Ο Παύλος μίλησε. Ο Νίκος μίλησε. Ο Οδυσσέας μίλησε. Ο Χάρης μίλησε. Η Νάντια μίλησε. Όλοι μιλούν σε αυτό το κόμμα κι όλοι έχουν να πουν από κάτι. Κυρίως για το πόσο… σημαντικοί είναι.
Μόνο με αυτούς μπορεί να σωθεί το ΠΑΣΟΚ. Προφανώς και η χώρα. Ο αρχηγός δεν είχε πει λέξη. Αντέδρασε όμως και ο Νίκος Ανδρουλάκης και μίλησε κι αυτός χθες το βράδυ.
Άργησε λίγο, αλλά αποκατέστησε την τάξη σε ένα κόμμα, που βλέπει ακόμη τον εαυτό του μικρομέγαλο και ζει με τις δάφνες του παρελθόντος και θέλει λίγο (καμιά 30αριά μονάδες…) να μας πείσει ακόμη ότι μπορεί να κυβερνήσει ξανά τον τόπο.
Ο Ανδρουλάκης δέχτηκε απίστευτη, οργανωμένη επίθεση, στημένη εν πολλοίς. Εκείνος τώρα αποφάσισε να επιλέξει αντίπαλο. Τον βιαστικό Χάρη Δούκα. Και δεν το έκανε τυχαία όπως θα διαπιστώσουμε στην πορεία.
Το παράδοξο του ΠΑΣΟΚ. Του πάλαι ποτέ Κινήματος που κυριαρχούσε στο πολιτικό σκηνικό. Που ακόμη και σήμερα παράγει περισσότερα στελέχη και αρχηγούς από αυτούς που μπορεί να καταναλώσει.
Και προς τούτο δίνει με υποσχετική σε άλλα κόμματα κόσμο- δείτε πόσους έχει πάρει ο Μητσοτάκης- η μισή κυβέρνηση είναι… ΠΑΣΟΚ!- και πόσοι πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ! Στο μεσοδιάστημα άλλοι «αρχηγοί» από το ΠΑΣΟΚ κάνουν δικά τους κόμματα και… τελείες. Κι όπου δεν μπορούν αρχηγοί μπαίνουν στην Αυτοδιοίκηση, ηγούνται σε κοινωνικούς φορείς.
Με αυτά τα ιστορικά δεδομένα και την επίδραση του κόμματος, που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, στους άλλους πολιτικούς φορείς, εξηγείται προφανώς το παράδοξο που συνέβη μετά τις ευρωεκλογές.
Να είναι το μόνο από τα ‘μεγάλα΄ κόμματα που είχε μικρή μεν, αλλά άνοδο, ενώ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ να έχουν χάσει 3-0 από τα αποδυτήρια και να ξεσπά η μεγαλύτερη κρίση στο εσωτερικό του!
Ναι, η ΝΔ καταποντίστηκε και… καθάρισε- λέμε τώρα- με κάποιες μετακινήσεις που βαφτίστηκαν… ανασχηματισμός, τον οποίο ο ίδιος ο Μητσοτάκης δεν θα έκανε ούτε στην παρέλαση! Και στον ΣΥΡΙΖΑ με τέτοιο πατατράκ πέρα βρέχει… κάπου στις Σπέτσες ξεκουράζει το κορμί ο πρόεδρος. Τους ακούς και λες αυτοί… δεν μπορεί μάλλον… νίκησαν!
Το ΠΑΣΟΚ έχει μεν πολλούς… αρχηγούς, αλλά είναι και κανονικό κόμμα. Με διαδικασίες και καταστατικά, που ειδικά μετά τον ιδρυτή του σέβεται απολύτως. Οπότε δεν μπορεί να του συμβεί το ακραίο.
Να μπει ένας Κασσελάκης αφού είδε… φως και να πάρει το κόμμα. Δεν γίνονται αυτά στο ΠΑΣΟΚ κι αυτό το ξέρει και ο Χάρης Δούκας. Όπως αντιστοίχως δεν έχει τα τζάκια και τους βαρώνους της ΝΔ. Μην βιαστείτε να πείτε μα είναι οι… Παπανδρέου.
Το όνομα αυτό είναι ιδέα, είναι σημαία, δεν είναι τζάκι. Και όσο και αν βαραίνει στο ιδεολογικό DNA της παράταξης για παράδειγμα ο Νίκος Παπανδρέου δεν θα είναι ο επόμενος αρχηγός όπως έκαναν με ανάλογα ονόματα οι γαλάζιοι…
Άρα το ΠΑΣΟΚ έχει διαδικασίες τις οποίες θα τηρήσει με ευλάβεια. Και κάπου εδώ τελειώνουν τα… καλά νέα για το κόμμα. Το οποίο μπαίνει σε μια νέα εποχή εσωστρέφειας και κρίσης. Λόγω του αποτελέσματος των εκλογών και εξαιτίας λαθών της ηγεσίας.
Ολοφάνερα, αδιαμφησβήτητα. Και ας κάνουν πως δεν τα βλέπουν. Αλλά ένα πράγμα πρέπει να καταλάβουν όλοι. ΠΑΣΟΚ μετά τον Ανδρουλάκη δύσκολα θα υπάρξει, όχι γιατί είναι ο σημερινός πρόεδρος ο φωτισμένος ηγέτης ή ο τελευταίος των μοϊκανών.
Αλλά γιατί ο κόσμος του κόμματος κουράστηκε, δεν δίνει άλλη περίοδο χάριτος, δεν αντέχει άλλο στη λογική της μιζέριας. Ή τώρα ή ποτέ. Και αυτό πρέπει να το καταλάβουν και η ηγεσία και οι φιλοδοξούντες να πάρουν τον θρόνο.
Ηγεσία που με μαθηματικούς όρους έκανε επιτυχία αυξάνοντας τα ποσοστά του Κόμματος στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις αλλά σε επίπεδο πολιτικής και επικοινωνίας η βαθμολογία είναι κάτω από τη βάση.
Ο μεν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ όταν μιλάει επί της ουσίας ασυγκρίτως είναι καλύτερος από πολλούς άλλους-, αλλά κάπου το χάνει στην επικοινωνία. Υπάρχει υπερβολή σε όσα του καταλογίζουν, αλλά είναι και μεγάλη αλήθεια.
Και αυτό πρέπει να το λύσει άμεσα. Το να απαξιώνεις την επικοινωνία στην πολιτική είναι σαν να… είσαι ναυτικός και σε πειράζει η θάλασσα.
Ταυτόχρονα ο ίδιος πρέπει να ξεκινήσει πορεία προς τον λαό. Με πραγματικά δεδομένα. Ρεαλιστικά. Μιλάς για την ακρίβεια, προτείνεις λύσεις, πας στα νοσοκομεία, κατεβαίνεις στον δρόμο, έρχεσαι στην Κρήτη και πας στα… ανύπαρκτα εργοτάξια του ΒΟΑΚ.
Συναντάς ανθρώπους, σημαντικούς, αυτούς που έχουν κάτι να σου πουν. Κάνεις πέρα τις ομάδες και αυλές που να του λένε πόσο… καλός και μάγος είσαι.
Γυρίζει το ματσάκι για τον Ανδρουλάκη και το ΠΑΣΟΚ.
Γυρίζει αλλά είναι η τελευταία ευκαιρία. Αρκεί ο προπονητής να επιλέξει σωστούς παίκτες, αυτούς που παίζουν μπάλα, όχι αυτούς που είναι για να ρουφιανεύουν στα αποδυτήρια.