Μήπως τελικά μας επισκέπτονται περισσότεροι υπουργοί απ’ όσους μπορούμε να καταναλώσουμε; Ο Χρυσοχοΐδης ήταν το Σάββατο στα Ανώγεια, την ώρα που ο Χαρδαλιάς ήταν στο αεροδρόμιο Χανίων και το απόγευμα στο «Νίκος Καζαντζάκης», λίγες ώρες πριν ο Άδωνης Γεωργιάδης εγκαινιάσει ένα boutique hotel στον Άγιο Νικόλαο και βάλει τον θεμέλιο λίθο σε επένδυση ρωσικών συμφερόντων πέρα από την Ελούντα.
Έτυχε ή πέτυχε; Και μέσα στην εβδομάδα να περιμένεις τον Χάρη Θεοχάρη για ένα πέρασμα απ’ όλους τους νομούς, για να τσεκάρει τις πρώτες αφίξεις τουριστών στο νησί, εφόσον δεν τον προλάβει κάποιος ανασχηματισμός, καθώς λογίζεται από τους πιο αδύναμους κρίκους της κυβερνητικής αλυσίδας.
Πόσα κομμάτια να γίνεις προκειμένου να τους προλάβεις όλους και πού να πρωτοδιακτινιστείς; Επιλέξαμε να ακολουθήσουμε τον Χρυσοχοΐδη. Όχι από κανένα βίτσιο, αλλά επειδή τα Ανώγεια είναι πάντα ένας δελεαστικός προορισμός.
Ακόμα και τώρα που το χωριό πενθεί τους δύο νεκρούς του. Ο επισκέπτης δεν το καταλαβαίνει, μα οι ντόπιοι το φέρουν βαρέως και παλεύουν για να ισορροπήσουν ανάμεσα στη στεναχώρια και το θυμό.
Στο Περαχώρι όπου έγινε το κακό αυτή η αίσθηση είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των θαμώνων και των επαγγελματιών της πλατείας Λιβαδιού, όπου δεσπόζει ο πολύτραγουδισμένος πλάτανος (του Περαχωριού) με τη συντροφιά των πυκνόφυλλων μουριών.
Στην πλατεία Αρμί, πάλι, όπου και το δημαρχείο που έγινε η σύσκεψη με τον υπουργό ΠΡΟ-ΠΟ, είχαν άλλο καημό. Εκεί μίλησε ο θιγμένος εγωισμός των Ανωγειανών επειδή δεν πρόλαβαν το κακό, πράγμα μη αποδεχτό στη λανθασμένη λογική ορισμένων.
Η ζωή απέδειξε ότι δεν μπορούν πάντα να τα προλαβαίνουν όλα και τώρα πρέπει να εφαρμοστεί ο νόμος με περισσότερη ένταση. Όχι όμως στην κατεύθυνση της καταστολής, αλλά της πρόληψης.
Και αυτό το γνωρίζει καλά ο Χρυσοχοΐδης που με τη διπλωματία του πολιτικού δήλωσε προσκυνητής του τόπου τους, αλλά παράλληλα και αυτός που έχει το χρέος να εφαρμόσει τον νόμο.
Ήθελε να μιλήσει στο θυμικό των Ανωγειανών και μίλησε, καθώς όπως του επεσήμανε και παριστάμενος από τον κλάδο της γαλακτοκομικής, «αν μας πιάσεις με το φιλότιμο μπορείς να μας πας μέχρι τη θάλασσα…».
Μεγάλη κουβέντα αυτή, αν σκεφτείς ότι η μόνη σχέση της περιοχής με τη θάλασσα είναι το αλάτσι και το… ψαρονέφρι! Στα απέναντι του δημαρχείου καφενεία πάντως οι θαμώνες καλοδέχτηκαν τον υπουργό και τους ένστολους συνοδούς του, τους οποίους μάλιστα προσφωνούσαν «καπετάνιους».
Ο κόκκινος τηλεφωνικός θάλαμος με δυνατότητα διαδραστικής ενημέρωσης, που δεσπόζει δεξιά της εισόδου του δημοτικού καταστήματος, μοιάζει και είναι παράταιρος, καθώς το τοπίο δεν μπορεί να γίνει ποτέ λονδρέζικο, ακόμα και αν διώροφα λεωφορεία αρχίζουν να κάνουν τουρ στο ιστορικό κεφαλοχώρι, που εσχάτως έχουν πυκνώσει τα τραπεζοκαθίσματα με τα καταστήματα που ξεφυτρώνουν σε κάθε γειτονιά.
Ο θάλαμος τοποθετήθηκε στο σημείο από κάποιο κοινοτικό πρόγραμμα, που προφανώς δεν έπρεπε να χαθεί. Τώρα πάντως ψάχνουν προγράμματα για τη δημιουργία μιας κτηνοτροφικής σχολής, που για κάποιους είναι στοίχημα.
Το ζήτημα ωστόσο δεν είναι να κερδίσουν το στοίχημα μόνο τα Ανώγεια, αλλά ολόκληρος ο Μυλοπόταμος. Άπαντες γνωρίζουν ότι τα Ανώγεια είναι μέρος του προβλήματος αλλά επουδενί δεν είναι όλο το πρόβλημα.
Πράγμα όμως που στη σύσκεψη αγνοήθηκε όπως και ο υπόλοιπος Μυλοπόταμος… Τα Ανώγεια μπορεί να θεωρούνται από κάποιους γηγενείς το… κέντρο του κόσμου και κάποιοι κακώς τα αποδέχονται ως τέτοιο.
Τα Ανώγεια θα ξαναβρούν το δρόμο τους, μακάρι και ολόκληρη η περιοχή. Και είθε το δρόμο για τον ορεινό Μυλοπόταμο να βρίσκουν συχνότερα οι πολιτικοί και όχι μόνο μετά το κακό, που δυστυχώς και οι ίδιοι με πράξεις ή παραλείψεις τους έχουν εκθρέψει.
Όσο για τον δικό μας δρόμο, πάντα θα περνά από το Περαχώρι και το καφενείο του «Μίχαλου», με το νομοταγές όνομα «Πλατεία Συντάγματος» για να κάνουμε “εις υγεία” με ρακές σε Καλομοίρηδες και Ξυλούρηδες, από τους οποίους βρίθει η γειτονιά.