Τον “Πόλεμο των Ρόουζ” θα παίξουμε ή τον πόλεμο των drones;
Τελικά η Κρήτη μπήκε στον ενεργειακό χάρτη, όπως μας έλεγαν περήφανα ο Ηλίας, ο Δημήτρης και ο Νίκος ή στον χάρτη με τις γκρίζες ζώνες, τις αλλότριες διεκδικήσεις και τις έριδες; «Το Στίγμα της ημέρας» της 19ης Νοεμβρίου του 2018 με τον τίτλο «…ως και οι θάλασσες που μας διώξανε» αναρωτιόταν μεταξύ άλλων αν «ο βυθός της νότιας Κρήτης κρύβει ένα θησαυρό ή μια κατάρα» και αναφερόταν στις διαφαινόμενες τουρκικές διεκδικήσεις, που θα έβαζαν σε μπελάδες την Ανατολική Μεσόγειο.
Ένα χρόνο μετά, οι Τούρκοι συνάπτουν μνημόνιο συνεργασίας με την σπαρασσόμενη από τον εμφύλιο Λιβύη και απειλούν θεούς και δαίμονες προκειμένου να βάλουν πόδι κάτω από την Κρήτη – ή χέρι επί το κομψότερο- και να έχουν μερίδιο στα πλουσιοπάροχα -κατά τους επιστήμονες και ερευνητές- κοιτάσματα υδρογονανθράκων.
Και τώρα, ο Κονοφάγος, ο Φώσκολος και ο Λυγερός – την αξιοσύνη, επιστημοσύνη και κυρίως ευφυΐα των οποίων στερούμαι- έχουν εξαφανιστεί… Τη θέση τους στα τηλεοπτικά πάνελ έχουν πάρει οι απόστρατοι στρατηγοί κλέβοντας το ψωμί (παντεσπάνι για να σοβαρευτούμε) του Βερύκιου και ο Ανδρέας με τον Καντάφι δεν ζούνε για να συναντηθούν στην Ελούντα και το επεισόδιο να θεωρηθεί λήξαν!
Κατά τους Τούρκους, μερικά χιλιόμετρα ανατολικότερα της δικιάς μας Εδέμ (της Ελούντας) οι Έλληνες ενεργοποιούν τους S-300 για να μακελέψουν, τάχα μου, το Λιβυκό Πέλαγος ή επί το ακριβέστερο το Νότιο Κρητικό και γεμίζουν το νησί με αερομεταφερόμενα τάγματα, όπως έγραψαν και τα δικά μας military sites (για να τα λέμε όλα), καθώς και με μη επανδρωμένα αεροσκάφη – drones, όπως τα ξέρουμε και στο χωριό μου.
Τελικά, βρε καρντάσια, τι θα κάνουμε; Τον «Πόλεμο των Ρόουζ» θα παίξουμε ή τον πόλεμο των drones; Μακάρι το σκηνικό που στήνεται από κάτω μας να ήταν υπόθεση του Μάικλ Ντάγκλας και της κάποτε χυμώδους Καθλίν Τέρνερ με την υπογραφή του κοντοπίθαρου Ντάνι Ντε Βίτο.
Δυστυχώς, όμως, τα πράγματα είναι πιο σοβαρά και τα κοιτάσματα γεννούν φαντάσματα. Από κει που θα ξεχρεώναμε μονοκονδυλιά και θα βάζαμε και στην τσέπη μετατρεπόμενοι αίφνης σε οικονομικά ανεξάρτητους και ενεργειακά αυτοδύναμους, για να μην πω παντοδύναμους, μπαίνουμε σ’ έναν πολύχρονο ταραχτά με άγνωστες συνέπειες.
Δεν εξετάζω αν οι Τούρκοι έχουν άδικο, αλλά στέκομαι στα δεινά που μπορούν να φέρουν τα κοιτάσματα, που, όπως έχουμε εξηγήσει πολλάκις δεν είναι μόνο τα κακόηχα τύμπανα του πολέμου, αλλά είναι επίσης το περιβάλλον, η υποθήκευση και η αλλοίωση της Κρήτης.
Και μπορεί οι επιστήμονες και υπέρμαχοι των ερευνών και της εξόρυξης να είναι καθησυχαστικοί και να μας καταλογίζουν άγνοια και έλλειψη ενημέρωσης, μα πολλά πράγματα είναι απλά ή όπως έλεγαν οι παλιότεροι… κοντά στο νου και η γνώση. Συν τοις άλλοις, τον τελευταίο καιρό η Κρήτη παρουσιάζει έντονη σεισμική δραστηριότητα και οι σεισμολόγοι προειδοποιούν ότι οι έρευνες για τα κοιτάσματα θα ενεργοποιήσουν ρήγματα, των οποίων η περιοχή δεν φείδεται.
Και τότε να δούμε ποιος αντέχει τα κουνήματα… Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν γνώριζαν για τα κοιτάσματα.
Δεν είναι παράξενο που δεν τα σκάλισαν ποτέ; Και επειδή οι ερωτήσεις επί του θέματος δεν τελειώνουν ποτέ, ας υποβάλουμε την τελευταία επί του παρόντος: αν –κατά τα παιδιά με τα μαλλιά και με τα μαύρα ρούχα- το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του, τα κοιτάσματα του νότιου Κρητικού πού ανήκουν;