Μας έφτυσε κατάμουτρα και κοστολογημένα, πώς αποτιμάται η ανθρώπινη ζωή
Ποτέ άλλοτε η ανακουφιστική προτροπή «όλα θα περάσουν» δεν αντανακλούσε τόσο ανυπόφορα περιπαιχτικά όσο σήμερα, που μοιάζει σαν το πιο απατηλό πρωταπριλιάτικο ψέμα, που μπορεί να ταξιδέψει σε όλο τον πλανήτη.
Αυτές τις μέρες της αναγκαστικής επιλογής του αφόρητου εγκλεισμού, για να αποφύγουμε τη συνάντηση με τον κοροναϊό, αναπόδραστα αναμετριόμαστε με αλήθειες που χρόνια τώρα μας κυνηγάνε και εμείς άλλοτε τις κρύβουμε κάτω από το χαλάκι, τις αποδιώχνουμε ή επιχειρούμε να τις αποδομήσουμε…
Όμως είτε ατενίζουμε το ταβάνι του σπιτιού, είτε καρφωνόμαστε στην οθόνη στριμωγμένοι από τη γωνία του καναπέ, είτε βυθιζόμαστε κάτω από το πάπλωμα, δεν θα καταφέρουμε να αποφύγουμε την κρίσιμη αναμέτρηση με την αφόρητη πραγματικότητα που απλώνεται γύρω μας.
Διότι είναι φανερό ότι κάποια στιγμή, η κρίση του κοροναϊού θα περάσει, όμως αυτό που θα αφήσει πίσω της, -όλοι έχουμε πια καταλάβει- θα είναι πολύ χειρότερο από αυτό που σήμερα ζούμε… Αυτή η πλανητική τραγωδία που θερίζει με θανατικό και φόβο όλες τις φυλές της γης μάς έφτυσε κατάμουτρα και κοστολογημένα πώς αποτιμάται η ανθρώπινη ζωή. Έχεις λεφτά; Σώζεσαι!
Μπορείς να έχεις πρόσβαση σε πανάκριβα ιατρικά τεστ και ιδιωτικές υπηρεσίες υγείας… Δεν έχεις λεφτά; Τότε απομονώσου στο σπίτι σου και καλού κακού δώσε παραγγελιά να ξεχορταριάσουν τον οικογενειακό σου τάφο, αν υπάρχει και αυτός.
Δύο μέτρα και δύο σταθμά δηλαδή, ωμά και ταξικά. Την ίδια ώρα η κλιμάκωση των μέτρων απαγόρευσης της κυκλοφορίας είναι αντιστρόφως ανάλογη με την οργάνωση του συστήματος υγείας όπου ανακοινώνονται προσλήψεις οι οποίες αποδεικνύονται «σταγόνα στον ωκεανό» μετά από τόσα χρόνια λεηλασίας της κατασυκοφαντημένης δημόσιας υγείας.
Έτσι επιδοτούνται ασύστολα ιδιωτικές κλινικές, την ίδια ώρα που στον ιδιωτικό τομέα θεσμοθετείται η εκ περιτροπής εργασία, και ένα σωρό άλλα αντεργατικά μέτρα που δεν ήρθαν για να φύγουν. Και μέσα σε όλα αυτά, περισσεύουν οι συγκινητικές κινήσεις αλληλεγγύης κυβερνητικών στελεχών, βουλευτών, επικεφαλής οργανισμών, που χαρίζουν το μισό του μισθού τους εθελοντικά στη μάχη κατά του κοροναϊού.
Διότι ποιος μπορεί να μείνει απαθής και να μη σκιρτήσει το φυλλοκάρδι του, όταν ο κ. Γ. Στουρνάρας πρέπει να επιβιώσει το επόμενο δίμηνο με 3.700 ευρώ το μήνα…
Βεβαίως όλες αυτές οι προσφορές θα είχαν πραγματικό αντίκρισμα και αξία αν δρομολογούνταν μέσα από μια Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου όπως συμβαίνει με τους υπόλοιπους εργαζόμενους της χώρας, αλλά όλα αυτά αντιμετωπίζονται ως ψιλά γράμματα μέσα σε αυτό τον γενικό χαμό.
Το σίγουρο είναι πως όταν τελειώσει αυτή η λαίλαπα της πανδημίας και μπορέσουμε να ξαναβγούμε στον δρόμο, θα αναμετρηθούμε με μια άλλη πραγματικότητα. Τίποτα δεν θα είναι όπως πριν.
Όχι μόνο στον μικρόκοσμό μας, αλλά σε ολόκληρο τον πλανήτη, όπου έχει αρχίσει ήδη να χτίζεται μια νέα τάξη πραγμάτων με ακόμα πιο αφόρητους όρους εκμετάλλευσης με την οποία θα κληθούμε να αναμετρηθούμε.
Όρθιοι και αποφασισμένοι.