Να το ξαναπούμε! Η Κρήτη δεν έχει δρόμους και πρέπει να φτιαχτούν. Έπρεπε η Πολιτεία εδώ και χρόνια να δει κι αυτή την εσχατιά της Ευρώπης ως δικό της παιδί. Η Κρήτη δεν έχει υποδομές και δικαιούται να έχει. Δεν είναι αποπαίδι. Τα είπαμε. Εντάξει, τώρα; Συνεννοηθήκαμε; Τα βρίσκουμε ως προς τα αυτονόητα; Όχι τίποτα άλλο, μα για να βρούμε «χώρο» να μιλήσουμε για τα σημαντικά, τα ουσιαστικά.
Από χθες μετράμε 35 νέους κυρίως, στα τροχαία. Σαν να έχουν γίνει 3-4 τρομοκρατικές ενέργειες από τον ISIS…Και πάλι… Τελευταίος ένας 18χρονος. Προχθές ένας μόλις 40 ετών. Ο αδερφός του μάλιστα έγραψε σε λίγες λέξεις: «Σας παρακαλώ όλους… Προσέχετε, φοράτε τη ζώνη σας… Μην τρέχετε και μην οδηγείτε όταν δεν νιώθετε 100 τις 100 τις αισθήσεις σας».
Το ερώτημα είναι τόσο απλό και ταυτόχρονα οδυνηρό: Μας φταίει ο ΒΟΑΚ, ο δρόμος χωρίς τζέρσεϊ, οι άθλιες υποδομές όταν οδηγούμε πιωμένοι, κουρασμένοι, δεν έχουμε καν δίπλωμα; Ευθύνεται κάποιος άλλος όταν τρέχουμε με ιλιγγιώδη ταχύτητα ή μιλούμε στο κινητό; Όταν μαζί με το βολάν διατηρούμε ανοιχτό και γράφουμε μηνύματα στο facebook; Όταν δεν φοράμε κράνος, δεν βάζουμε τη ζώνη μας, παραβιάζουμε ΣΤΟΠ και διπλές γραμμές, όταν δεν δείχνουμε κανένα (αυτο)σεβασμό; Μπορεί κανένας να ελπίζει ότι θα μας έσωζε ένας καλός δρόμος;
Η νοοτροπία του «ξέρεις ποιος είμ’ εγώ, μρε;» και της κατσούνας που συχνά συναντάμε στην Κρήτη έχει περάσει και στο τιμόνι. Και πώς δεν θα γινόταν άλλωστε, αφού το αυτοκίνητο και η μηχανή έχουν γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας;
Το ξέρουμε πια, το έχουμε πληρώσει με πολύ αίμα. Το πρόβλημα της οδηγικής συμπεριφοράς, της νοοτροπίας και της ανατροφής μας δεν έχει να κάνει με κανένα ΒΟΑΚ. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι εάν είχαμε καλύτερους δρόμους, περισσότερους χωροφύλακες και πιο σκληρή εφαρμογή των νόμων, θα είχαμε λιγότερα δυστυχήματα. Αλλά σε συγκεκριμένους δρόμους, υπό συγκεκριμένες συνθήκες.
Διότι τα περισσότερα εκκλησάκια πια «φυτρώνουν» σε μικρότερους δρόμους, επαρχιακούς, αστικούς, εκεί που ούτε μπορείς να έχεις διαχωριστικό ούτε φαντάζεσαι ότι ο άλλος θα παίρνει πρωί πρωί παραμάζεμα τα παιδιά, τον σκύλο τους, ό,τι βρει… Δείτε για παράδειγμα τι συμβαίνει στα Χανιά που έχουν διπλάσια ατυχήματα από τον πληθυσμό τους σε σχέση με την άλλη Κρήτη κι όχι στον ΒΟΑΚ…
Το έχουμε πει πολλές φορές και ας γινόμαστε κουραστικοί: Εάν δεν αλλάξουμε πρώτα εμείς, σωσμός δεν υπάρχει. Και την επόμενη φορά δεν θα προκύψει, ως από μηχανής Θεός, η ελιά για να μας σώσει, όπως έσωσε τους τουρίστες προχθές στη γέφυρα του Αποσελέμη.