Οφείλουμε να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας και να κατανοήσουμε πως δυστυχώς ή ευτυχώς είμαστε οι επιλογές μας
Για δεύτερη συνεχόμενη εβδομάδα η Κρήτη παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο. Σε όλα τα επίπεδα. Και εγκλήματα έχουμε, και απαγωγές έχουμε, και εκλογές νέου φορέα της κεντροαριστεράς έχουμε.
Ενώ όμως οι πολίτες και το πανελλήνιο εξακολουθούν να παρακολουθούν εμμονικά σχεδόν την «κλειδαρότρυπα» και τις λεπτομέρειες μιας τεράστιας απαγωγής, ενώ ενδιαφέρονται να μάθουν όλες τις πτυχές μιας δολοφονίας πάθους, δείχνουν να αδιαφορούν εντελώς για την πολιτική σκηνή και το μέλλον της χώρας.
Η μοναδική ίσως φορά που φάνηκε μια κάποια ενεργοποίηση αναφορικά με την πολιτική ήταν όταν η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Φώφη Γεννηματά απουσίαζε από την ψηφοφορία για το σχέδιο νόμου περί αλλαγής ταυτότητας φύλου, επειδή έκανε περιοδεία στην Κρήτη.
Κι είναι να αναρωτιέται κανείς: Σε μια χώρα η οποία έχει περάσει τρία μνημόνια και τεράστιες δυσκολίες, δεν υπάρχει κανείς που να ασχολείται πλέον με την πολιτική;
Θυμάμαι τις συγκεντρώσεις του Αλέξη Τσίπρα στο Ηράκλειο πριν γίνει πρωθυπουργός. Απλοί άνθρωποι, νέοι, εργαζόμενοι, βρίσκονταν στις πλατείες. Και πίστευαν στο θαύμα της Αριστεράς. Τώρα… εξαφανίστηκαν κι αυτοί, ενώ τον πρωθυπουργό ακούει μόνο παλαιοκομματικό ακροατήριο, παλιάς και νεότερης γενιάς, αδιαφορώντας στην ουσία για το τι έχει να πει. Αυτή η αδιαφορία όμως πρέπει να τρομάζει. Οφείλουμε να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας και να κατανοήσουμε πως δυστυχώς ή ευτυχώς είμαστε οι επιλογές μας.
Για να αντιληφθούμε τι συμβαίνει, ίσως πρέπει να ανατρέξουμε στον Αριστοτέλη, ο οποίος μοιάζει περισσότερο προφητικός από ποτέ: «Επιδίωξη της τυραννίας είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες, αφενός για να συντηρείται με τα χρήματα τους η φρουρά του καθεστώτος και αφ’ ετέρου για να είναι απασχολημένοι οι πολίτες και να μην τους μένει χρόνος για επιβουλές» έγραφε στα Πολιτικά του. Ο Πλάτωνας συμπλήρωνε πως «κάθε λαός είναι άξιος των ανθρώπων που τον κυβερνούν».
Αν λάβουμε υπόψη τη στάση των δανειστών απέναντι μας, τη στάση των πολιτικών μας απέναντι στους δανειστές και τη στάση μας απέναντι στους δικούς μας πολιτικούς, δεν είναι δύσκολο να υποθέσουμε ποια είναι η «αυτοεκπληρούμενη» προφητεία για μας.