Έδειχνε (και ήταν) χαρούμενος γιατί εκείνες τις ώρες ήταν πραγματικά ξέγνοιαστος
Τον συγκεκριμένο άνθρωπο δεν περίμενα να τον συναντήσω εκεί. Μαζί με τη σύζυγό του, καλούς φίλους και γνωστούς βρέθηκε να ζυμώνει πρόσφορα και άρτους με τον πατροπαράδοτο τρόπο και να φτιάχνει με μεράκι σκιουφιχτά μακαρόνια, παρακολουθώντας με θρησκευτική ευλάβεια τις «ιέρειες» της Κρήτης, τις χρυσοχέρες γιαγιάδες των χωριών μας.
Και το απολάμβανε σαν μικρό παιδί. Έδειχνε (και ήταν) χαρούμενος γιατί εκείνες τις ώρες ήταν πραγματικά ξέγνοιαστος.
Είναι γνωστός γιατρός, ογκολόγος, σε νοσοκομείο του Ηρακλείου. Αυτό από μόνο του είναι βαρύ και ψυχοφθόρο. Όμως έχει καταφέρει να βρει διόδους αποσυμπίεσης για να μπορεί να αισθάνεται πιο «υγιής» και να συνεχίσει να βοηθάει εκατοντάδες συνανθρώπους μας.
Αφήνει για λίγο στην άκρη τους τίτλους και τα αξιώματα, τις εξετάσεις, τις διαγνώσεις και τα επιστημονικά συνέδρια και με περισσή ταπεινότητα γίνεται ένα με την παρέα, αναπόσπαστο κομμάτι. Θα αγκαλιάσει με σεβασμό τη γιαγιά που ζυμώνει, θα πιει τη ρακή του ή ένα ποτήρι κρασί με τον αγρότη που ανάβει τον ξυλόφουρνο, θα κάνει το καλαμπούρι του.
Θα τον ακούσεις να μιλάει με υπερηφάνεια για το χωριό του, για τις παραδοσιακές συνταγές και όλα αυτά τα απλά που εν τέλει είναι το δικό του «αντίδοτο» σε μία ψυχοφθόρα καθημερινότητα.
Για να είμαι ειλικρινής, ένα πράγμα δεν αφήνει στην άκρη: το τσιγάρο. Όχι, όχι δεν πρόκειται για καπνιστή, κάθε άλλο. Όταν σε δει να ανάβεις τσιγάρο, θα κάνει το σχόλιο του από ενδιαφέρον και θα σε προτρέψει: «Μπορείς να το κόψεις! Είναι κρίμα».
Σε εκείνη την παρέα συνάντησα και άλλους ωραίους ανθρώπους, άνδρες και γυναίκες κάθε ηλικίας, με την δική τους πορεία, τις δικές τους ανησυχίες, τα δικά τους άγχη. Ήταν όλοι χαμογελαστοί και πρόθυμοι να καλοδεχτούν τους …νεοφερμένους.
Να τους υποδεχθούν με ζεστασιά, να τους φιλέψουν με τα απλά που υπήρχαν στο τραπέζι: φουρνιστό ψωμί, παξιμάδι, ελίτσες και τυρί…
Μαζί τους ξέχασα για λίγες ώρες τα δικά μου άγχη, τη δική μου καθημερινότητα. Όπως έλεγε και ο μεγάλος Νίκος Καζαντζάκης «Η ευτυχία είναι πράγμα απλό και λιτοδίαιτο -ένα ποτήρι κρασί, ένα κάστανο, ένα φτωχικό μαγκαλάκι, η βουή της θάλασσας. Τίποτα άλλο».