Η βία έρχεται να διαδεχθεί το υποκριτικό ενδιαφέρον όσων δήθεν μάχονται για την υγεία των παιδιών
Μετά το πρώτο σχολικό κουδούνι – μαθητές και εκπαιδευτικοί σε όλη την επικράτεια βρίσκονται αντιμέτωποι με την αναζήτηση του μέσου όρου της παράνοιας, της πολιτικής επικινδυνότητας και της διαχειριστικής ανικανότητας…
Αφού κληθούν να διαχειριστούν την απάντηση «τι 15 μαθητές, τι 20, τι 27 σε μια σχολική τάξη», βρίσκονται αντιμέτωποι με τα χαοτικά κενά των εκπαιδευτικών που αφήνουν ακάλυπτο το σχολικό πρόγραμμα.
Βεβαίως στον καμβά έχουν προστεθεί τα περίφημα παγουρίνο που κουβαρνταλίδικα χωρούν 1,5 ποτήρι νερό και ασφαλώς οι υπερμεγέθεις μάσκες, που δίνουν τροφή για γαργαλιστικά -σκωπτικά σχόλια αλλά και πάτημα στους πολέμιους της, για να κανιβαλίσουν τη χρήση της.
Με τούτα και με κείνα άρχισε το γάζωμα και η κοπτορραπτική της αποποίησης της πολιτικής ευθύνης που στο τέλος θα ενοχοποιήσει το ίδιο το ύφασμα, με την ίδια ευκολία που το πολιτικό σύστημα δεν θα μας συγχωρήσει ποτέ για τα λάθη του.
Στο μεταξύ, κάποιοι διατηρούν την αφελή περιέργεια για το ποιός θα πληρώσει την ανεκδιήγητη ατζαμοσύνη των μασκών σε διαστάσεις αερόστατου… Αυτός που παρήγγειλε; Αυτός που κατασκεύασε; Αυτός που παρέλαβε ή εμείς που τους ανεχόμαστε;
Βεβαίως η εμπειρία έχει δείξει ότι όποια και αν είναι η ερώτηση, «η ατομική ευθύνη» είναι η απάντηση, αφού το θράσος είναι αντιστρόφως ανάλογο με το μέγεθος της πολιτικής ευθύνης… Στο μεταξύ τα όσα διαδραματίζονται μέσα και έξω από τα κάγκελα των σχολικών συγκροτημάτων με τους μασκομάχους να μη διστάζουν να επιτίθενται ακόμα και τους δασκάλους των παιδιών τους μόνο θλίψη και αγανάκτηση πυροδοτεί.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς τις προσλαμβάνουσες εικόνες που τυπώνονται στα μυαλά των ανήλικων μαθητών, βλέποντας τους τυπικά ενήλικες γονείς τους, να ξεσπούν βίαια στους ανθρώπους που τους μαθαίνουν γράμματα, για τη χρήση της μάσκας.
Η βία έρχεται να διαδεχτεί το υποκριτικό ενδιαφέρον όσων δήθεν μάχονται για την υγεία των παιδιών που θρέφεται από το αντιδραστικό μίσος απέναντι στον επιστημονικό λόγο. Οι ίδιοι γονείς, που μετά τη λήξη της καραντίνας δεν ήθελαν να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο για να μην κολλήσουν κοροναϊό τώρα ξιφουλκούν κατά της μάσκας, με μια επιχειρηματολογία που προκαλεί κατάγματα στη λογική.
Οι αρνητές του κοροναϊού με τις ευλογίες και την πνευματική καθοδήγηση κληρικών, έρχεται να ενώσει ομόκεντρους κύκλους των κινημάτων κατά των εμβολίων (που φυτεύουν τσιπάκια), της υστερικής πολιτικής ισοπέδωσης, του άσβεστου μίσους για τον αδύναμο, που συνθέτουν τις πενήντα αποχρώσεις της ακροδεξιάς συνωμοσιολαγνείας.