Και πού να ήξερε ότι τον περίμενε και άλλη συγκίνηση…
«Ρε, ωραίος είναι αυτός ο Πρόδρομος…». Ο πιτσιρικάς μπροστά είχε μόλις αφήσει το κινητό του και έστρεψε το βλέμμα του στον άμβωνα, σκουντώντας συνωμοτικά τον διπλανό και συνομήλικο του. Πλήθος κόσμου παρακολουθούσε τον εσπερινό στον Ιερό Ναό του Αγίου Μηνά Επισκοπής, παραμονή της εορτής του Αγίου, και η ζέστη ήταν αποπνιχτική λόγω και του νοτιά.
Ήταν και εκείνοι που έτρεξαν να ανάψουν κεράκι στη χάρη Του απ’ ευθείας από τα καζάνια της περιοχής και τα μαγουλάκια τους ήταν ακόμα πιο κόκκινα.
Ο Πρόδρομος, στον οποίο αναφέρθηκε ο “τρέντι” πιτσιρικάς, δεν ήταν άλλος από τον νέο επίσκοπο Κνωσού. Μεγάλη η συγκίνηση του παπά-Παύλου που αποδέχθηκε την πρόσκλησή του να χοροστατήσει στη λειτουργία.
Και πού να ήξερε ότι τον περίμενε και άλλη συγκίνηση. Τον αιφνιδίασε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Επισκοπής, που τον τίμησε για την προσφορά του, για τα πολλά καλά που έχει κάνει, μα δεν τα έχει πει σε άνθρωπο… Όπως λέει, τα ξέρει μόνο ο Θεός και ο Άγιος Μηνάς.
Ο παπά-Παύλος είναι σεμνός και ταπεινός άνθρωπος, αυστηρός μα δίκαιος και ήταν η ελάχιστη τιμή που θα μπορούσαν να του κάνουν οι συγχωριανοί του.
Ας επανέλθουμε όμως στον θεοφιλέστατο (κατά την ορθή προσφώνηση) Πρόδρομο.
Είναι αλήθεια ότι μίλησε απλά και καρδιακά, όπως μίλησαν στη δική του καρδιά μοναχοί στην Ιερά Μονή Αγκαράθου σαν πρωτοπήγε παιδάκι 9 ετών με τα κοντά παντελονάκια. «Είναι σπουδαίο ένα παιδί να βρει τόπο, να βρει χαμόγελο, ανοιχτή αγκαλιά…».
Ο Πρόδρομος δίνει μεγάλη βαρύτητα στην καρδιά… Όπως εκείνον το γέροντα της ιστορίας που διηγήθηκε…
Μπορεί να μην ήξερε ο παππούς πώς να εξηγήσει στον (παρα)μορφωμένο μάγκα νεανία τα της πίστης του, όμως δεν διαπραγματεύτηκε την καρδιά του. «Γινόμαστε καρδιακοί ή σκληρόκαρδοι… Στην ιατρική η μεγαλοκαρδία είναι ασθένεια, στην πίστη όμως είναι προσόν».
Δεν μπορώ να μην σταθώ και στη θερμή παράκλησή του προς τον κόσμο: «Μία μόνο υπόσχεση θέλω να δώσουμε απόψε στον Άγιο Μηνά, να μην ξαναβάλουμε ταμπέλες σε κανέναν άνθρωπο».
Μίλησε και για τις δύσκολες στιγμές που άνθρωποι έκλειναν πόρτες και τηλέφωνα και εκείνος έβγαινε στο μπαλκόνι της Αρχιεπισκοπής και κοιτούσε στο καμπαναριό: «Μόνο εσύ Άγιε Μηνά».
Είπε πολλά ο Πρόδρομος και τα είπε με τρόπο καρδιακό. Συγκίνησε (αλλά και συγκινήθηκε) εκείνο το βράδυ. Κοίταξα τον πιτσιρικά και του έκλεισα το μάτι…
“Ρε συ, ωραίος τελικά ο Πρόδρομος!”.