Εκείνη τη στιγμή ήθελα να ήμουν Μπρους Λι και με μία λαβή να τον ξαπλώσω κάτω
Κυριακή απόγευμα, περιμένω μια φίλη και παρατηρώ τα οχήματα που περνούν από μπροστά μου, σε πολυσύχναστο δρόμο του Ηρακλείου. Ξαφνικά ένα αυτοκίνητο «κοκκαλώνει» μέσα στην κίνηση, μπλοκάροντας το επιβατηγό που ακολουθεί.
Ανοίγει η πόρτα του συνοδηγού, ο οποίος πριν καλά-καλά προλάβει να πατήσει το πόδι του στην άσφαλτο έχει αρχίσει να κατεβάζει καντήλια, Αγίους και βρισιές που αδυνατώ να τις γράψω, γιατί θα πέσει… πρόστιμο. Το μάτι του είναι θολωμένο, από τα αυτιά βγάζει καπνούς. Όσο κατευθύνεται προς το πίσω αυτοκίνητο, βρίζει σαν οχετός και κουνάει τα χέρια του απειλητικά.
Στο αυτοκίνητο επιβαίνει ένα νεαρό ζευγάρι με το παιδάκι του, το οποίο κοιμάται στο πίσω κάθισμα. Ο κινούμενος «βόθρος» πλησιάζει στο ανοιχτό παράθυρο του οδηγού, τον οποίο βρίζει σκαιότατα μπροστά στην τρομαγμένη γυναίκα του και στο παιδί του.
«Κατέβα ρε μ…να σε γ…» συνεχίζει ακάθεκτος ωσάν ο απόλυτος νταβατζής της ασφάλτου και κάνει κίνηση να τον τραβήξει από το λαιμό. Ο…επιβήτορας έχει πάρει σβάρνα μανάδες, πατεράδες, γυναίκες και παιδιά, αδιαφορώντας ότι μέσα στο αυτοκίνητο υπήρχε μία οικογένεια, αδιαφορώντας ότι δεκάδες άλλοι οδηγοί κόρναραν καθώς είχε μπλοκαριστεί η κίνηση. Κατάλαβα ότι είχε ενοχληθεί επειδή ο οδηγός με την οικογένεια είχε πατήσει την κόρνα ενόψει του κινδύνου να τρακάρουν. Αυτό ήταν το σφάλμα του. Είχε τολμήσει να πατήσει την κόρνα.
Ήταν πολύ άνδρας για να το «καταπιεί». Ήταν από αυτούς τους άνδρες που δεν υπολογίζουν τίποτε και κανένα και τους ενοχλεί και ο αέρας που αναπνέουν. Ήθελε να βρίσει, να δείρει και να ξεφτιλίσει τον άλλον που καθόταν στο τιμόνι, εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι εκείνος σεβάστηκε το παιδί του που βρισκόταν στο πίσω κάθισμα και τη γυναίκα του που έτρεμε και τον παρακαλούσε να φύγουν για να μην γίνει κακό.
Γιατί το κακό κάπως έτσι γίνεται. Εκείνη τη στιγμή ήθελα να ήμουν Μπρους Λι και με μία λαβή να τον ξαπλώσω κάτω, βγάζοντας την χαρακτηριστική κραυγή. Ακόμα και σήμερα νιώθω το αίμα να ανεβαίνει στο κεφάλι μου. Ρε λεβέντη, πρόσεχε την επόμενη φορά μην σκίσεις το καλσόν και το κόβω διχτυωτό!