Γι’ αυτές τις οικογένειες, όπως και εκατοντάδες άλλες, ο χρόνος πάγωσε την στιγμή της σύγκρουσης
Αυτό που ζούμε στην Κρήτη με τα ποτάμια αίματος στην άσφαλτο μοιάζει με dejavou. Αυτή τη φορά όμως τα λόγια έχουν στερέψει. Πώς να εξηγήσεις τα ανεξήγητα;
Πώς να εξηγήσεις το ξεκλήρισμα μιας οικογένειας και το βαρύ πένθος μιας άλλης μετά από μία εκδρομή χαράς που αποτελούσε προάγγελο για τον γάμο των παιδιών τους;
Πώς να εξηγήσεις ότι η οικογένεια της 22χρονης μέλλουσας νύφης που ταξίδεψε στην Κρήτη από την Τήλο για να γνωρίσει την οικογένεια του μέλλοντα γαμπρού της δεν θα επιστρέψει ποτέ στο νησί της;
Πώς να εξηγήσεις σε ένα τρομαγμένο και τραυματισμένο ανήλικο κορίτσι ότι δεν θα ξαναδεί τη μητέρα και την αδελφή του και πρέπει να προσεύχεται για τον πατέρα του;
Πώς να εξηγήσεις στην Κρητικιά μάνα που είδε τον μονάκριβο γιο της να ξεψυχά μπροστά στα μάτια της, να κάνει κουράγιο;
Πώς να της εξηγήσεις ότι πλέον θα πρέπει να ζήσει με την ανάμνησή του και να θάψει μαζί με το σπλάχνο της τα όνειρα που έκανε για εκείνο από παιδάκι;
Πώς να εξηγήσεις τα ουρλιαχτά, τον πόνο, τον θρήνο, το πένθος που σε κεραυνοβολούν ακαριαία στην πιο ανύποπτη στιγμή της ζωής σου, στην πιο χαρούμενη στιγμή της ζωής σου, σε μια στροφή ή και σε μία ευθεία που κάποιες φορές μοιάζει με αυτήν τη σπαρακτική παρατεταμένη παύλα του καρδιογράφου;
Πώς να εξηγήσεις ότι ένα αυτοκίνητο που λίγα δευτερόλεπτα πριν έσφυζε από ζωή και γέλια, μπορεί να αναδύει τόσο θάνατο;
Γι’ αυτές τις οικογένειες όπως και εκατοντάδες άλλες, ο χρόνος πάγωσε τη στιγμή της σύγκρουσης. Είναι μανάδες και πατεράδες μας, αδέλφια μας, παιδιά μας, φίλοι καρδιακοί, γνωστοί ή και άγνωστοι σε μας αλλά σαν εμάς. Είναι άνθρωποι που χάθηκαν άδικα, ξαφνικά και βίαια.
Μπροστά σε τέτοιες τραγωδίες τα λόγια περισσεύουν. Άλλωστε, δεν φαίνεται να πιάνουν τόπο. Ξεχνάμε, βλέπετε, εύκολα! Για μία φορά λοιπόν ας αφήσουμε τα λόγια και ας σκεφτούμε σοβαρά την επόμενη φορά που θα πιάσουμε τιμόνι στα χέρια μας. Η ενδοσκόπηση είναι μεγάλο πράγμα αλλά λίγοι την κάνουμε. Θέλει κότσια για να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε άτρωτοι ούτε αλάνθαστοι.