Το καλοκαίρι καιγόμαστε, τον χειμώνα πνιγόμαστε και όλο τον χρόνο σκοτωνόμαστε στους δρόμους
Ετούτη η κυβέρνηση απέδειξε για μια ακόμα φορά ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα να θυσιάσει το μάτι για να σώσει το όνομα. Το κάνει δε με τόσο κυνικό τρόπο που δεν λογαριάζει ακόμα και αν καεί το Μάτι… Και η αντιπολίτευση δεν πάει πίσω με τη συνέπειά της.
Συνέπεια που κατέγραψε με τον πλέον εύγλωττο τρόπο στο πρωτοσέλιδό της μια αθλητική εφημερίδα δανειζόμενη τους στίχους του Οδυσσέα Ελύτη: «όταν η συμφορά συμφέρει, λογάριαζε την για πόρνη».
Πέρασαν κιόλας οκτώ ημέρες και από τα αποκαΐδια της εθνικής μας τραγωδίας αναδύεται η κατάρα που κυνηγά και κατατρέχει έναν ολόκληρο λαό, που μόνο άμοιρος ευθυνών δεν είναι. Και προς άρση κάθε παρεξηγήσεως, δεν λέω ότι φταίνε αυτοί που κάηκαν.
Ούτε και χειροκροτώ τον Τσίπρα που ανέλαβε -λέει- την πολιτική ευθύνη! Ναι; Από πότε; Πώς αναλαμβάνεις την πολιτική ευθύνη μιας τραγωδίας χωρίς να παραιτηθείς; Άρα… τζάμπα μάγκας, όπως έλεγαν και έπρατταν στο πρόσφατο παρελθόν Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς.
Και αν δεν ξέρει η Ελλάδα από τραγωδίες, τότε ποιος ξέρει; Ο Έλληνας την έχει την τραγωδία στο αίμα του, από αρχαιοτάτων χρόνων, γαλουχημένος από τον Αισχύλο, τον Σοφοκλή και τον Ευριπίδη- που υπήρξαν οι μεγαλύτερες μορφές της αττικής τραγωδίας. Μόνο που στα εμβληματικά έργα τους το τέλος κάθε τραγωδίας συνοδευόταν από τη λύτρωση μέσω της καθάρσεως.
Μα στη σκληρή πραγματικότητα της σύγχρονης Ελλάδας δεν είδα ποτέ να έρχεται κάθαρση μετά από την τραγωδία. Βλέπω, όπως και τώρα, αποποίηση ευθυνών, αμαρτίες αλλονών, αλλότρια σχέδια, στρατηγούς ανέμους ασύμμετρες απειλές και μπόλικη λήθη. Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν.
Το καλοκαίρι καιγόμαστε, τον χειμώνα πνιγόμαστε και όλο το χρόνο σκοτωνόμαστε στους δρόμους. Και πάντα, μα πάντα, μας φταίνε οι άλλοι και εκεί χαράζουμε τη στρατηγική μας. Ρίξτε μια ματιά στα social media και θα καταλάβετε την αγωνία που έχουν τα «τρολάκια»- δεξιά, αριστερά και ακραία. Ρίξτε μια ματιά στα μέσα μαζικής ενημέρωσης για να δείτε την αγωνία και τα φτηνά κόλπα κάθε στρατευμένης γραφίδας, για να βγάλει λάδι ή να δικαιώσει τους δικούς της.
Και ναι, είναι η επικοινωνία, ηλίθιοι (της κυβέρνησης), που σας έκαψε. Θα ήμουν ο τελευταίος που θα έλεγα ότι τα λάθη και οι παραλείψεις της κυβέρνησης ευθύνονται αποκλειστικά για τον όλεθρο. Μακάρι να είχα εκατό επιχειρήματα που θα συνηγορούσαν στο αντίθετο και ν’ αντιπαρατεθώ με τον καθένα, διότι σε πολλά σημεία (η κυβέρνηση) δέχεται έναν άδικο πόλεμο.
Όμως η ζωντανή σύνδεση με τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς στη θεατράλε (όπως αποδείχτηκε) σύσκεψη συντονισμού τη μοιραία νύκτα με ξεπερνά. Ό,τι και αν ήθελαν να επικοινωνήσουν, πέτυχαν ακριβώς το αντίθετο.
Πέτυχαν μάλιστα το ακόμα χειρότερο: να δικαιώσουν την αντιπολίτευση και τις κραυγές της. Μια αντιπολίτευση που αύριο σαν κυβέρνηση θα δικαιολογεί κάθε αναποδιά και ανικανότητά της με το «μα εμείς παραλάβαμε καμένη γη»! Και θα πρόκειται για μια κυνική πραγματικότητα.
Μακάρι κάποτε η Ελλάδα ν’ αναγεννηθεί από τις στάχτες της, μα για την ώρα φοίνικας δεν είναι.