Εκείνες τις μοβ κορδέλες όλοι τις τρέμουν. Είναι η κατάρα πολιτικών και αυτοδιοικητικών
Εκείνες τις λευκές κορδέλες των εγκαινίων όλοι τις ορέγονται. «Ξενυχιάζονται» από τον συνωστισμό για να πάρουν θέση στο κάδρο. Αστράφτουν τα φλας των δημοσιογράφων και τα χαμόγελα …Colgate.
Εκείνες τις μοβ κορδέλες όλοι τις τρέμουν. Είναι η κατάρα πολιτικών και αυτοδιοικητικών. Κάπου διάβασα ότι το μοβ είναι το χρώμα του αναζητητή της αλήθειας, δηλώνει κατανόηση και υπέρβαση των ψευδαισθήσεων και των φαινομενικών καταστάσεων.
Αντιπροσωπεύει την ηθική και δηλώνει την έκφραση του καθήκοντος που μέσα από τη θυσία οδηγεί στη δικαίωση και την ολοκλήρωση.
Εν ολίγοις, όπως λέει και ο φίλος μου ο Νικόλας: «για μακάκες ψάχνεις;».
Η μοβ κορδέλα λειτουργεί στα μάτια των πολιτικών (με τη στενή και την ευρύτερη έννοια) σαν παραμορφωτικός καθρέφτης. Έχουν την ψευδαίσθηση ότι…παραμορφώνει τη δική τους αλήθεια που είναι όμορφα καμωμένη από τα παραμύθια της Χαλιμάς.
Γιατί οι πολιτικοί έχουν μάθει σαν την κακή βασίλισσα στο παραμύθι με τη Χιονάτη, να κοιτάζουν τον καθρέφτη τους και με τρομακτική αλαζονεία να ρωτούν: «καθρέφτη-καθρεφτάκι μου ποιος είναι ο ωραιότερος σε όλη αυτή τη χώρα;».
Και όταν το πράγμα ζορίζει, αρχίζουν τις ανέξοδες υποσχέσεις. Και όταν παραζορίζει, επιστρατεύουν τους «δράκους» και εκτοξεύουν «φωτιές» (ευθύνες) αριστερά και δεξιά. Πού θα πάει όμως; Θα περάσει και αυτή η καταιγίδα, θα ξεχαστεί και αυτή η τραγωδία, όπως τόσες άλλες.
Να γιατί αποστρέφονται τη μοβ κορδέλα… Γιατί τους χαλάει τη μαγεία της ψευδαίσθησης.
Και αν αδικώ κάποιους ανθρώπους, ας με συγχωρέσουν, όμως τα μανιασμένα νερά του Γεροποτάμου παρασύρουν τα πάντα στο διάβα τους, ζωές, ψυχές, συνειδήσεις…
Και φοβάμαι ότι κάποιες συνειδήσεις μπορεί και να μην βρεθούν ποτέ, και ας είναι έμπειροι οι δύτες της 3ης ΕΜΑΚ Κρήτης. Και όσοι θίγεστε, να θυμάστε: κάποιες λευκές κορδέλες δεν είναι εγκαινίων.
Μην σπρώχνεστε άδικα για μία περίοπτη θέση και για φωτογραφικά “κλικ”. Είναι οι λευκές κορδέλες των νέων που θυσιάζονται στην χώρα του «κατόπιν εορτής».