Ήταν τόσο μα τόσο μαγικό αυτό που εξελισσόταν μπροστά στα μάτια μου.
Πριν λίγα χρόνια στη διάρκεια κάποιων ξεχωριστών Χριστουγέννων, με μια ξεχωριστή παρέα, άκουσα τα πιο ξεχωριστά κάλαντα από ένα ξεχωριστό μικρό κορίτσι. Δεν ήταν μόνο η γλύκα και η αθωότητά της, δεν ήταν μόνο τα λόγια που με συνεπήραν, αν και ήταν λόγια που δεν άκουσα ποτέ από εκείνη.
Αυτό το υπέροχο πλάσμα τότε που το είδα για πρώτη και για τελευταία φορά δεν μιλούσε και πιθανότατα να μην άκουγε. Η μουσικότητα όμως από τις κινήσεις της είχαν πλημμυρίσει τον χώρο. Ήταν τόσο μα τόσο μαγικό αυτό που εξελισσόταν μπροστά στα μάτια μου.
Μετά από τόσα χρόνια, λοιπόν, και μετά από πολλές προσπάθειες ρώτησα για τα ήθη, τα έθιμα και τα τραγούδια των γιορτών αυτής της περιοχής. Στάθηκα και πάλι τυχερός. Τα διαβάζω και στο μυαλό μου έρχονται οι κινήσεις της, τα λόγια στη νοηματική αυτού του παιδιού.
Καλήν ημέραν άρχοντες, αν είναι ορισμός σας,
να σας εφέρω δροσερό νερό απ’ το χωριό σας.
Σηκώστε να μ’ ανοίξετε την πόρτα τη δική σας,
που σασεφέρνει δροσερό νερό η αδερφή σας.
Ανοίξετε την πόρτα σας να μπω ιατί σηκώνω,
σας εύχομαι καλές γιορτές κι ευτυχισμένο χρόνο.
Στο σπίτι σας ποδαρικό εω θα κάμω φέτο
και σας εφέρνω και νερό ια να μην έρθω σκέτη.
Φέρνω του Καραβά νερό και τα ποτήρια πιάστε
να σας επώ καλή χρονιά κι ευτυχισμένοι νά ‘στε”.
Μακάρι να ακούσω ξανά είτε αυτά είτε κάποια άλλα κάλαντα, αλλά από το ίδιο παιδί, ακούγοντας όμως τη φωνή της.