Μια διαδικασία που διήρκησε 30 δευτερόλεπτα
«Πριν ένα χρόνο ακριβώς δέχτηκα να βοηθήσω, αν ποτέ χρειαστεί, κάποιον ασθενή με πρόβλημα μυελού των οστών. Σήμερα ένα χρόνο μετά, η γιατρός μου μου ζητάει να κάνω παρακέντηση στο μυελό των οστών για ανίχνευση πιθανών παθήσεων.
Δεν χρειάζεται να βρεθούμε σ’ αυτή τη θέση για να παρακινηθούμε. Λίγα λεπτά λιγότερα μπροστά στην τηλεόραση ή στην αγαπημένη μας παραλία, μπορούμε να αφιερώσουμε λίγο χρόνο, για να γίνουμε εθελοντές δότες απ’ τον καναπέ του σπιτιού μας. Μια απλή αναζήτηση στο google και λίγη διάθεση για βοήθεια. Αυτά αρκούν.
Γίνε δότης μυελού των οστών σήμερα».
Αυτό το μήνυμα στο facebook από ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο στάθηκε η αφορμή να ξεπεράσω όλους τους φόβους που είχα για να γίνω κι εγώ δότης μυελού των οστών και να εύχομαι να έρθει η στιγμή, ώστε να μπορέσω να βοηθήσω κάποιον συνάνθρωπό μου που έχει ανάγκη. Η περιπέτεια της αγαπημένης μου φίλης με έκανε να μην στέκομαι σε συνομωσίες που λένε ότι οι δότες είναι «εκτεθειμένοι» σε μια παγκόσμια τράπεζα, και που ίσως ένα αόρατο και ισχυρό λόμπι μπορεί να αποφασίσει για τη δική μου τύχη και ζωή.
Αυτή η σκέψη ήταν μια ανοησία, λόγω άγνοιας που έπαψε να με απασχολεί, όταν η εθελόντρια ήρθε στο γραφείο και με ενημέρωσε, με έκανε να καταλάβω ότι τίποτα «σκοτεινό» και περίεργο δεν υπάρχει και το μόνο που απαιτείται είναι να έχεις αποφασίσει ότι θες να προσφέρεις ουσιαστικά.
Η διαδικασία δεν διήρκεσε περισσότερο από 30 δευτερόλεπτα. Σε περίπτωση που υπάρξει συμβατότητα χρειάζεται λίγος περισσότερος χρόνος, όμως δεν είναι τίποτα μπροστά στο «δώρο» που χαρίζεις, αυτό της ζωής.
Ίσως πάλι να μην χρειαστεί ποτέ να προσφέρω, αλλά να μου προσφερθεί αυτό το «δώρο»… Κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει. Πλέον όμως μπορώ να πω στον εαυτό μου, εάν ποτέ χρειαστεί κάτι τέτοιο, ότι κάποιος που δεν ξέρω, σε ένα μέρος που ποτέ δεν θα μάθω, νοιάστηκε και για μένα, ώστε να γίνω καλά…