Η μάχη των προβλημάτων της καθημερινότητας του πολίτη διάγει αλλεπάλληλες ήττες στον τομέα της καθαριότητας στο Ηράκλειο.
Αν ρίξει κανείς μια ματιά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πλημμυρίζουν από αναρτήσεις πολιτών που σχολιάζουν ότι η πόλη έχει επιστρέψει δεκαετίες πίσω, με το απέραντο σκουπιδαριό που έχει απλωθεί σε κάθε γωνιά της.
Και αυτή η έκφραση της γενικευμένης δυσφορίας, ενδεχομένως να εντείνεται από το γεγονός ότι καλλιεργήθηκαν πολύ υψηλές προσδοκίες και στο ζήτημα της καθαριότητας που μέχρι στιγμής, δεν επιβεβαιώθηκαν στην πραγματική ζωή.
Ολόκληρη η πόλη έχει «πυρπολυθεί» από τις υγειονομικές βόμβες των χωματερών, με κορυφαία αυτή που διαμορφώθηκε μέσα στο αμαξοστάσιο του Δήμου Ηρακλείου, που εκτός των άλλων δίνει ένα βαρύ τόνο τραγικής ειρωνείας στην πολιτική κλίμακα αξιολόγησης της κατάστασης.
Εδώ το ενδιαφέρον είναι, ότι αφού αποκαλύφθηκε ειδησεογραφικά η ύπαρξη της χωματερής, τότε ξεκίνησε η διαδικασία αποκατάστασής της.
Δεν θα ρωτήσω αν ο Δήμος θα βάλει πρόστιμα στον εαυτό του όπως θα έκανε σε κάθε άλλο ιδιώτη, αλλά ομολογώ ότι περίμενα μαζί με τις όποιες εξηγήσεις, μια πιο γενναία παραδοχή και μεταμέλεια του ατοπήματος και κυρίως μια πολιτική δέσμευση ότι δεν θα επαναληφθεί, με τη λογική ότι δεν μας αξίζει αυτή η κατάντια.
Το επόμενο βήμα της δημοτικής Αρχής στον τομέα της καθαριότητας, είναι η πρόσληψη 70 συμβασιούχων στην αρμόδια υπηρεσία, όπου βέβαια κανείς δεν οφείλει να πιστέψει ότι με 70 εργαζόμενους που θα δουλέψουν για 2 μήνες θα λυθεί ως εκ θαύματος, ο γόρδιος δεσμός του προβλήματος των σκουπιδιών.
Άλλωστε στελέχη της δημοτικής Αρχής ήδη έχουν προαναγγείλει την πανηγυρική έλευση ιδιώτη που όπως φαίνεται θα του αποδοθεί ο ρόλος του «Σωτήρα» που θα μας λυτρώσει από τη δραματική κατάσταση των σκουπιδιών.
Και βέβαια πριν φτάσουμε στο σημείο να αποδώσουμε ταχυδακτυλουργικές ικανότητες στον ιδιώτη, θα πρέπει πρώτα να μετρήσουμε πόσα χρόνια η υπηρεσία Καθαριότητας μετρά απώλειες σε μόνιμο προσωπικό που συνταξιοδοτήθηκε και δεν αντικαταστάθηκε και σε συμβασιούχους που αργά ή γρήγορα οι συμβάσεις τους τελειώνουν.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι έχει γίνει «κανονικότητα» η αιμορραγία του προσωπικού της υπηρεσίας καθαριότητας, όπως αντίστοιχα έχει γίνει «κανονικότητα» και η μη διεκδίκηση μόνιμων θέσεων εργασίας που υπάρχει το πλαίσιο να διασφαλιστούν.
Σε αυτή την κρίσιμη καμπή που για πρώτη φορά ιδιώτης ετοιμάζεται να δρασκελίσει το σκαλοπάτι της υπηρεσίας καθαριότητας στο Δήμο Ηρακλείου, είναι η πιο κομβική στιγμή να αναρωτηθούμε τι έχει συμβεί σε Δήμους που ήδη έχουν κάνει το βήμα αυτό.
Να δούμε τι αστρονομικά ποσά πληρώνουν οι άλλοι Δήμοι, όταν φτάσουν στο επίπεδο της αποδόμησης των υπηρεσιών καθαριότητας και της απόλυτης εξάρτησής τους από τον ιδιώτη, χωρίς τον οποίο δεν μπορεί να γίνει αποκομιδή…
Πριν όμως από αυτό, θα πρέπει να μας εξηγηθεί πώς, ακόμα και με την ακρωτηριασμένη από προσωπικό υπηρεσία καθαριότητας, τα προηγούμενα χρόνια η πόλη ήταν καθαρή και δεν είχε την εικόνα που έχει σήμερα…;
Θα πρέπει να εξηγηθεί επίσης, τι γινόταν παλιά που δεν γίνεται σήμερα με αποτέλεσμα να έχουμε φτάσει σε αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση; Γιατί δεν μπορεί να εμφανίζεται ως λύση το… «πονάει πόδι, κόβει κεφάλι…»!