Ιστορίες που συγκλονίζουν, που οργίζουν, που κι αυτές θα ξεχαστούν σε κανένα μήνα. Όπως συμβαίνει πάντα στη χώρα αυτή.
Νιώθω οργή, καθαρή οργή. Χάθηκαν πρώτα από όλα ζωές, μ’ έναν μαρτυρικό τρόπο. Παιδιά που δεν έζησαν τη ζωή τους, που δεν χόρτασαν παιχνίδι, που δεν πρόλαβαν να κάνουν όνειρα, να πετύχουν, να αποτύχουν, να σηκωθούν ή να πέσουν στο ταξίδι της ζωής.
Σ’ ένα χωράφι βρέθηκαν 26 άνθρωποι, όλοι μαζί γνωστοί και άγνωστοι, αγκαλιασμένοι. Παιδιά και μεγάλοι, άνδρες, γυναίκες εγκλωβισμένοι σ’ ένα σκηνικό θανατου που λίγο πριν ήταν ειδυλλιακό. Προσπαθούσαν να αποδράσουν. Μάταια. Ιστορίες που συγκλονίζουν, που οργίζουν, που κι αυτές θα ξεχαστούν σε κανένα μήνα.Όπως συμβαίνει πάντα στην χώρα αυτή.
‘’Δυστυχώς το κράτος είναι λαδωμένο, όλες οι αρμόδιες υπηρεσίες δυστυχώς. Εγώ το 1992, εάν είχα υποχωρήσει και είχα βάλει τη γραμμή λίγο πιο εκεί για να εντάξω κάποια φιλέτα, θα ήμουν τώρα με περιουσία. Αυτό γινόταν, θα πάρεις οικόπεδο και θα μοσχοπουλήσεις, βάλε τη γραμμή πιο εκεί, αυτές ήταν οι πιέσεις.
Το έχω δεχτεί επανειλημμένα αυτό”, καταγγέλλει η πρώην ειδική γραμματέας Επιθεωρητών Περιβάλλοντος Μαργαρίτα Καραβασίλη. Η ίδια καταγγέλει ακόμα ότι: “Στο Μάτι, που έγινε η τραγωδία, από ό,τι φαίνεται δεν υπήρχε καμία διέξοδος προς την παραλία γιατί είχαν γίνει μάντρες’’. Όπως και στην… Μάντρα με τις πλημμύρες.
Επίσης οι συναρμόδιοι φορείς λειτουργούσαν χωρίς κανέναν κεντρικό σχεδιασμό με τα γνωστά αποτελέσματα. Όπως προκύπτει δεν υπήρξε κανένα σχέδιο εκκένωσης της περιοχής και καμία καθοδήγηση για το πώς και πού να κινηθούν οι πολίτες σε ασφαλή σημεία.
Μέσα στον πανικό τους οι κάτοικοι και οι παραθεριστές κινήθηκαν όλοι με δική τους πρωτοβουλία. Οι 87 μέχρι στιγμής κινήθηκαν προς έναν μαρτυρικό θάνατο.
Εδώ και χρόνια ακούμε ότι θα γίνουν τα πάντα, πάντα κατόπιν εορτής με’ ένα κράτος στον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου, να ποντάρει στο χρυσόψαρο…στην ευκολία με την οποία ξεχνάμε.
Κι όταν θα ‘ρθει η επόμενη φωτιά κι η επόμενη πλημμύρα, αυτό το κράτος που το πληρώνουμε αδρά, πάλι θα ψάχνει ενόχους, πάντα στην αρχή της αλυσίδας και το πολύ – πολύ να ρίχνει μια μια μήνυση στον εαυτό του, έτσι για ξεκάρφωμα.