Η οδύνη και η επόμενη ημέρα
«Ποια θάλασσα θα είναι αρκετά μεγάλη για να χωρέσει τον καημό που μάζεψε η ψυχή…». Δεν μπορώ να βγάλω, από το μυαλό μου, τις τελευταίες σκέψεις της αβάσταχτης οδύνης που έζησαν όσοι εγκλωβίστηκαν στην κόλαση της πυρκαγιάς στο Μάτι. Όσων έψαχναν τους δικούς τους, ουρλιάζοντας απεγνωσμένα, μέσα στις φλόγες, ανάμεσα σε απανθρακωμένα πτώματα.
Μα εκείνο που πάνω από όλα με στοιχειώνει είναι η απόγνωση αυτών που δεν μπόρεσαν να σώσουν τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους, αφού δεν υπήρχε δρόμος διαφυγής γι’ αυτούς. Ο ανείπωτος ανθρώπινος πόνος που σφραγίζεται με μια τελευταία σφιχτή αγκαλιά πριν το θάνατο, μέσα σε μια ασυγκράτητη κόλαση φωτιάς.
Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για όλους αυτούς που έφυγαν από τη ζωή, εκτός από το να περιθάλψουμε και να στηρίξουμε τους ανθρώπους που άφησαν πίσω τους, είναι να μην τους ξεχάσουμε. Να κρατήσουμε ζωντανή στη μνήμη μας, όλη την έκταση της ασύλληπτης ελληνικής τραγωδίας που συγκλονίζει ολόκληρο τον κόσμο και να απαιτήσουμε τη δικαίωση των νεκρών που χάθηκαν τόσο άδικα. Και η δικαίωση δεν σημαίνει μόνο να συλληφθούν εκείνοι που προκάλεσαν αυτόν τον όλεθρο.
Σημαίνει και το να ξεσκεπαστούν και να τιμωρηθούν μαζί με αυτούς που ευθύνονται για αυτή τη βιβλική καταστροφή και οι εντολείς τους. Σημαίνει επίσης, το να αποτιμήσουμε τον αιφνιδιασμό και τις παραλείψεις του κρατικού μηχανισμού, που βιώνει αλλεπάλληλους οικονομικούς ακρωτηριασμούς στην κλίνη των τροϊκανών ελεγκτών, οι οποίοι άνοιξαν τον δρόμο για τη δραματική περικοπή των δαπανών δασοπυρόσβεσης, που πλέον στηρίζεται στις πλάτες συμβασιούχων.
Σημαίνει να κηρυχθούν αναδασωτέες οι περιοχές, που έγιναν στάχτη μέσα στον πύρινο εφιάλτη που θέρισε ανεξέλεγκτα ανθρώπινες ζωές και αποτέφρωσε καταπράσινες εκτάσεις που με χαρακτηριστική ευκολία οικοπεδοποιούνται.
Σημαίνει να αντιληφθούμε την αξία και την έννοια της ανθρώπινης ζωής στο πλαίσιο των συλλογικών αναγκών της κοινωνίας, της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος που δεν μπορεί να γίνεται βορά των ιδιωτικών συμφερόντων με την ανοχή και τη σιωπή όλων μας…