Τελικά σκοτώνουν τα όπλα ή τα άρρωστα μυαλά; Μια απορία για την οποία δεν έχουμε βρει την πραγματική απάντηση. Ένα αίνιγμα που δεν έχουμε λύσει ακόμη κι εμείς οι Κρητικοί, που φημιζόμαστε για την αυτοσυγκράτηση, την ευγένεια, την ευθυκρισία και τη νουνεχή μας διάθεση.
Πολεμοχαρείς δεν είμαστε στο νησί. Δεν υπάρχει βία στην Κρήτη, αρκεί να… μην μου ‘γγίζεις μρε!
Οπλοκατοχή και οπλοφορία είναι ένα ζήτημα που μας έχει ταλανίσει πολύ στην Κρήτη. Το έχουμε συνδέσει με περιστατικά βίας, έχει ταυτιστεί εν πολλοίς με ειδεχθή εγκλήματα, ακόμη και με μια μαύρη, καταδικαστέα παράδοση που έχει ιστορικά καταγραφεί ως διαιώνιση της βεντέτας.
Πολλά από τα εγκλήματα που σχετίζονται με διαρκή καταγραφή και ανταπόδοση της γραμμής του αίματος έχουν σχετιστεί από ερευνητές και ειδικούς με την εύκολη οπλοκατοχή και αλόγιστη οπλοχρησία.
«Πολλά εγκλήματα κι αρκετές βεντέτες θα είχαν αποφευχθεί στην Κρήτη εάν δεν είχαν εύκολα τα όπλα» έγραψε πρόσφατα κι ένας σπουδαίος ερευνητής των εγκλημάτων σε όλη τη χώρα (Π. Σόμπολος).
Γιατί τα θυμήθηκα πάλι όλα αυτά; Ούτε σε γάμο πήγα, ούτε σε σύναξη στην ημιορεινή Κρήτη βρέθηκα, για να φέρω ξανά στο μυαλό όλα τούτα τα θλιβερά που συμβαίνουν στον τόπο μας. Είδα τι έγινε στις ΗΠΑ και ομολογώ ότι… έμεινα ενεός με αυτά που αποκαλύπτονται.
Ενώ ακόμη ο κόσμος δεν έχει συνειδητοποιήσει τι πραγματικά συνέβη στην Αμερική, πώς διέλαθε την προσοχή τόσων υπηρεσιών ο επίδοξος δολοφόνος και τις προεκτάσεις που θα έχουν τα γεγονότα, παρακολουθούμε συγκλονισμένοι τα όσα βγαίνουν στο φως γύρω από την απόπειρα δολοφονίας του Τραμπ, που είχε ως συνέπεια να βρει τον θάνατο ένας άτυχος πολίτης.
Στο σημείο, όπως μαθαίνουμε, που έπεσε νεκρός ο δράστης της απόπειρας βρέθηκε ένα πυροβόλο όπλο τύπου AR-15 που χρησιμοποίησε ο 20χρονος αμούστακος νεαρός, που ήθελε τον θάνατο του υποψήφιου Αμερικανού προέδρου.
Το AR-15, λένε, δεν είναι ένα «τυχαίο» όπλο. Το χαρακτηρίζουν ως το «πιο δημοφιλές τουφέκι στην Αμερική» από την Εθνική Ομοσπονδία Όπλων, την ισχυρότερη οργάνωση οπλοκατοχής στις ΗΠΑ, από αυτούς που πιέζουν για να έχουν χωρίς εμπόδια τα όπλα.
Ένας στους είκοσι έχει τέτοιο όπλο στην Αμερική, λένε τα στατιστικά! Και το βρίσκουν εύκολα, έχουν πρόσβαση και παιδιά που… μπαίνουν και σκοτώνουν συμμαθητές τους στα σχολεία. Κάθε χρόνο έχουμε μερικά τέτοια περιστατικά στις ΗΠΑ.
Μιλάμε για το απόλυτα επιθετικό όπλο. Το AR-15 δεν είναι μάλιστα ένα νέας γενιάς όπλο, αφού έκανε την εμφάνισή του πριν από δεκαετίες ως ένα όπλο ιδανικό για κυνηγητικές-αθλητικές χρήσεις, όμως τόσο το συγκεκριμένο μοντέλο όσο και κάποια άλλα- πιο καινούργια- που δημιουργήθηκαν με βάση αυτό το όπλο έχουν χρησιμοποιηθεί κατά κόρον στις επιθέσεις μαζικών πυροβολισμών που γίνονται συχνά στις ΗΠΑ.
Τουλάχιστον 10 από τους 17 πιο θανατηφόρους μαζικούς πυροβολισμούς στην Αμερική έγιναν με όπλα τύπου AR-15 (Washington Post).
Απίθανα πράγματα, ξαναλέω… Τόσο, που λες πως όταν μιλάμε για οπλοκατοχή και οπλοφορία στην Κρήτη είναι να γελάμε! Είμαστε του κατηχητικού μπροστά τους.
Θα τολμούσα να το πω: Μην ξανακούσω κακή κουβέντα για τους Κρητικούς, αλλά δεν ισχύει! Διότι είναι ολοφάνερο ότι η εύκολη πρόσβαση στα όπλα και μάλιστα σε ομάδες ανθρώπων που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα μπορούσαν να φέρουν… οδυνηρό αποτέλεσμα και να πειράξουν άλλους δημιουργούν την πλασματική αίσθηση του παντοδύναμου, του… γίγαντα που βλέπει τη σκιά του το απόγευμα!
Αλήθεια τώρα, ποιον θα μπορούσε χωρίς αυτό το όπλο να πειράξει ο 20χρόνος; Δεν είχε ούτε τη μαγκιά ούτε τη μπόρεση να… ενοχλήσει μια τρίχα του Τραμπ και του κάθε Τραμπ ο τύπος αυτός. Το ίδιο συμβαίνει και με κάτι δικά μας κακαντράκια που τους βλέπεις και είναι μισοριξιά.
Αλλά με το όπλο στη ζώνη νομίζουν πως είναι κάτι, ψηλώνουν ξαφνικά και το δάκτυλο αντί να μπει να καθαρίζει τη μύτη τους μπαίνει σε μια σκανδάλη και καθαρίζει ανθρώπους.
Ξαναλέω, δείτε τα παραδείγματα. Εδώ, στην Αμερική, παντού. Κανένας μα κανένας που πραγματικά το λέει η ψυχή του δεν χρειάζεται όπλο. Αντιθέτως, όλοι όσοι έχουν σοβαρό πρόβλημα το… φέρουν ως προέκταση του ανδρισμού τους. Δεν έχει να κάνει (στον κανόνα) με προστασία, με άμυνα ή με άλλα ζητήματα που αναμασούν ως ιστορικά φληναφήματα διάφοροι.
Το όπλο είναι μια διαφήμιση της ανεπάρκειάς τους. Και κάθε φορά που αυτή έρχεται στην επιφάνεια, δεν μπορούν παρά να το χρησιμοποιήσουν για να αποδείξουν ότι δεν είναι απλά μηδενικά.
Το έχεις, θα το χρησιμοποιήσεις. Είναι νομοτελειακό. Ή για να παραφράσω τον Τσέχοφ: «αν στην πρώτη σκηνή του έργου έχεις κρεμάσει ένα πιστόλι στον τοίχο, τότε στην επόμενη σκηνή πρέπει να εκπυρσοκροτήσει. Αλλιώς, μην το βάλεις εκεί»!