Χρειάζεται άλλες συνταγές και πολύ μεγάλη δόση πολιτικής “τρέλας” για να τα βάλει κανείς μαζί του.
Έχω ζηλέψει τον μπαγάσα τον Αλέξη. Ειλικρινά! Τουλάχιστον στα δικά μου μάτια, πρέπει να είναι ο πιο «αλλήθωρος» πρωθυπουργός της ολότελα στραβής «Ψωροκώσταινας».
Μόνο αυτός! Μόνο αυτός μπορεί και κανείς άλλος. Κάνει το άσπρο, μαύρο και σου λέει πως ο ήλιος λαμπυρίζει στο σκοτάδι. Κι έχει τόσο θράσος πολιτικό, που αγνοεί επιδεικτικά όσα συμβαίνουν γύρω του. Δηλώνει πως κατάφερε μια ιστορική συμφωνία με τα Σκόπια κι επαίρεται πως είναι ο απόλυτος ηγέτης των Βαλκανίων. Που αυτό δεν είναι επιλήψιμο. Επιλήψιμο είναι ότι το πιστεύει.
Γνωρίζει καλά βέβαια, ότι τη συγκεκριμένη συμφωνία 8 στους 10 Έλληνες δεν θέλουν ούτε να την ακούσουν. Αλλά δεν τον ενδιαφέρει. Στο δικό του κοινό δεν έχει καμία επίπτωση. Από αυτούς δεν χάνει. Ξέρει επίσης, ότι από τους υπόλοιπους εκτός κομματικού κοινού, κανένα κόμμα του Δημοκρατικού Τόξου δεν κερδίζει. Κερδίζουν δεξιότερες πολιτικές και πιο κάθετες απόψεις. Οπότε στη χειρότερη περίπτωση, ακόμα και αν η στρατηγική δεν του βγει, δεν θα έχει κερδίσει, αλλά δεν θα έχει χάσει κιόλας. Απόλυτη σύγχρονη αριστερίζουσα προσέγγιση.
Και γι’ αυτό αξίζει ένα ακόμα μπράβο! Τιμά την τέχνη του αποπροσανατολισμού και του χάους, στην οποία μυούνταν για χρόνια, από τις καταλήψεις μέχρι τις πορείες του Συντάγματος που φορούσε αυτό το βυσσινί T – Shirt απ’ την Αιόλου και το χαμόγελο της Crest μέχρι τ’ αυτιά.
Μπράβο αξίζει επίσης ο Αλέξης και για τον κυβερνητικό του εταίρο. Αυτός ο Καμμένος βρε παιδί μου είναι το απόλυτο δίποδο αιλουροειδές. Πηδάει από δω ίσαμε εκεί, στριφογυρίζει αστραπιαία, κοιτά πίσω και ταυτόχρονα μπροστά χωρίς να καταλαβαίνει κανείς το πώς. Ίσως τον Καμμένο τον ζηλεύει κι ο ίδιος ο Αλέξης.
Είναι μια σχολή της Δεξιάς μόνος του, με απίστευτα στοιχεία «Αριστεράς», τα οποία έχει προσαρμόσει εκπληκτικά σε ένα νεοφιλελεύθερο μοντέλο. Στο μεταξύ, αυτό το μυαλό νομίζει ο Κυριάκος πως θα το νικήσει με μια πρόταση μομφής. Εδώ «κατάπιε» τόσα και τόσα ο Πάνος! Τώρα θα κάνει πίσω; Στα απλά;
Όλος αυτός ο «θαυμαστός κόσμος του Αλέξη» δεν καταρρίπτεται εύκολα. Χρειάζεται άλλες συνταγές και πολύ μεγάλη δόση πολιτικής «τρέλας» για να τα βάλει κανείς μαζί του. Γι’ αυτό και αξίζει θαυμασμό. Σε σημείο που οι δανειστές έχουν αρχίσει να κλαίνε που δεν τον στήριξαν από το 2008 για πρωθυπουργό, να μας έχουν πάρει και τα… περιστέρια απ’ το Σύνταγμα.