Βαδίζει όντως η κατάσταση στον κόσμο σε τόσο σκοτεινά μονοπάτια ή έχουμε «εθιστεί» στο να καταναλώνουμε δυσάρεστες ειδήσεις;
Το ερώτημα μοιάζει μάλλον ρητορικό. Στην πραγματικότητα ισχύουν και τα δύο και εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα. Οι πολλές -ομολογουμένως- δυσάρεστες ειδήσεις «σκεπάζουν» την επικαιρότητα γιατί πατάνε στα κατώτερα ένστικτα των ανθρώπων και προκαλούν έντονες αλυσιδωτές συναισθηματικές αντιδράσεις.
Η ισχυρή πλειοψηφία των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο -και αυτό είναι μια διαχρονική τάση-, αρέσκεται να ρίχνει ματιές στην «κλειδαρότρυπα».
Τα εγκλήματα που έχουμε και στην χώρα μας, ξυπνάνε αυτού του είδους τα ένστικτα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως όταν υπάρχει ένα έγκλημα το οποίο έχει συγκλονίσει την κοινωνία, όπως λέει και το δημοσιογραφικό κλισέ, η επισκεψιμότητα όλων των sites ανεβαίνει κατακόρυφα.
Κάπου εδώ μπαίνουν ζητήματα δημοσιογραφικής δεοντολογίας, η οποία υπάρχει μόνο στα χαρτιά. Ακριβώς επειδή ο κόσμος ενδιαφέρεται, άρα με όρους αγοράς αυξάνεται η ζήτηση, τι κάνουν τα ΜΜΕ; Αυξάνουν την προσφορά.
Και το πεδίο αυτό δεν έχει κανόνες. Είναι μια ζούγκλα. Ποιος θα βγάλει πρώτος το αποκλειστικό, ποιος θα βάλει πρώτος το πιο αποκαλυπτικό πλάνο του εγκλήματος, ποιος θα αποκαλύψει την ταυτότητα των δραστών κ.ο.κ.
Αυτός ο νόμος της αγοράς και της ζήτησης δημιουργεί έναν ατελείωτο φαύλο κύκλο. Τα ΜΜΕ γνωρίζουν ότι αυτό «πουλάει», άρα αυτό προσφέρουν. Και το προσφέρουν σε πλείστες όσες περιπτώσεις με τον πιο χυδαίο τρόπο καταστρατηγώντας κάθε έννοια ατομικών δικαιωμάτων.
Οι ίδιοι εμείς οι δημοσιογράφοι «εθιζόμαστε» και έχουμε αποκτήσει τον αυτοματισμό να ψάχνουμε σε όλα το αρνητικό. Από τα πρώτα του βήματα, ο δημοσιογράφος μαθαίνει να ψάχνει το πρόβλημα, να ψάχνει την ίντριγκα. Άλλος ένας φαύλος κύκλος εδώ.
Γιατί και να βρει το θετικό, άντε και το δημοσιεύει, αυτό θα διαβαστεί λιγότερο συγκριτικά με το κακό νέο. Άρα απογοητεύεται και αρχίζει πάλι να ψάχνει το αρνητικό.
Και οι θετικές ειδήσεις; Αυτές είναι και λίγες και κάνουν και λιγότερο κρότο. Μένουν σε γωνιές στις εφημερίδες, στα site, ψιλοκρυμμένες και περιμένουν υπομονετικά κάποιον που τις αναζητάει, να τις βρει.
Ίσως ο ρόλος της δημοσιογραφίας, όσο επηρεάζει ακόμα την όποια κοινή γνώμη (sic) να είναι αυτός. Να δώσει περισσότερο βήμα στο φως και να αναζητάει λίγο λιγότερο το σκοτάδι. Και εν πάσει περιπτώσει να μην γίνεται ίδια με το σκοτάδι που αναζητά τόσο «αυτόματα».