Τι Πάσχα και τούτο; Στα Σάλωνα δεν σφάζουνε αρνιά, δεν πάει το παπάκι στην ποταμιά… Το πήραμε πια απόφαση στο φετινό εορτολόγιο, όπου Ανάσταση θα βάλουμε παύλα και θ’ απολαύσουμε την ηχηρή σιωπή των αμνών, που θα απέχουν από την ετήσια διαμαρτυρία για καλύτερες συνθήκες σφαγής. Οι vegan παίρνουν πρόσκαιρη εκδίκηση και οι φανατικοί των πασχαλινών εθίμων έχουν ένα ολόκληρο χρόνο για τη ρεβάνς.
Έχουν τα θάρρη τους στον Τσιόδρα και στον Χαρδαλιά, που σαν σύγχρονοι Άννας και Καϊάφας, επιχειρούν να δικάσουν σε θάνατο τον κοροναϊό και να τον στείλουν αδιάβαστο… Μόνο που θα πάει μακριά η βαλίτσα και μέχρι τότε εμείς οι πιστοί θα τραβήξουμε των παθών μας τον τάραχο.
Καταρχήν, πρέπει να συμπεριφερθούμε σαν να έχουμε τον ιό και ν’ απαρνηθούμε τα εγκόσμια. Τουτέστιν, «καμία (ιδιαίτερη) πατρίδα για τους μελλοθάνατους» και άρα κανένα χωριό για να κάνουμε Πάσχα. Σαν αυτά με τις μεγάλες παρέες, τις σούβλες, τα κοκορέτσια, τα κόκκινα αυγά και το κρασί που ρέει άφθονο. Στην καραντίνα προσφέρονται μόνο χολή και ξίδι…
Πώς να νιώσουμε την κατάνυξη, χωρίς Γαϊτάνο, εγκώμια και «ω γλυκύ μου έαρ»; Με θέα τον ακάλυπτο από τον τρίτο ο μόνος συνειρμός που μπορεί να γίνει είναι… το ω γλυκύ μου φρέαρ! Γενική του φρέατος, όπως μαθαίνουν τα παιδιά μας στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση, άμα και όταν έχουν υπολογιστή και σήμα…
Μεγάλη Τρίτη σήμερα και στην παραβολή των Δέκα Παρθένων, είμαστε με τις πέντε μωραί παρθένες, τις χαμένες. Ουαί τοις ηττημένοις! Ένα τροπάριο της Κασσιανής και πολύ μας είναι…
Αλλά από αύριο, ποιος μας πιάνει! Ξεκινάει η καταβολή του επιδόματος των 800 ευρώ. Δουλειά μπορεί να μην έχουμε, αλλά λεφτά υπάρχουν, όπως έλεγε και ο Τζέφρυ, που αντί να βάλει το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων, το έβαλε ανάμεσα στο γρανάζι και την αλυσίδα κι ενώ το ποδήλατό του ήταν εν κινήσει!
Μα σα να βλέπω και τον Ιούδα στην ουρά ή μου φαίνεται; Το πήρε και αυτός απόφαση ότι φέτος τριάντα αργύρια δεν έχει και είπε να μην σωχάσει… Πιστεύει δε ότι και του χρόνου θα φιλάει υπέροχα και η συκομωρέα θα είναι στον τόπο της… Αρκεί μέχρι τότε να έχει βρεθεί το εμβόλιο, αλλιώς θα είμαστε ακόμα στην καραντίνα και θα παίρνουμε άδειες εξόδου με sms και γραπτές υπεύθυνες δηλώσεις! Τούτα τα μέσα δεν χρησιμοποίησε και ο Λάζαρος το Σάββατο που μας πέρασε, όταν ο Κύριος τον προέτρεψε “Λάζαρε μου δεύρο έξω”, αψηφώντας το «Μένουμε Τάφο»;
Χωρίς Σταύρωση δεν υπάρχει Ανάσταση, λένε οι άγιοι Πατέρες και δεν έχω κανένα λόγο να μην τους πιστέψω. Μα είμαι πολύ περίεργος για τη φετινή σταύρωση. Πώς θα την κάνουν, με τηλεδιάσκεψη; Και από πού θα δίνονται οι εντολές, από το μόνιτορ; Πάμε για ένα Πάσχα hi tech; Μα τι… χάι μου πράγματα είναι αυτά! Ή μήπως πάμε για μία σταύρωση σε real time με τον Χριστό να φορά αντί αγκάθινου στεφάνου αναπνευστήρα και τους ληστές στο 1,5 μέτρο και στο οξυγόνο; Και το όλο σκηνικό να μην είναι από το Γολγοθά, αλλά από μια ΜΕΘ που εξοπλίστηκε και λειτουργεί με τη χορηγία κάποιου μεγαλόσχημου, το όνομα του οποίου θα γράφεται με εκκλησιαστικά γράμματα στους τίτλους τέλους.
«Είμαστε πια πολιτισμένοι, πάλιωσε πια ο Γολγοθάς, έχουμε θάλαμο αερίων θα σε τελειώσουμε με μιας» τραγουδούσε πριν 30 και βάλε χρόνια ο Πολυχρονιάδης, που δεν ξέρω αν είχε δει το έργο με μικρές παραλλαγές, καθόσον τώρα για να εξοντώσουμε όχι τον ιό του Θεού αλλά τον γιο του κορόνα, χρησιμοποιούμε θαλάμους αρνητικής πίεσης!
Παρά ταύτα, ο Χριστός θ’ αναστηθεί και φέτος. Έστω και χωρίς τους πιστούς του και τα φιλιά της αγάπης, που κι εκείνα έχουν ποινικοποιηθεί. Χωρίς “δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός”, αλλά με μεγάλες πιθανότητες το μενού να έχει μαγειρίτσα… delivery! Το μόνο αληθινό και σε overdose θα είναι το… κρανίου τόπος. Το νησάκι Hart της Νέας Υόρκης, το Μπέργκαμο και οι άλλες μητροπόλεις της πανδημίας μπορούν να πείσουν ακόμα και τον Θωμά!