Τελικά η Χούντα τελείωσε ή δεν τελείωσε το ’73; Διότι στα 46 χρόνια που πέρασαν από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ουκ ολίγες φορές έχουμε ακούσει από διαμαρτυρόμενους με υψωμένες γροθιές πως δεν…
Κι όμως οι ίδιοι οι νοσταλγοί της Χούντας παραδέχονται την ήττα τους. Διαφορετικά δεν θ΄ αναπολούσαν κάθε τρεις και λίγο τον Παπαδόπουλο, τον Παττακό και τα άλλα παιδιά και δεν θα μνημόνευαν τα περασμένα μεγαλεία του καθεστώτος…
Ούτε και θα νοσταλγούσαν τις εποχές που οι άνθρωποι κοιμόντουσαν με ανοιχτά παράθυρα- ένα από τα μεγαλύτερα επιχειρήματα των φιλοχουντικών προκειμένου να πείσουν για την αποτελεσματική εφαρμογή του δόγματος «νόμος και τάξη». Μόνο που το επιχείρημα αυτό παίζει μπουνιές με το άλλο (δικό τους επίσης) που λέει ότι η Χούντα έκανε συνεχώς έργα.
Και αν έκανε συνεχώς έργα, οι νοικοκυραίοι πώς στο διάβολο κοιμόντουσαν με ανοιχτά παράθυρα; Δεν τους ενοχλούσε ο θόρυβος από τις μπουλντόζες και τα άλλα βαρέα μηχανήματα; Και όπου έργα της Χούντας, βάλτε και την εισβολή στο Πολυτεχνείο. Ο θόρυβος του τανκς που όργωνε την Πατησίων, κονιορτοποιούσε τη δημοκρατία και… άλεθε φοιτητές δεν τους ενόχλησε;
Λιγότερο από μια δεκαετία αργότερα, όταν οι δρόμοι και οι τζαμαρίες της Αθήνας έμοιαζαν μ’ εμπόλεμη ζώνη οι αδαείς και δημοκράτες πια αναρωτιόντουσαν έντρομοι: «Πάλι τανκς»; Για να πάρουν την απρόσμενη απάντηση «όχι πανκς»! Και άντε να τους εξηγούσες τότε τι είναι το κίνημα των πανκ, από πού ήρθαν (με καθυστέρηση ως συνήθως) και τι γύρευαν στην Ελλάδα του… λαός ΠΑΣΟΚ στην εξουσία; Αλλά αυτά ήταν λεπτομέρειες για την εποχή.
Τα πράγματα είχαν πάρει τον δρόμο τους. Οι οπαδοί της Χούντας που ήταν απίστευτα πολλοί συμβιβάστηκαν με τη δημοκρατία, ψήφιζαν πια και ΠΑΣΟΚ έχοντας απενοχοποιηθεί πλήρως, προσλαμβάνονταν στο δημόσιο και αναλάμβαναν τα ηνία σε τοπικές και κλαδικές οργανώσεις του Κινήματος.
Αυτοί που ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο, οι περισσότεροι τουλάχιστον και ας διαμαρτύρονται δικαιολογημένα οι ρομαντικοί, εξαργύρωσαν τον αγώνα με καρέκλες, υπουργεία και άλλα οφίτσια, σε κάθε περίπτωση κερδοφόρα.
Το περυσινό σκίτσο με τον οδηγό του τανκς να ρωτά μπροστά στην πύλη του Πολυτεχνείου το μοναδικό εναπομείναντα αγωνιστή «πού πήγαν οι άλλοι;» και εκείνος να του απαντά με κυνισμό «σε κυβέρνηση, υπουργεία και ΔΕΚΟ» είναι η πικρή αλήθεια. Και αν η γελοιογραφία αδικεί την παρούσα κυβέρνηση και τους υπουργούς της, δε συμβαίνει το ίδιο με προηγούμενες που είχαν στις τάξεις τους περισσότερους… αγωνιστές και ιδεολόγους.
Εντάξει, η παρούσα κυβέρνηση δεν το έχει με το Πολυτεχνείο. Ίσα ισα κάποια μέλη της ήταν δεδηλωμένα με την άλλη πλευρά. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι είναι και χουντική. Ούτε και πρέπει να λοιδορείται ο πρωθυπουργός, επειδή εν μέσω εκδηλώσεων του Πολυτεχνείου παρακολουθούσε δια ζώσης τον Τσιτσιπά στο ATP του Λονδίνου, στο γνωστό τουρνουά του ευγενούς σπορ, όπου διέπρεψε ο δικός μας Στέφανος.
Ο «παικταρά(ς) μου» κατά τη Μαρέβα. Και δεν είναι λόγος να θυμούνται κάποιοι μια ατυχή στιγμή του Μητσοτάκη, κατά την οποία δήλωσε πολιτικός κρατούμενος (της Χούντας) και ας γεννήθηκε 11 μήνες μετά το πραξικόπημα!
Ο Τσίπρας δηλαδή, που ηγήθηκε του μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ στη χθεσινή πορεία προς της Αμερικάνικη πρεσβεία, με τις ευλογίες της οποίας έγινε πρωθυπουργός, είναι καλύτερος; Και πόσο καλύτερος να είναι όταν γεννήθηκε 4 ημέρες μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας;
Δεν ξέρω αν σας «ρούμπωσα», αλλά στη δική μου πρώτη πορεία, την αιματοβαμμένη σημαία του Πολυτεχνείου κρατούσε ο νεολαίος (και καλά) τότε Χρήστος Παπουτσής (στην Παγκόσμια Τράπεζα σήμερα!) και παραδίπλα κάποια καλόπαιδα έσπαγαν την βιτρίνα του Μινιόν και έκαναν πλιάτσικο στα Timberlands. Από τότε πέρασαν 32 χρόνια και κάποιοι συνεχίζουν ακόμα το πλιάτσικο, των… ιδεών!