Δεν είναι Χριστούγεννα φέτος αυτά… Να καθυστερούν τα δώρα στο Θείο Βρέφος λόγω ταχυμεταφορικής και να φέρνει την τσιλαδιά στην πόρτα μας το delivery boy, κακοποιημένη από τους ελιγμούς και τις αριστερές προσπεράσεις και καταχτυπημένη στα πεζοδρόμια της άπονης ζωής.
Πάλι καλά που τα λουκάνικα, η χοιροκεφαλή, το απάκι και τα σύγλινα, δεν απαιτούν click away για την αγορά τους, γιατί δεν ξέρω κι εγώ πώς θα στρώναμε το χριστουγεννιάτικο τραπέζι, όσο και αν ο Άδωνις λέει ότι η «παράδοση- παραλαβή εκτός», είναι παιχνιδάκι.
Αναμφίβολα ο χοίρος είναι το ζώο των ημερών, λόγω της αρχέγονης διασύνδεσης του με τα Κρητικά Χριστούγεννα, άσχετα αν τα μουγκρητά της όχι και τόσο εθελούσιας θυσίας του, που σημάδεψαν τα παιδικά μας χρόνια, φαντάζουν τόσο μακρινά και ελεγχόμενα λόγω της αλλαγής των συνθηκών και των τόπων σφαγής. Διότι στα σοκάκια και τα καλντερίμια των έρημων ή λιγότερο έρημων χωριών κολλάει (ξέρω κι εγώ τι διάβολο;), ενώ στα «αμαρτωλά» σφαγεία δεν κολλάει, σύμφωνα με τα κτηνιατρικά πρωτόκολλα εξαιτίας των οποίων απωλέσαμε τη «φούσκα του χοίρου»- το καλύτερο χριστουγεννιάτικο δώρο που θα μπορούσε να φανταστεί ένας πιτσιρικάς πριν από μισό αιώνα.
Και τι μας απέμεινε; Η μούρη του χοίρου, που φοριέται πολύ τελευταία και όχι μόνο από ποιητές εκ του προχείρου…
Και προφανώς δεν βαδίζουμε προς τα Χριστούγεννα του Κάρολου Ντίκενς, αλλά στα Χριστούγεννα της… Covid- 19, που σχεδόν για ένα ολόκληρο χρόνο κατατρώει τα σωθικά του πλανήτη, καθώς η γρίπη των χοίρων, οι τρελές αγελάδες και η νόσος των πουλερικών, φαντάζουν με λούνα παρκ μπροστά της.
Τα πάντα κινούνται στον αστερισμό της πανδημίας, που βάζει τους δικούς της όρους και κανόνες στη ζήση της ανθρωπότητας.
Γιορτές λοιπόν με τα «μην», τα «δεν» και τα «απαγορεύεται», γιατί αν δεν καθίσουμε καλά, λέει, το Γενάρη έρχεται και τρίτο κύμα του κοροναϊού, που μπορεί να έχει και μεγαλύτερες συνέπειες, όπως προειδοποιούν οι τηλεγιατροί, που δίνουν ρέστα με το μεταλλαγμένο στέλεχος που θα μετατρέψει τον ιό σε σύγχρονο Ηρώδη, με ανεξαρτήτου ηλικίας θύματα.
Για αυτό, λέει, να τα κάνουμε όλα από μακριά, γιορτές, ευχές, αγκαλιές, επαφές, ακόμα πιο στενές επαφές… Μακριά και αγαπημένοι! Και κάπως έτσι ο πλανήτης προχωρά με τηλεργασία, η γνώση μεταδίδεται με τηλεκπαίδευση, οι αποφάσεις παίρνονται σε τηλεδιασκέψεις, ο μισθός γίνεται επίδομα, η ζωή μπαίνει σε αναστολή και ο κόσμος συνουσιάζεται διαδικτυακά. Στο messenger, μου λένε, καίγεται το πελεκούδι…
Αν η επιστήμη επιτύχει και την διαδικτυακή αναπαραγωγή, θα έχουμε αγγίξει την τελειότητα. Αν στον ιδανικό κόσμο τους το safe sex γίνεται μέσα από ηλεκτρονικές πλατφόρμες, τότε να τον χαίρονται. Ένας κόσμος πιο dirty αντιστέκεται εκεί έξω, προσδοκώντας κατεψυγμένα εμβόλια και φωσφοριζέ προφυλακτικά και ας απειλείται με πρόστιμα.
Ο θεάνθρωπος είναι καθοδόν και το 2020- και ας λένε οι κακεντρεχείς και οι βλάσφημοι ότι φέτος θα είναι μεταλλαγμένος σε κοριτσάκι. Ακόμα κι έτσι αξίζει κανείς να ζήσει πολλά Χριστούγεννα για να δει πώς θα είναι ο θεάνθρωπος της επιστήμης, των εργαστηρίων και των μονοκλωνικών φαρμάκων. Διότι κάπως έτσι μας παρουσιάζουν το νέο κόσμο στην μετά covid εποχή.
Καλή η επιστήμη και οι ανακαλύψεις της, αλλά θα έχουν νόημα αν επιτυγχάνονται σε ένα φυσιολογικό κόσμο και όχι σε μια βιασμένη κοσμογονία- προϊόν συνεχών μεταλλάξεων ιών και ανθρώπων, όπου θα ζούμε αποστειρωμένοι, μακριά και αγαπημένοι ή για την ακρίβεια αποξενωμένοι.
Κι όσο για τους μεγαλόσχημους που δυστροπούν με τις παραπάνω δήθεν υπερβολές… ξίδι. Κι έχουμε άφθονο και δυνατό, σαν αυτό που θα βάλουμε στο χοιρινό-τι άλλο- συκώτι σαβόρε στο μεσημεριανό τραπέζι των Χριστουγέννων, έστω και αν νωρίτερα θα έχουμε ακούσει κάλαντα- κονσέρβα από την τηλεόραση.