Βόλος, προεκλογική περίοδος 2000 και ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης παραχωρεί συνέντευξη Τύπου στα περιφερειακά μέσα της χώρας, σε αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Ο Ρέππας έκανε πάσα το μικρόφωνο για τις ερωτήσεις και έρχεται η σειρά μου να ρωτήσω για λογαριασμό του Ράδιο Κρήτη: «Κύριε Σημίτη, είμαι βαθιά λυπημένος, καθώς ερχόμενος οδικώς στο Βόλο θαύμασα τις υποδομές στη διαδρομή από την Αθήνα αλλά παράλληλα τις συνέκρινα με τη μεγάλη υστέρηση της Κρήτης – της πράσινης και δημοκρατικής» είπα χωρίς καν να προλάβω να θέσω το ερώτημα.
Ο Κ. Σημίτης αδιαφορώντας για το πρωτόκολλο του καθηγητή, σχεδόν με διέκοψε λέγοντας με εμφανή νευρικότητα: «Μα τι φταίμε εμείς, όταν πάμε να κάνουμε ένα μεγάλο εργοστάσιο της ΔΕΗ στου… διάολου τη μάνα και πάλι υπάρχουν αντιδράσεις»! Στου διαόλου τη μάνα, ήταν ο Αθερινόλακκος, στα νότια της επαρχίας Σητείας, εκεί στην άκρη του πουθενά.
Ήταν η πρώτη φορά στη διάρκεια της μακράς πολιτικής του διαδρομής, που σχεδόν έχασε τον έλεγχο μπροστά στην κάμερα. Μιας διαδρομής που συνοδεύτηκε από πολλούς σταθμούς και συνδέθηκε με μεγάλα έργα.
Κι όμως, ο Σημίτης φεύγει με το έργο του να θεωρείται από πολλούς αμφιλεγόμενο, όπως και ο ίδιος σαν προσωπικότητα. Κάποιοι τον λιθοβολούν, ακόμα και μετά θάνατον! Το διαδίκτυο βρίθει από κατάρες και εμετικά σχόλια κομπλεξικών με το ΠΑΣΟΚ και τον πρώην πρόεδρό του και πρωθυπουργό.
Ο Σημίτης «λιθοβολήθηκε» και εν ζωή. Και κυρίως από συντρόφους του, που έβγαζαν φλύκταινες με τον εκσυγχρονισμό που επαγγέλθηκε. Οι μόνοι που δεν τον λιθοβόλησαν ποτέ ήταν οι δεξιοί, που για χάρη του ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ, όταν η ΝΔ αδυνατούσε να διαμορφώσει κυβερνητική πρόταση.
Ο Σημίτης κατηγορήθηκε, πάντα από ΠΑΣΟΚους, για δεξιόστροφη πορεία του Κινήματος, που εν τέλει το εκτροχίασε. Αν θεωρείται εκτροχιασμός η πενταετία Καραμανλή τζούνιορ που τα έκανε χειρότερα, μέχρι την επαναφορά του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, με Γιώργο Παπανδρέου… Άραγε, έχουν αναρωτηθεί οι επικριτές του Σημίτη, τι θα γινόταν αν το 4ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το 1996, έβγαζε πρόεδρο τον Άκη Τσοχατζόπουλο; Πολύ φοβάμαι ότι σήμερα δεν θα υπήρχε ΠΑΣΟΚ!
Ο Κώστας Σημίτης έκανε 8 χρόνια πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός και έφυγε από την πολιτική σκηνή άχαστος, συνδέοντας το όνομά του με έργα που μνημονεύονται ακόμα και σήμερα. Αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», Αττική Οδός, γέφυρα Ρίου- Αντιρρίου, μεγάλα τμήματα της Εγνατίας Οδού, μνημειώδεις παρεμβάσεις στο οδικό δίκτυο Αθηνών – Κορίνθου, Μετρό Αθηνών, προαστιακός και μια σειρά άλλων που αλλάξαν την εικόνα της Ελλάδας σε πολλούς τομείς.
Ουδέποτε υπήρξε επικοινωνιακός και στην ευφράδεια του λόγου έπαιρνε κάτω από τη βάση… Ποιος δεν θυμάται όταν για να υπεραμυνθεί της θητείας του, αναρωτιόταν με στόμφο και πυγμή: «έργο-μακέτο είναι αυτό, έργο-μακέτο είναι εκείνο»; Η επίσης αείμνηστη Μαλβίνα, τον είχε πάρει στο ψιλό, ραβδίζοντάς του και την τελευταία ελιά που είχε στο πρόσωπο… Αλλά στην Ελλάδα της ένδειας των επιχειρημάτων, κάποιοι έπαιρναν τη σάτιρα της Μαλβίνας και την έκαναν κριτική, νομίζοντας ότι έτσι θα… έβγαζαν το λάδι στο Σημίτη.
Ο Σημίτης εκτός των άλλων ήταν και μεγάλος ευρωπαΐστης. Του πιστώνεται η είσοδος της Ελλάδας στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ), αλλά και η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μάλιστα για το πρώτο, με διαρροές της τότε εγχώριας αντιπολίτευσης, κατηγορήθηκε από πτέρυγα των Βρυξελλών ότι η Ελλάδα με παραποιημένα στοιχεία (τα περιβόητα Greek statistics) πέτυχε το στόχο της.
Στην πορεία του χρόνου, ωστόσο, η διακυβέρνηση Σημίτη δικαιώθηκε πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, αν και κάποιοι δε ζήτησαν ποτέ δημόσια συγγνώμη.
Προφανώς και ο Σημίτης δεν τα έκανε όλα καλά. Η διαχείριση της κρίσης των Ιμίων, που ωστόσο δεν έβαλε την Ελλάδα σε πόλεμο ενώ ο ίδιος δεν είχε λάβει καν ψήφο εμπιστοσύνης, η παράδοση του Οτσαλάν, το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου και η διαφθορά στην οποία βούτηξαν στενοί συνεργάτες του, μένουν ως «γκρίζες ζώνες» της διακυβέρνησής του και όχι τόσο τα μέτρα λιτότητας που εφάρμοσε στη δεύτερη θητεία του.
Ωστόσο, το ισοζύγιο έχει θετικό πρόσημο και ας προσπάθησαν κάποιοι να αμφισβητήσουν ακόμα και τον πατριωτισμό του.
Ο άνθρωπος που έβαζε βόμβες στη Χούντα (μικρής ισχύος για να μην προκληθούν θύματα), ως μέλος της «Δημοκρατικής Άμυνας», όπως μετεξελίχθηκε ο προοδευτικός «Όμιλος Αλέξανδρος Παπαναστασίου» και που διέφυγε στο εξωτερικό με πλαστό διαβατήριο ως Marco Ventura, δεν μπορεί να λοιδορείται για έλλειψη πατριωτισμού, από ημιμαθείς και νοσταλγούς του καθεστώτος…