Στο σήμερα που θεωρείται ντροπή να υψώνεις την ελληνική σημαία και να μιλάς για μια όμορφη και μεγάλη Ελλάδα
Ενώ σχεδόν αγνοούσα τον θεσμό των βραβείων του ΠΣΑΤ, ο φίλος μου Μάνος που βρισκόταν στο Μέγαρο Μουσικής, αξιοποιώντας τη δύναμη της τεχνολογίας και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, με έβαλε στο “τρυπάκι” να τα παρακολουθήσουμε μαζί.
Προς το τέλος της βραδιάς, χτύπησε σαν καμπανάκι στο μυαλό το γεγονός ότι ο Στέφανος Τσιτσιπάς έκλεψε την αίγλη του Γιάννη Αντετοκούνμπο και αναδείχθηκε κορυφαίος Έλληνας αθλητής.
Επειδή έχω πλήρη άγνοια από τένις και μικρή μόνο γνώση μπάσκετ, μοιραία στάθηκα στις λεπτομέρειες, οι οποίες και δεν ήταν αθλητικές. Θυμήθηκα, λοιπόν, ότι ο κορυφαίος Έλληνας αθλητής για το 2019 έχει Ρωσίδα μητέρα και ασφαλώς Ρώσο παππού. Θυμήθηκα επίσης ότι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έχει Νιγηριανούς γονείς.
Και όχι! Για να σας προλάβω, δεν ξύπνησε μέσα μου το τέρας της Ακροδεξιάς. Το αντίθετο θα έλεγα.
Ένιωσα τεράστια υπερηφάνεια ως Έλληνας, που άνθρωποι οι οποίοι ενδεχομένως να μην γεννήθηκαν στην Ελλάδα είχαν τη δύναμη και το πάθος να μεταλαμπαδεύσουν στις επόμενες γενιές τα ελληνικά ιδεώδη, σε βαθμό που να δημιουργήσουν νεοέλληνες “ήρωες” στο παγκόσμιο στερέωμα.
Και γύρισα λίγο τον χρόνο πίσω. Για να θυμηθώ πως όσο δίδασκα δημοσιογραφία ή ψυχολογία σε νεαρούς σπουδαστές, το μεγαλύτερο πάθος για μόρφωση και τη μεγαλύτερη “δίψα” για Ελλάδα, την είχαν παιδιά από την Αλβανία, από τη Λευκορωσία, τη Ρουμανία και την Πολωνία.
Έμεινα να σκέφτομαι και να επιστρέφω στα μαθητικά μου χρόνια. Στα οποία μαθαίναμε πως η Ελλάδα ως χώρα δεν γέννησε απλά τη Δημοκρατία, αλλά και τα ελληνικά ιδεώδη, όπως επίσης και μια μεγάλη ιδέα, σύμφωνα με την οποία όλοι οι λαοί της Γης θα μπορούσαν να διδαχθούν από την ιστορία και τον πολιτισμό της, να τα αφομοιώσουν, κι έτσι η Ελλάδα να γίνει ακόμα “μεγαλύτερη” απλώς μεταφέροντας ένα παγκόσμιο μήνυμα δημιουργίας και δημοκρατίας.
Και ξαφνικά… επέστρεψα στο σήμερα. Στο σήμερα των φοβικών συνδρόμων. Στο σήμερα των κυριολεκτικών και μεταφορικών συρματοπλεγμάτων. Στο σήμερα που θεωρείται ντροπή να υψώνεις την ελληνική σημαία και να μιλάς για μια όμορφη και μεγάλη Ελλάδα, υπό τον κίνδυνο να χαρακτηριστείς φασίστας και ακροδεξιός.
Αλλά συνάμα αισθάνεσαι υπερήφανος όταν κερδίζει ο Τσιτσιπάς ή όταν σαρώνει στα γήπεδα της Αμερικής ο Αντετοκούνμπο. Κι αναρωτιέμαι: Αυτή τη μεγάλη και ωραία Ελλάδα, ποιος την χάρισε σ’ εκείνους που την απαξίωσαν; Και ποιος ακόμα επιτρέπει να συνεχίζεται η απαξίωση αυτή;