Χιλιάδες μικροσκοπικά κουτάκια ο εγκέφαλος μας, με καταχωρισμένες χιλιάδες ιστορίες και καταστάσεις…
Είναι μέρες τώρα που ακούω την φωνή της Πρωτοψάλτη να δυναμώνει μέσα μου… «Βρήκα ένα βράχο γεμάτο πεταλίδες, βράχο χαμηλό, και λέω θέλω να ‘χω και εγώ λίγες ελπίδες τριγύρω από το μυαλό».
Ίσως είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που λαχταρώ τόσο πολύ να «κατακτήσω» έναν μικρό βράχο. Και αυτόν τον βράχο τον ξέρω καλά. Στην άκρη ενός απομονωμένου κολπίσκου τόσου δα. Αυτός ο βράχος είναι μαγικός. Μόλις ανέβεις, «ρουφάει» όλες τις κακές σκέψεις και στεναχώριες. Τις διαγράφει από το μυαλό και την ψυχή σου. Χρειάζονται μόλις δύο-τρία λεπτά να απελευθερωθείς.
Και τότε ένας… άλλος κόσμος απλώνεται μπροστά σου. Είναι σαν ξαφνικά κάποιος να τραβάει μία βαριά βελούδινη χειμωνιάτικη κουρτίνα και το φως του ήλιου να διαχέεται στο πνιγηρό δωμάτιο σου. Και η έλξη του φωτός είναι ακατανίκητη.
Σε αυτόν τον βράχο δεν μετράς… καημούς. Ίσως ούτε ελπίδες. Σε αυτόν τον βράχο απλώς «αδειάζεις». Δεν σκέφτεσαι, δεν επεξεργάζεσαι, δεν αναλύεις. Μόνο αφήνεσαι…Ελεύθερη κατάδυση χωρίς αναπνευστήρα στα ανέμελα χρόνια της παιδικότητάς σου.
Είναι εκείνες οι ανεκτίμητες στιγμές που τις κουβαλάς με νοσταλγία και λαχτάρα στην καρδιά σου όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Γιατί είναι τόσα πολλά που γίνονται μέσα σε ένα χρόνο… Πολλά και πολλές φορές δυσβάσταχτα. Χιλιάδες μικροσκοπικά κουτάκια ο εγκέφαλος μας με καταχωρισμένες χιλιάδες ιστορίες και καταστάσεις…
Ο γάμος της Μαρίας, η βάπτιση της Νενέλας, ο έρωτας της Στέλλας, το γλέντι στο χωριό, η παρέα στο καφενείο, η εκδρομή στα Αχλια, τα αλμυρίκια στο Καστρί, η αρρώστια της μαμάς, η Γερμανία του Αιμίλιου, η ανεργία του Αντώνη, οι νεκροί στο Μάτι, ο διαμελισμός του Θανάση σε τροχαίο, ο βιασμός του μικρού Παύλου, η δολοφονία της Suzanne Eaton….
Και λυπάμαι πολύ που τα κουτάκια των παιδικών μου χρόνων έχουν βυθιστεί στη λήθη νικημένα κατά κράτος… Το μόνο που θυμάμαι είναι αυτόν τον βράχο να κάθομαι παιδί με τις ώρες και τη μάνα μου να φωνάζει να βγω έξω για να φάω.
Φύλακας αυτού του βράχου είναι ένας καφετί θηριώδης τράγος με μούσι σαν αυτό του συγχωρεμένου Τζίμη Πανούση. Με λίγα φύλλα και χόρτα θα σας κάνει την χάρη να περάσετε ανενόχλητοι από μπροστά του.