Έχει φυλές, έχει φίλους, έχει την κάθοδο των Μυρίων και την έξοδο των εκατομμυρίων
Μπήκε ο Αύγουστος, stop! Δεν μας ενδιαφέρει αν είναι του 2019, του ’29, του ’09 ή του ’99. Ο Αύγουστος δεν έχει ηλικία, δεν έχει χρονολογία, είναι μια κατηγορία μόνος του. Είναι μια επαναλαμβανόμενη κατάσταση, παιδί της συστολής του χρόνου- θεωρία του Κοσμογιάννη, που θ’ αναπτύξει στο ευρύ κοινό άμα τη αποχωρήσει του από το Ηράκλειο.
Ο Αύγουστος είναι προϊόν συνωμοσίας των άλλων μηνών του χρόνου, που του αφήνουν το ελεύθερο να κάνει ό,τι θέλει. Να δημιουργεί καταστάσεις, να εξάπτει φαντασίες, να στήνει γλέντια, να κάνει παρέες, να πλατσουρίζει στα ακρογιάλια, να κάνει βόλτες στη φεγγαράδα, να τρώει καρπούζια, να ξενυχτάει στα σοκάκια, να ξημερώνεται στα μπαράκια, να φλερτάρει ασύστολα, να ερωτεύεται επίμονα, να ονειρεύεται ποικιλοτρόπως, να σουλατσάρει παντοιοτρόπως και πάλι να μένει χρόνος για ξόδεμα…
Οι λαθρεπιβάτες του χρόνου αδιαφορούν για τη λαϊκή ρήση που λέει «επάτησε ο Αύγουστος, η άκρα του χειμώνα»… Ο χειμώνας μπορεί να περιμένει. Ο Αύγουστος έχει ακόμα 30 ημέρες γιορτής. Ο Αύγουστος δεν μας χρωστά, μα του χρωστάμε. Και ο Αύγουστος που μου χρωστάς έφυγε και αυτός με τον αείμνηστο Μητροπάνο.
Και αυτή με τα λυτά της μαλλιά πέρασε στην αιωνιότητα με τον Νίκο Παπάζογλου, και έμεινε η φιγούρα του με το τζιν πουκάμισο και το κόκκινο φουλάρι να μας τραγουδά το αυγουστιάτικο φεγγάρι από την αγαπημένη του Μυρσίνη, στη Σητεία.
Ούτε η άλλη λαϊκή ρήση που εύχεται «Άυγουστε καλέ μου μήνα να ήσουν δύο φορές το χρόνο» με βρίσκει σύμφωνο. Το “δύο φορές” αλλοιώνει τη γεύση ρε φίλε, όπως θα έλεγε και ο ανταγωνιστής του Σητειακού ομορφάντρα… στη διαφήμιση με τα σάντουιτς έξω από το παλιό «Καραϊσκάκης».
Ο Αύγουστος είναι σταράκια, είναι σορτσάκια, είναι αλμύρα, είναι ηλιοκαμένα κορμιά και αντηλιακό φθηνό, αμφιβόλου αποτελεσματικότητας, μα έντονης μυρωδιάς (κατά προτίμηση καρύδας) που αναδύεται σε όλη την παραλία. Είναι κάτι σαν την Μαντόνα την κανονική και κάτι σαν την Μαντόνα από τα… Πετράλωνα!
Μα εμείς αγαπάμε τη δεύτερη… Γιατί αυτός είναι ο Αύγουστος, ανατρεπτικός, απρόσμενος, γοητευτικός και μισεί τα στανταράκια! Αυτά πιάνουν το χειμώνα και τώρα έχουμε καλοκαίρι. Βαθύ καλοκαίρι! Σαν το βαθύ κράτος, το βαθύ ΠΑΣΟΚ, τον ύπνο το βαθύ και το βαθυσκάφος του ΕΛΚΕΘΕ που πολλάκις μας έχει αναφέρει η Κατερίνα από το διπλανό γραφείο, του ερευνητικού και διερευνητικού ρεπορτάζ.
Ο Αύγουστος είναι μια ολόκληρη εποχή σε συσκευασία μηνός. Έχει φυλές, έχει φίλους, έχει την κάθοδο των Μυρίων και την έξοδο των εκατομμυρίων. Για το χωριό, την παραλία, τα βουνό, το λόγγο. Στρωματσάδα στο σπίτι του φίλου, στριμωξίδι στο σπίτι του θείου, ρομαντζάδα στην ταράτσα του μπατζανάκη και αθώα όνειρα που δεν είναι φενάκη.
Ο Αύγουστος μετρά μόλις την πρώτη του ημέρα. Προλαβαίνεις κι εσύ να γράψεις ή καλύτερα να ζήσεις τη δική σου ιστορία. Επιβάλλεται, γιατί ο χειμώνας θα είναι δύσκολος και βαρύς και μόνο οι ιστορίες του Αυγούστου μπορούν να τον μαλακώσουν. Αρκεί να τις ζήσεις και να τις γευτείς, μία προς μία. Μόνο να βγάζετε τα κουκούτσια και να κρατάτε καθαρές θάλασσες και ακτές!