Αναμφίβολα το μπάσκετ σε τοπικό επίπεδο χρειάζεται τομές και αποφάσεις από ανθρώπους που θα κοιτάξουν πέρα από… το δάχτυλό τους
Μπήκαμε λοιπόν για τα καλά στη μετα-καραντίνα εποχή του αθλητισμού, αλλά τα μηνύματα που έρχονται για το τοπικό μπάσκετ εδώ και εβδομάδες μόνο ευχάριστα δεν είναι.
Η είδηση-σοκ της αποχώρησης του μεγαλομετόχου του Ρεθύμνου Κωστή Ζομπανάκη που έβγαλε βίαια μετά από πολλά χρόνια εκτός σκηνής Α1 την μοναδική εκπρόσωπο της Κρήτης, ήταν δυστυχώς μόνο η αρχή. Πρόσφατα είδαμε και το πάλαι ποτέ κραταιό «Ηράκλειο» να αποσύρεται οικειοθελώς από τη Γ’ Εθνική, κατηγορία που του έδωσε το δικαίωμα να αγωνιστεί τη νέα περίοδο ο κοροναϊός (βλ. αύξηση ομάδων από την ΕΟΚ).
Οι παράγοντες του τοπικού συλλόγου δεν τόλμησαν να κάνουν αυτό το μικρό άλμα προς τις Εθνικές κατηγορίες, φοβούμενοι το οικονομικό άνοιγμα σε μία αβέβαιη εποχή. Μα για ποιο άνοιγμα μιλάμε, όταν η ομάδα θα μπορούσε να συμμετάσχει με δικά της παιδιά στην κατηγορία, αθλητές με ταλέντο που την ίδια στιγμή που αποφασιζόταν η αποχώρηση, σφράγιζαν την πρόκρισή τους για την τελική φάση του Πανελληνίου πρωταθλήματος;
Τα πράγματα δεν είναι καλά ούτε στον ΟΦΗ που θα δώσει μεν το “παρών” στο νέο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής αλλά θα στηριχθεί σε δικά του παιδιά και ελάχιστους έμπειρους παίκτες. Όλα αυτά εξαιτίας της δυσπραγίας που αντιμετωπίζουν οι παράγοντές του.
Κάπως πιο θετική είναι η κατάσταση στον Εργοτέλη που επιστρέφει ορεξάτος στη Γ’ Εθνική και προσπαθεί να συγκροτήσει μία αξιόμαχη ομάδα. Δε φθάνουν ωστόσο οι «κιτρινόμαυροι» για να περισώσουν το γόητρο του κρητικού μπάσκετ και δη του ηρακλειώτικου…
Αναμφίβολα το μπάσκετ σε τοπικό επίπεδο χρειάζεται τομές και αποφάσεις από ανθρώπους που θα κοιτάξουν πέρα από το… δάχτυλό τους. Καλές είναι οι διεθνείς διοργανώσεις και τα μπασκετικά events (αν και αυτά θα τα χάσουμε τη νέα σεζόν) που αναλαμβάνουμε σωρηδόν ωστόσο αν σε σωματειακό επίπεδο, παραμείνουμε στο υφιστάμενο ημίφως (για να μην πούμε σκοτάδι), τότε το άθλημα θα χάσει και άλλους νέους φιλάθλους…