του Μαξίμου ότι δεν είναι άτρωτοι.
Ότι ο λαός από κάτω στενάζει και δεν αντέχει πλέον να τον κοροϊδεύουν και να τον φορτώνουν με ευθύνες, τύψεις και ενοχές για ό,τι στραβό γίνεται.
Ότι το 41 τα εκατό ανήκει στο παρελθόν κι ότι τα χάλια αυτής της χώρας δεν μπορούν να γίνονται… χαλιά για να (μας) πατάνε και να κυβερνάνε χωρίς να δίνουν πουθενά λογαριασμό αλλά η… λυπητερή να πηγαίνει πάντα στον πολίτη…