Δεν μπορεί κανείς να σηκώνει τους ώμους ψηλά, επικαλούμενος την ανομβρία, την ώρα που το 60% του νερού που φτάνει στην πόλη χάνεται
Τι περιμένει ο Δήμος Ηρακλείου για να απευθυνθεί στους πολίτες (;), προκειμένου να ανακοινώσει τις αποφάσεις του για το πώς θα διαχειριστεί τη δραματική έλλειψη του νερού, ενόψει του καλοκαιριού, είναι μια κυρίαρχη ερώτηση, η οποία επιβάλλεται να απαντηθεί.
Είναι φανερό όμως ότι η ατζέντα θα περιλαμβάνει πρόστιμα τσουχτερά και τελεσίγραφα ορθολογικής χρήσης. Το γεγονός ότι διανύουμε το πιο ξηρικό έτος των τελευταίων χρόνων, μοιραία δημιουργεί νέα δεδομένα σε σχέση με τη διαχείριση του νερού.
Αλλά το βέβαιο είναι ότι δεν μπορεί να αποτελέσει άλλοθι για να αποδράσουν κάποιοι από τις ευθύνες τους με την επίκληση της λειψυδρίας. Διότι όσοι επιχειρήσουν να κρυφτούν πίσω από τον εφιάλτη της έλλειψης νερού, για να κρύψουν την αδυναμία τους να δρομολογήσουν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο και λύσεις για την κάλυψη των αναγκών της πόλης, θα χρεωθούν και τις ευθύνες τους με το ονοματεπώνυμό τους…
Δεν μπορεί κανείς να σηκώνει τους ώμους ψηλά, επικαλούμενος την ανομβρία, την ώρα που το 60% του νερού που φτάνει στην πόλη χάνεται από τις διαρροές του παλαιωμένου δικτύου, ενώ η συντριπτική πλειονότητα των νοικοκυριών επιβαρύνεται οικονομικά, αγοράζοντας εμφιαλωμένο νερό, προκειμένου να καλύψει τις πόσιμες ανάγκες της.
Αντίστοιχα δεν μπορεί να συνεχίζεται τα καλοκαίρια το μαρτύριο της σταγόνας για εκατοντάδες οικογένειες που εξωθούνται να χρυσοπληρώνουν ιδιώτες αγοράζοντας νερό με το βυτίο…
Και είναι ένα ζήτημα πώς θα επιλέξει ο Δήμος να απευθυνθεί σε αυτούς τους πολίτες που τόσα χρόνια ταλαιπωρούνται (με δική του ευθύνη) για να τους ανακοινώσει ότι το επερχόμενο καλοκαίρι θα είναι ακόμα πιο δύσκολο από τα προηγούμενα.
Αλλά αυτό που πραγματικά εντυπωσιάζει πάνω από όλα είναι το πόσο δραματικά αργά κινούνται τα αντανακλαστικά της αυτοδιοίκησης, από τη στιγμή που έπρεπε να «στεγνώσουν» τα φράγματα, για να αποφασίσουν όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς να καθίσουν μαζί στο ίδιο τραπέζι διαλόγου και να αρχίσουν να αναζητούν λύσεις, που ασφαλώς και υπάρχουν…
Και δυστυχώς, έπρεπε να φτάσουμε στο και πέντε της κρίσης του νερού για να αρχίσουμε να συζητάμε… το αυτονόητο…