Την κοιτούσες τρυφερά μέσα στα μάτια και είχες ένα χαμόγελο ζαχαρωτό
Respect, βρε μπαγάσα! Σε σένα το λέω που ούτε με ξέρεις, ούτε καν με έχεις δει. Σε είδα όμως εγώ. Σε είδα και σε χάζευα για αρκετά λεπτά. Βράδυ των Χριστουγέννων. Σε εμπορικό κέντρο της πόλης. Κάτω από το στολισμένο δένδρο και υπό τους ήχους των χριστουγεννιάτικων τραγουδιών. Μέσα στη βουή του κόσμου που έπινε τον καφέ και το ποτό του. Σε ξεχώρισα ανάμεσα σε οικογένειες, γονείς με μικρά παιδιά που κρατούσαν στα χέρια μπαλόνια και μαλλί της γριάς. Σε ξεχώρισα ανάμεσα σε ερωτευμένα ζευγαράκια που περπατούσαν πιασμένα χέρι-χέρι. Σε ξεχώρισα ανάμεσα σε παρεΐστικες κουβέντες σινεφίλ. Σε ξεχώρισα ανάμεσα σε μοναχικούς ανθρώπους που βγήκαν να πάρουν μία τζούρα εορταστικού αέρα.
Την κοιτούσες τρυφερά μέσα στα μάτια και είχες ένα χαμόγελο ζαχαρωτό. Είχες περάσει το χέρι σου γύρω από τον ώμο της. Της μιλούσες απαλά και εκείνη κρεμόταν από τα χείλη σου πανευτυχής. Έλαμπε το πρόσωπο της από αγάπη και υπερηφάνεια. Τόσος κόσμος και ήταν λες και γύρω σας δεν υπήρχε ψυχή. Μόνο οι δύο σας. Ένα χριστουγεννιάτικο σκηνικό φτιαγμένο για δύο. Για σας τους δύο. Είμαι σίγουρη ότι ο δικός σας έρωτας ήταν… κεραυνοβόλος. Έρωτας με την πρώτη ματιά. Σε ερωτεύτηκε από την πρώτη στιγμή που ήρθες σε αυτόν τον κόσμο. Και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά! Άλλωστε, όπως λένε, του παιδιού μου το παιδί είναι δυο φορές παιδί μου. Ανήμερα των Χριστουγέννων πήρες τη γιαγιά από το χέρι και την έβγαλες τσάρκα. Και εκείνη περιποιήθηκε τον εαυτό της δεόντως για την περίσταση. Φόρεσε μια όμορφη ζακέτα, μαντήλι στο λαιμό και μία μαύρη τσάντα ανά χείρας. Το βήμα της δεν ήταν γοργό όμως η καρδιά της πετάριζε σαν μικρού παιδιού. Και εσύ δεν βιαζόσουν. Απολάμβανες κάθε στιγμή μαζί της.
Σας κοιτούσα να απομακρύνεστε αγκαλιασμένοι μέχρι που οι φιγούρες σας έγιναν μία και στο τέλος χαθήκατε από το οπτικό μου πεδίο.
«Όλα τα λεφτά του κόσμου». Αυτή ήταν η ταινία που είδα. Αυτό ακριβώς ένιωσα και όταν σας είδα.