Και παρά το γεγονός ότι ακόμα αναρρώνει, χαιρετάει διά χειραψίας και αγκαλιάζει όσους συναντάει στο διάβα του
Θα το πω απλά και ας παρεξηγηθώ… Τι και αν κυκλοφορώ με το αντισηπτικό χεριών στην τσάντα, τι και αν παίρνω τις βιταμινούλες μου για να «θωρακίσω» το ανοσοποιητικό, τι και αν η μάνα μου ακόμα φωνάζει να ντύνομαι ζεστά… Μπαρμπούτσαλα!
Πώς να προστατευθώ η δύσμοιρη, όπως και τόσοι άλλοι, όταν κάποιοι επιμένουν να συμπεριφέρονται σαν «ξενιστές» ιών και μικροβίων. Αμολούν ανεύθυνα και ανερυθρίαστα τη «βόμβα» τους και όποιον πάρει ο Χάρος…
Υποχόνδρια δεν είμαι και μακριά από μένα οι “Κατακουζηνοί” με το betadine… Όμως καλό θα είναι να σκεφτόμαστε και τους άλλους που δεν μας φταίνε σε τίποτα.
Ας το δούμε σε απλά, καθημερινά παραδείγματα… Είναι μέρες που ο άλλος ταλαιπωρείται με οξεία γαστρεντερίτιδα. Το «ταλαιπωρείται» είναι επιεικής έκφραση. Κατά τα λεγόμενα του, “είδε τον Χριστό Φαντάρο” και αναφώνησε τον… Δεσπότη, “Παναγιώτη”.
Και αφού βαρέθηκε τον λαπά, τα ηλεκτρολυτικά διαλύματα και τον λουτροκαμπινέ στον οποίο ξημερωνόταν, βγήκε να πάρει τον ..αέρα του. Και πηγαίνει σε μέρος που πιο πολυσύχναστο δεν έχει.
Και παρά το γεγονός ότι ακόμα αναρρώνει, χαιρετάει δια χειραψίας και αγκαλιάζει όσους συναντάει στο διάβα του. Και αφού έχει συνομιλήσει και καλαμπουρίσει μαζί τους, …αποκαλύπτει ότι έχει ρέψει από το «τσιριπιπί» της γαστρεντερίτιδας.
Ανάλογο σκηνικό και με αυτόν που βήχει και φτερνίζεται σαν να μην υπάρχει αύριο… Ούτε λόγος να καλύψει το στόμα του και χαρτομάντηλο παίζει να μην έχει ακουμπήσει ποτέ του…
Η διασπορά των σταγονιδίων έχει σπάσει ρεκόρ. Και έχει την απαίτηση να τον φιλήσεις σταυρωτά και να σου πει στο αφτί…
Στο τέλος θα μου πει και ο παπάς! Είναι και εκείνο το αγόρι που βγαίνει από τη δημόσια τουαλέτα. Σε βλέπει ξαφνικά και ορμά κατά πάνω σου ενώ ακόμα κουμπώνει το φερμουάρ του παντελονιού του.
Πετάει στον αέρα το «καρφί» για τα χάλια της τουαλέτας (χαρτί και σαπούνι ούτε για δείγμα) και ταυτόχρονα προτάσσει το χεράκι να σε χαιρετήσει…
Και εσύ, μοιραία, κάνεις τον συνειρμό. Και το δικό σου χέρι αρνείται πεισματικά να κουνήσει… Και το δικό του παραμένει μετέωρο…
Και συ σφυρίζεις αδιάφορα και το γυρνάς σε ελαφρύ χτύπημα στην πλάτη. Σαν συλλυπητήριος χαιρετισμός.
Και στον… στρατιωτικό θα έφθανα για να αποφύγω τη χειραψία. Αμαρτία εξομολογούμενη, ουκ έστιν αμαρτία.