Πρέπει λίγο να λερώσεις και τα χέρια σου, τα πόδια σου και να κρατήσεις ένα μόνο σημείο καθάριο, την ψυχή…
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν αγαπούν απλώς την καρέκλα τους, δεν είναι η θέση που τους γοητεύει, η δύναμη που τους παρέχει. Θεωρούν ότι ο εκάστοτε Δήμος, Περιφέρεια ή ακόμα και η χώρα είναι τσιφλίκι τους.
Πρόθεσή μου δεν είναι να στοχοποιήσω κανένα , εν όψει εκλογών. Ανάλογες συμπεριφορές συναντά κανείς στο σύνολο του δημοσίου βίου, ακόμα και του ιδιωτικού. Το σπίτι μου είναι δικό μου, το αυτοκίνητό μου επίσης, αλλάμέχρι εκεί. Τι άλλο μπορεί να μου ανήκει; Κανένας άνθρωπος μήπως; Δεν νομίζω. Μία δουλειά; Μία θέση;
Όσοι ονειρεύονται την καρέκλα, θα πρέπει δίπλα στο συννεφάκι τους να βάλουν και μία λέξη που έρχεται μαζί της. Όχι, δεν είναι η εξουσία, δεν είναι τα χρήματα, ούτε η δόξα, η υστεροφημία και τόσες άλλες λέξεις που ορισμένοι, άλλοι δικαίως άλλοι αδίκως, θεωρούν ότι μπορούν να γραφτούν δίπλα στο όνομά τους.
Είναι η ευθύνη. Ω, ναι. Το να είσαι δήμαρχος, περιφερειάρχης, υπουργός, πρωθυπουργός δε σημαίνει μονάχα ότι μπορείς να βάλεις ένα κομψό κουστούμι, μία ντελικάτη γραβάτα και να βγεις στη γύρα. Πρέπει, λίγο, να λερώσεις και τα χέρια σου, τα πόδια σου, και να κρατήσεις ένα μόνο σημείο καθάριο, την ψυχή. Τι λέω τώρα, μέρες που είναι…
Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να προσφέρουν, δεν αμφιβάλλω για αυτό. Ζουν ανάμεσά μας, έχουν σάρκα και οστά, όσο κι αν κάποιες φορές πιστεύουμε ότι είναι αποκύημα της φαντασίας μας ή ενός ονείρου που δεν πρόκειται ποτέ να βγει αληθινό.
Ελπίζω σε λίγα 24ωρα, όσοι πλησιάσουμε τις κάλπες, εμείς οι ελάχιστοι που μείναμε και δεν είμαστε υποψήφιοι, να ρίψουμε μία ψήφο, να σταυρώσουμε έναν άνθρωπο που αξίζει.
Όχι γιατί είναι ωραίος, νέος, πλούσιος με πολλές διασυνδέσεις και τυγχάνει να είναι και κουμπάρος μας, αλλά γιατί έχει δουλέψει, έχει παλέψει, έχει ρίξει τον εγωισμό του, έχει αντιμετωπίσει τους γύρω του με σεβασμό και είναι σε θέση να κοιτάει τους ψηφοφόρους του, ακόμα και τους πολιτικούς του αντιπάλους στα μάτια
. Θέλω, αν μπορώ να το προσωποποιήσω, να με εκπροσωπεί ένας άνθρωπος στο Δήμο, την περιφέρεια, το ευρωκοινοβούλιο και στην ελληνική Βουλή, αργότερα, που ακόμα και αν δε μου είναι συμπαθής, επειδή δεν ταιριάζουν τα χνώτα μας, να αξίζει τον σεβασμό μου, και ας μην τα κάνει όλα τέλεια.