Μένουν ασυγκίνητοι από τα νεκρά παιδιά που προβάλλουν μέσα από τα βομβαρδισμένα ερείπια
To 1982 οι φεμινίστριες έβγαιναν στο δρόμο φωνάζοντας συνθήματα κατά της ηρωοποίησης των βιαστών. Ο Κυριάκος Παπαχρόνης, ο «δράκος» από τη Δράμα, διένυε τους πρώτους μήνες στη φυλακή και ήδη το κελί του άρχισαν να κατακλύζουν ερωτικά γράμματα από τις θαυμάστριές του.
Σχεδόν τέσσερις δεκαετίες αργότερα, ο δράκος της ανατολής, ο σουλτάνος Ερντογάν, εισβάλλει στη Βόρεια Συρία και κάποιοι δικοί μας… “ευπατρίδηδες” επαινούν τον εισβολέα που μάχεται για το καλό του λαού του και την ίδια ώρα αναρωτιούνται για την αδράνεια και την απάθεια των δικών μας ηγετών, που δεν μακελεύουν τους «βάρβαρους» που μας περιστοιχίζουν.
Α, και επειδή είναι και… ιστοριοδίφηδες ξέρουν από πού κρατά η σκούφια των Κούρδων και πόσο επικίνδυνοι είναι για την ανθρωπότητα! Είναι οι δικοί μας καμένοι και ψεκασμένοι, που έχουν λαλήσει από την κατάρρευση της Χρυσής Αυγής. Ζουν ανάμεσα μας και το facebook δεν τους διαγράφει.
Μένουν ασυγκίνητοι από τα νεκρά παιδιά που προβάλλουν μέσα από τα βομβαρδισμένα ερείπια και τις νεαρές μητέρες που τρέχουν ανάμεσα σε καπνούς και σε σφαίρες με τα μωρά στην αγκαλιά για να βρουν ασφαλές καταφύγιο.
«Μας αρέσουν οι Κούρδοι αλλά δεν μας βοήθησαν στην απόβαση της Νορμανδίας», απεφάνθη ο Τραμπ που ηγείται των κραταιών ΗΠΑ με την κωλομπαρισμένη πολιτική. Άλλα λέει ο Λευκός Οίκος και άλλα το Κογκρέσο, στο ρόλο του καλού και του κακού μπάτσου. «Για αφέντη το φαΐ να σκοτώνονται οι λαοί» που τραγούδησε και ο Ξυλούρης στην μπαλάντα του Κυρ Μέντιου.
Ο παράφρονας Ερντογάν μπήκε στη Βόρεια Συρία, για να βρει, σκάβοντας, την «πηγή της ειρήνης», όπως βάφτισε την εκστρατεία του. Μα όλοι ξέρουμε ότι μπήκε για να σκάψει το λάκκο των Κούρδων, για ν’ απελευθερώσει από τις φυλακές τους τζιχαντιστές που μάχονται για το Ισλαμικό Κράτος και για την ικανοποίηση γεωπολιτικών του συμφερόντων.
Η Δύση, που τάχα μου καταδικάζει, για άλλη μια φορά παρακολουθεί με απάθεια και ενοχή, ωσάν καθηλωμένη στα τέσσερα από το “σουλτάνο”. «Όποιος τολμήσει να μιλήσει για κατοχή θα αμολήσω 3,6 εκατομμύρια πρόσφυγες στην Ευρώπη» η ευθεία απειλή του Ερντογάν, που σημειωτέον έχει επιδοτηθεί για να τους διατηρεί στα εδάφη του!
Και τώρα ετοιμάζει νέες στρατιές μεταναστών και προσφύγων από τον σ’ εξέλιξη πόλεμο… «Αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων», όπως σοφά προλόγισε το τραγούδι του Κεμάλ ο Μάνος Χατζιδάκις.
Κατά τα άλλα μας φταίνε οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που έρχονται να μας… πάρουν το φαΐ, τη δουλειά και την πατρίδα (όπως σκέπτεται ολόκληρη η Ευρώπη) και δεν μας φταίει αυτός που με τους πολέμους και τα όπλα του δημιουργεί πρόσφυγες και μετανάστες από την πολύπαθη Συρία.
Και φτάνουμε να κλείνουμε σύνορα με φράχτες και με τείχη, μήπως και καταφέρουμε να διατηρήσουμε την παρθενιά μας, αδιαφορώντας για τους διακορευτές της ιστορίας…
Κι έχω μέρες να συναντήσω και την Γκαμζέ, την κουρδικής καταγωγής Ηρακλειώτισσα, και να διαβάσω στα μάτια της είτε την έκβαση του πολέμου είτε την ελπίδα ότι και αυτή τη φορά ο λαός της θα επιβιώσει με τις όποιες απώλειες.
Φέρνοντας στο μυαλό μου τα μελαγχολικά μα πάντα σπινθηροβόλα μάτια της Γκαμζέ, ονειρεύομαι κάποια μέρα η επωδός της καληνύχτας στον Κεμάλ να μην είναι… αυτός ο κόσμος δεν θ’ αλλάξει ποτέ!