Τα τρίγωνα όταν τα απολαμβάνεις στο Πανόραμα έχουν άλλη γλύκα
Όταν ρωτάς έναν υποψήφιο πού θέλει να περάσει, πρώτα απαντάει: «Στη Θεσσαλονίκη!» και μετά μιλά για το Τμήμα της επιλογής του.
Είναι και αυτή η άτιμη η πολυήμερη που παραδοσιακά στέλνει εμάς τα Κρητικόπουλα στη συμπρωτεύουσα. Έτσι για να δούμε από κοντά τα κάλλη της, να περπατήσουμε στην Άνω Πόλη, να μαγευτούμε από τις εικόνες, τις μυρωδιές της, να αισθανθούμε ότι ο χρόνος σταμάτησε κάπου στο Βυζάντιο, να υποκύψουμε σε αυτή τη γοητεία που δεν βρίσκει κανείς πουθενά αλλού…
Εξάλλου, τα τρίγωνα όταν τα απολαμβάνεις στο Πανόραμα έχουν άλλη γλύκα. Αυτό το γεμιστό τσουρέκι με σοκολάτα ή μόκα, που ψήφιζε η παρέα, η μηλόπιτα στην Αγίας Σοφίας (αγαπημένο σημείο), τα κουτούκια, όπου οι φοιτητές αδειάζουν τις τσέπες για να πληρώσουν το λογαριασμό, το σπίτι, το παλατάκι μας στον 5,5 όροφο που εύκολα κατέβαινες αλλά πώς ανεβαίνεις μετά; Κι αν χαλάσει το ασανσέρ όταν γυρνάς από το Ηράκλειο;
Οι βαλίτσες τι θα γίνουν; Εντάξει, δε βαριέσαι, τις παίρνουμε κι αύριο, να κοιμηθώ θέλω μόνο, πιάστηκα στο λεωφορείο τόσες ώρες από το λιμάνι του Πειραιά… Για να μιλήσω για το ζευγάρι των ηλικιωμένων στον 6ο που όποτε χαλούσε το ασανσέρ, που γινόταν συχνά, έμενε «κολλημένο» στο σπίτι του.
Ο Άγιος Δημήτριος και το ξενοδοχείο Ολύμπια να σου λένε «καλημέρα» και το πατσατζίδικο με τις διασημότητες να το έχουν για στέκι να σε καληνυχτίζει. Αυτή είναι η δική μου Θεσσαλονίκη. Ο έρωτάς μου… Τι να λέμε τώρα…
Σήμερα θα μπορούσα να μιλάω για το σύστημα εισαγωγής στα Πανεπιστήμια και τις παθογένειές του αλλά ας γράψω για αυτά στις μέσα σελίδες.
Κάθε χρόνο στο ρεπορτάζ των βάσεων, πάντα μου ξεφεύγει ένα χαμόγελο όταν ένας υποψήφιος μου λέει ότι περνάει Θεσσαλονίκη. Του απαντώ με ενθουσιασμό «θα περάσεις τέλεια».
Μπορεί η Αθήνα να καλείται ξελογιάστρα αλλά, αλήθεια, ποιος δεν έχει θαμπωθεί από την νύφη του Θερμαϊκού, δε με νοιάζει … ας είναι κλισέ. Αυτή η εποχή μου αρέσει πάντα, πριν κάποια χρόνια (είπαμε, δε λέμε πόσα ακριβώς) τέτοιες μέρες ξεκινούσα μια νέα περιπέτεια.
Άγνωστη μεταξύ αγνώστων σε ένα άγνωστο μέρος. Τι μοναδική εμπειρία. Για αυτό το φθινόπωρο είναι πάντα η αρχή για κάτι νέο… πώς να το κάνουμε;