Κάθε μέρα μαθαίνω για ένα ακόμα σχολείο που πλημμυρίζει, ενώ κινδυνεύουν να «ψηθούν» ζωντανοί μαθητές και εκπαιδευτικοί λόγω ηλεκτροπληξίας

Θυμάμαι πέρσι τέτοιο καιρό, ακόμα και λιτανείες κάναμε για να ρίξει μία στάλα βροχή να ξεδιψάσει η γη, να ξεδιψάσουν και οι άνθρωποι.

Κι εκεί που ευχόμασταν να ανοίξουν οι ουρανοί, η ευχή μας πραγματοποιήθηκε και το αποτέλεσμα μοιάζει με εφιάλτη.

Πέρσι, οι αρμόδιοι- αναρμόδιοι σήκωναν τα χέρια ψηλά, έλεγαν ότι δεν ευθύνονται εκείνοι που τα σπίτια δεν έχουν νερό και τα έριχναν όλα στον καιρό.

Φέτος, μετά από τα πρόσφατα τραγικά γεγονότα, άκουσα πάλι κάποιους να λένε ότι δεν φταίνε εκείνοι, τις τελευταίες ημέρες ήταν τόσο έντονες οι βροχοπτώσεις που δεν ήταν στο χέρι τους και πάλι να αντιδράσουν.

Το σωτήριο έτος 2019, αφού χαρήκαμε, πανηγυρίσαμε, χορέψαμε στη βροχή, το σκηνικό άρχισε να αλλάζει και η ευτυχία έβαλε χρώμα μαύρο.

Τέσσερις ψυχές χάθηκαν στη λάσπη, δρόμοι καταστράφηκαν, ποτάμια υπερχείλισαν, ακόμα και τα φράγματα γεμίζουν. Αυτό στην αρχή μάς άρεσε, τώρα φοβόμαστε πού θα βάλουμε τόσο νερό.

Για ακόμα μια φορά, όμως, φταίει ο κακός μας ο καιρός, αφού κανείς άλλος δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για τίποτα.

Για το θέμα των νεκρών και το μπαλάκι των ευθυνών γράφουμε αναλυτικά σε άλλες σελίδες της «Π», οι βροχές, όμως, έχουν προκαλέσει ένα βουνό από προβλήματα που καθημερινά βρίσκουμε μπροστά μας.

Κάθε μέρα μαθαίνω για ένα ακόμα σχολείο που πλημμυρίζει, ενώ κινδυνεύουν να «ψηθούν» ζωντανοί μαθητές και εκπαιδευτικοί λόγω ηλεκτροπληξίας.

Κάθε μέρα περνώ από έναν δρόμο που έχει καταστραφεί λόγω των βροχοπτώσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα χθες, πέρασα από την έξοδο της εθνικής, από του Κοκκίνη στο Ηράκλειο, το περιβόητο σημείο που πέρσι είχε κλείσει για οχτώ μήνες. Στην άκρη του δρόμου, έχασα το μέτρημα στις λακκούβες, σε έναν δρόμο που υποτίθεται φτιάχτηκε πέρσι.

Πριν από δύο μήνες, κόντεψα και η ίδια να πνιγώ, με τα δύο παιδιά στα πίσω καθίσματα, όταν ένα βροχερό βράδυ πέρασα από την πάλαι ποτέ παλιά εθνική, στο ύψος των κατασκηνώσεων στου Κοκκίνη, όπου είχε σχηματιστεί ένας χείμαρρος.

Την ερχόμενη χρονιά, τι θα μας ξημερώσει, άραγε;