‘’Σώνει δα μπλιό‘’ που έλεγε και η γιαγιά μου η Περσεφόνη, την οποία μνημονεύω γιατί ήταν η πιο θρήσκα από τις δύο μου γιαγιάδες.
Ο Άγιος Βασίλης, ντυμένος με την κόκκινη στολή της γνωστής μάρκας αναψυκτικού, ήρθε στην τηλεόραση σε όλες του τις παραλλαγές: Από τις διαφημίσεις μέχρι τις ταινίες, ο κυριούλης με την κόκκινη στολή, άλλοτε πρωταγωνίστησε μαζί με τη σύζυγο του την Αγιοβασίλαινα, άλλοτε με το παιδί και διάδοχό του κι άλλοτε με τον αδελφό του σε διάφορες περιπέτειες.
Ο πατέρας των Χριστουγέννων είναι μια καταναλωτική φιγούρα που εισήχθη από τις Ηνωμένες Πολιτείες, του οποίου το χαρούμενο κόκκινο πρόσωπο και η στρογγυλή κοιλιά δημιουργήθηκαν και έγιναν αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης τη δεκαετία του 1930 από την Coca-Cola για διαφημιστικούς σκοπούς προκειμένου να ωθήσει τις οικογένειες να αγοράσουν το αναψυκτικό.
Αυτό ίσως βολεύει κοινωνίες με πανσπερμία λαών και θρησκειών που πλέον στην εποχή του πολιτικαλκορεκτισμού δεν εύχονται πλέον ‘’Καλά Χριστούγεννα’’, αλλά απλώς ‘’Καλές γιορτές’’, γιατί φυσικά ο πατέρας των Χριστουγέννων δεν είναι κανένας Σάντα, αλλά ο ίδιος ο Χριστός που ενανθρωπίστηκε.
Τα Χριστούγεννα, δεν είναι άλλη μια γιορτή και δεν είναι μόνο για τα παιδιά, όπως πολλοί λένε. Δεν είναι μια εποχή άκρατου καταναλωτισμού, δεν είναι αγορές, και πλούσια τραπέζια. Ή τουλάχιστον δεν είναι μόνο αυτά.
Είναι μια εποχή γεμάτη συναίσθημα, πίστη μαγεία και κυρίως προσφοράς και αλληλεγγύης που φυσικά δεν τελειώνει με το ξεστόλισμα του δέντρου από λαμπερά φωτάκια. Τα Χριστούγεννα δεν είναι ένα παγκόσμιο εμπορικό πανηγύρι το οποίο αποθεώνει τον ευδαιμονισμό και τον καταναλωτισμό.
Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας κ. Αναστάσιος, υπενθυμίζει ότι «ο Ιησούς ταπεινώθηκε, για να υπενθυμίζει πάντοτε την αξιοπρέπεια των ταπεινών. Διώχθηκε, για να τονίζει σταθερά την αξιοπρέπεια των άδικα διωκομένων.
Έζησε φτωχά, για να μην ξεχνιέται η αξιοπρέπεια των φτωχών. Ξενιτεύθηκε, για να υπενθυμίζει την αξιοπρέπεια των ξενιτεμένων. Υπέφερε, μεταδίδοντας αξιοπρέπεια σ’ αυτούς που υποφέρουν. Ταλαιπωρήθηκε ως παιδί, για να μη μπορούν οι δικοί Του να λησμονούν την αξιοπρέπεια των παιδιών όλου του κόσμου».
«Όσο κι αν ο σύγχρονος κόσμος αποφεύγει -τονίζει ο καθηγητής Χριστιανικής Γραμματείας, Τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ, Χρήστος Αραμπατζής- να αντλήσει κάποιο ανθρωπολογικό νόημα από τα Χριστούγεννα, που για τις χριστιανικές κοινωνίες είναι ένα μήνυμα αγάπης, τόσο αυτό το μήνυμα θα ηχεί πιο δυνατά ως αναγκαιότητα και ως έλλειμμα στις ψυχές των ανθρώπων.
Η καθημερινότητά μας, η οποία καθίσταται ολοένα και πιο πολύπλοκη λόγω των επεκτεινόμενων δυνατοτήτων επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης, απαιτεί από όλο και περισσότερους ανθρώπους τη συνειδητοποίηση και την αντιμετώπιση όχι μόνον των δικών τους αντιφάσεων, αλλά και αυτών του περιβάλλοντός τους».