Όμως, οι μαθητές γνωρίζουν, κρίνουν και είναι σε θέση να αποφασίζουν μόνοι τους, σωστά;

Συγγνώμη, σε ποια χώρα ζω; Πόσο … κοντά είναι τα πόδια της μνήμης μας;

Πριν από δέκα περίπου χρόνια, είχε φουντώσει ένα πανεκπαιδευτικό κίνημα κατά της μεταρρύθμισης Γιαννάκου, που είχε στρέψει εναντίον της μαθητές, γονείς, καθηγητές και δασκάλους.

Εκείνη την περίοδο, με τη ΝΔ να βρίσκεται στο «τιμόνι» της χώρας, θυμάμαι ξεκάθαρα άτομα που αυτοχαρακτηρίζονταν «αριστερά» να στέκονται στο πλευρό των μαθητών, να κατεβαίνουν μαζί τους στους δρόμους, τις πορείες, να φωνάζουν συνθήματα κατά της υπουργού, όχι πάντα με πολιτικά ορθό τρόπο.

Σήμερα το σκηνικό πόσο έχει αλλάξει; Μάλλον κάποιος που διεκδικεί την εξουσία, γλυκαίνεται από εκείνη, αλλά όχι από τις ευθύνες που φέρνει.

Την περασμένη Δευτέρα, λοιπόν, διάβασα, με έκπληξη ομολογώ, τι είπε από το βήμα της Βουλής ο υπουργός Παιδείας, κ. Κώστας Γαβρόγλου, ο οποίος, ούτε λίγο ούτε πολύ, προχώρησε σε συστάσεις προς τους γονείς που στηρίζουν τις μαθητικές κινητοποιήσεις.

«Είναι υπεύθυνοι οι  σύλλογοι γονέων να παίρνουν τα παιδιά και να λένε «κάνουμε συλλαλητήριο για ένα ουσιαστικό σχολείο»;  (…)    Θέλει, λοιπόν, μια τεράστια προσοχή από γονείς, από εκπαιδευτικούς, από πολιτικά κόμματα, από κοινωνικούς φορείς, με ποιου είδους αιτήματα κινητοποιούμε σήμερα την κοινωνία. (…)

Με το να λέμε ότι όλα είναι μαύρα και ότι εν πάση περιπτώσει δεν γίνεται τίποτα, δεν νομίζω να βοηθάμε ούτε την εκπαίδευση ούτε την κοινωνία», είπε, μεταξύ άλλων, ο υπουργός.

Είχε προηγηθεί η παρέμβαση του βουλευτή του ΚΚΕ, κ. Γιάννη Δελή, ο οποίος αναφέρθηκε στις κινητοποιήσεις των μαθητών που κυρίαρχο αίτημα είχαν να καλυφθούν τα κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό.  Για την ιστορία, να θυμίσω ότι ο προηγούμενος υπουργός Παιδείας, κ. Νίκος Φίλης, ήταν εκείνος που συνέβαλε στην κατάργηση της ποινικοποίησης των μαθητικών κινητοποιήσεων.

Είναι γεγονός ότι καταλήψεις γίνονται κάθε χρόνο, λίγο γιατί η μόδα το επιβάλλει, μία τάση που μετρά δεκαετίες, λίγο γιατί πάντα υπάρχουν προβλήματα στον χώρο της Παιδείας που αναζητούν λύσεις, λίγο γιατί κάποιοι βλέπουν στους μαθητές μία ευκαιρία να προωθήσουν τις ιδέες τους.

Όμως, οι μαθητές γνωρίζουν, κρίνουν και είναι σε θέση να αποφασίζουν μόνοι τους, σωστά;