Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες 3 του Σεπτέμβρη να περνάς και τσικουδιά στους καφενέδες τα παλικάρια να κερνάς!
Να ’μαστε πάλι εδώ Ανδρέα οι δρόμοι τρέχουν χιαστί… και οδηγούν στο Ζάππειο, όπου νωρίς απόψε ξεκινά η γιορτή για τα 50 χρόνια του ΠΑΣΟΚ. Πενήντα χρόνια από την ιδρυτική διακήρυξη του Ανδρέα Παπανδρέου.
Μισός αιώνας του Κινήματος, που κλείνει 15 χρόνια χωρίς εκλογική νίκη και άρα γκρίνιας, φαγούρας και φαγωμάρας. Εντάξει, δεν είναι και ΣΥΡΙΖΑ, μα και στο πράσινο Γαλατικό χωριό, χρειάζεται προσοχή για την αποφυγή του εκτροχιασμού.
Στην Κουμουνδούρου, τους βαράνε ντέφια, αλλά όπως θα πουν με τον κάποτε δικαιολογημένο μεγαλοϊδεατισμό τους οι ΠΑΣΟΚοι, δεν είμαστε ίσα και όμοια!
Μεγάλη μπουκιά φάε- σύντροφε- και άφησε τις μεγαλοστομίες…
Φαντάζομαι θα τις αποφύγουν απόψε ο Κώστας Σημίτης, ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, που θα χαιρετίσουν ως πρώην πρόεδροι αλλά και ο Νίκος Ανδρουλάκης που θα μιλήσει ως νυν.
Μία η γιορτή, μία η διακήρυξη, αλλά στις τούρτες θα τα χαλάσουμε. Είναι έξι, όσες και οι υποψήφιοι που διεκδικούν την προεδρία στις εκλογές της 6ης Οκτωβρίου. Εκτός από τον υφιστάμενο πρόεδρο, πρόθεση υποψηφιότητας έχουν εκδηλώσει οι: Γερουλάνος, Γιαννακοπούλου, Διαμαντοπούλου, Δούκας και Κατρίνης.
Η Αποστολάκη εγκατέλειψε νωρίς και ο Κανελλάκης… ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Όλοι οι παραπάνω μια κουβέντα θα την πουν για να κάνουν το κομμάτι τους και να πάρουν το κομμάτι τους, από την ας υποθέσουμε ενιαία τούρτα.
Όμως αν δεν διαφοροποιηθούν πώς θα ξεχωρίσουν στην κούρσα για την προεδρία, διότι και μεταξύ τους δεν είναι… ίσοι και όμοιοι.
Τουλάχιστον μια κοινή γλώσσα, ει δυνατόν πράσινη και σοσιαλιστική, πρέπει ν’ αποκτήσουν. Διότι αν αρχίσουν τα… Ζαβαρακατρανέμια δεν θα καταλαβαίνει κανείς.
Και σήμερα δεν είναι Χούντα για να κρύβουμε λόγια από τους συνταγματάρχες, μιλώντας κωδικοποιημένα, όπως έκανε ο Μαρκόπουλος στο εμβληματικό τραγούδι του το 1968.
Παρεμπιπτόντως, ο αείμνηστος μουσικοσυνθέτης θα τιμηθεί στο πλαίσιο του εορτασμού, με συναυλία- αφιέρωμα στο πρόσωπό του.
Μέχρι και ο Χαράλαμπος Γαργανουράκης θα κάνει ένα γκεστ. Ωραία πράγματα, πασοκικά δοσμένα.
Με μαλαματένια λόγια, που μετά γίνανε παραπονεμένα, σε ένα κόμμα που πέρασε από χίλια μύρια κύματα, αφού μπήκαν στην πόλη οι οχτροί, για ν’ ανοίξει μια φάμπρικα συνεχούς διολίσθησης και διαρκούς αναζήτησης στα λόγια και τα χρόνια τα μεγάλα.
Την εικόνα σου σεβάστηκα
Τη φλόγα δεν εκράτησα
Την εικόνα την καλή να σου φέρω μια αυγή
Χρώματα χρώματα
Άσε τα καμώματα
Χρώματα και αρώματα.
Το θέμα είναι ότι το ΠΑΣΟΚ με φρουρού κι αρώματα δεν πάει παρακάτω και δεν ξέρω πώς το αφήγημα της κεντροαριστεράς μπορεί να πάρει σάρκα και οστά; Πιο πιθανό είναι να παραμείνει ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη.
Ο Τσίπρας (άλλος ορκισμένος οπαδός του Παπανδρέου) κινούμενος παρασκηνιακά το τελευταίο διάστημα, θέλει να εμφανιστεί ως μεσσίας της κεντροαριστεράς που θα πέσει στη αγκαλιά του σαν ώριμο φρούτο, πράγμα που προϋποθέτει πλήρη αποσύνθεση ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν ξέρω αν ο Δούκας εξυπηρετεί το στόχο του και ο Φαραντούρης ή κάποιος άλλος Φαραντούρης από την άλλη… Πλέον όμως το σχέδιο είναι τόσο προβλεπέ που βγάζει μάτι και προκαλεί αντιδράσεις στο εσωτερικό και των δύο κομμάτων.
Στο ΠΑΣΟΚ, πάντως, όσο ζουν ελπίζουν και περιμένουν να ξαναζήσουν ένδοξες ημέρες. Για την ώρα βολεύονται με νύκτες σε κάποια γλέντια, όπου ο αμετανόητος Γωνιανάκης τραγουδά με το ίδιο πάθος «θα τον μεθύσουμε τον ήλιο» ξυπνώντας τους εφιάλτες των δεξιών!
Το θέμα είναι να ξαναγίνουν μόδα τα Κάρμινα Μπουράνα, το ΠΑΣΟΚ να θυμηθεί τις ρίζες του, να επανασυνδεθεί με την κοινωνία, να ξανακάνει προς τα πίσω το δρομολόγιο λαϊκισμός- εκσυγχρονισμός και να συναντήσει την πολιτική κουλτούρα που σημάδεψε την μεταπολίτευση.
Μπορεί; Στα συν για το ΠΑΣΟΚ, πάντως, αν υποθέσουμε ότι τα πρώτα εκατό χρόνια είναι δύσκολα, είναι ότι βρίσκεται ακόμα στου δρόμου τα μισά.
Και έτσι κάποιος μπορεί να πει ότι έχει ακόμα δρόμο μπροστά του και άρα πιθανότητες να αλλάξει και να επικρατήσει.
Αλλά άμα είναι έχουμε άλλα πενήντα χρόνια δεξιά και Μητσοτάκηδες, τότε καλύτερα να σ’ έλεγαν Μαρία και να ’σουν ράφτρα μες την Κοκκινιά!