Η λατρεία της νεότητας και ο φόβος των γηρατειών εξοβελίζουν τις ρυτίδες, τα χαρακτηριστικά, το γέλιο, δημιουργώντας στρατιές ομοιόμορφων προσώπων με χείλη ροφού, μειδίαμα δανεισμένο από ταινίες τρόμου και νεκρά βλέμματα
Ο κ. Εμίλ Ράτελμπαντ είχε ένα όχι και τόσο συνηθισμένο αίτημα και γι’ αυτό προσέφυγε σε ολλανδικό δικαστήριο. Τι ζήτησε; Μα ούτε λίγο ούτε πολύ, να αλλάξει την… ηλικία του, επειδή, όπως υποστηρίζει, οι ηλικιωμένοι πέφτουν θύματα διακρίσεων.
Ο 69χρονος, που αυτοχαρακτηρίζεται “νεαρός θεός” δηλώνωντας παράλληλα ότι αισθάνεται “σε κορυφαία φόρμα”, ζήτησε να αλλαχθεί η ημερομηνία γέννησής του στο διαβατήριό του: από 11 Μαρτίου 1949 να μετατραπεί σε 11 Μαρτίου 1969, να “ξανανιώσει” δηλαδή κατά μια ολόκληρη εικοσαετία.
Το δικαστήριο της πόλης Άρνεμ δεν έκανε δεκτό αυτό το πρωτοφανές αίτημα, που άφησε άφωνους τους δικαστές, μολονότι ο Ράτελμπαντ δήλωνε ότι είναι “απολύτως νόμιμο”.
“Το δικαστήριο αναγνωρίζει την τάση που υπάρχει στην κοινωνία να αισθάνονται οι άνθρωποι για ολοένα και μεγαλύτερο διάστημα υγιείς και σε καλή φόρμα, αλλά δεν θεωρεί ότι αυτό είναι ένα έγκυρο επιχείρημα, ώστε να αλλαχθεί η ημερομηνία γέννησης” ανέφεραν οι δικαστές στο σκεπτικό τους.
Ο γιατρός του Ράτελμπαντ ισχυρίζεται ότι η “βιολογική” ηλικία του πελάτη του είναι 40-45 ετών.
Ο 69χρονος είχε δηλώσει στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι υφίσταται διακρίσεις “στην αγορά εργασίας και στον έρωτα”, όταν αποκαλύπτει την ηλικία του. “Σήμερα μπορούμε να επιλέγουμε τη δουλειά μας, το φύλο μας, τον πολιτικό και σεξουαλικό προσανατολισμό μας, γιατί όχι και την ηλικία μας;” διερωτήθηκε ενώπιον των δικαστών.
Το ερώτημα, αν και αστείο φέρνει στο φως μια μάστιγα της εποχής μας, που δεν είναι άλλη από το κυνήγι της αέναης νεότητας. Οι άνθρωποι αρνούνται να γεράσουν, αφού η νεότητα είναι η πιο μεγάλη αξία.
Η λατρεία της νεότητας και ο φόβος των γηρατειών εξοβελίζουν τις ρυτίδες, τα χαρακτηριστικά, το γέλιο, δημιουργώντας στρατιές ομοιόμορφων προσώπων, με χείλη ροφού, μειδίαμα δανεισμένο από ταινίες τρόμου και νεκρά βλέμματα.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να κάνει κάποιος ό,τι μπορεί και θέλει ώστε να νιώθει καλά με τον εαυτό του. Το θέμα είναι η εμμονή, στην οποία οδηγεί, κυρίως τις γυναίκες, η σύγχρονη κοινωνία.
Η Θέμις Μπαζάκα κάποτε είχε πει ότι «παντού, στο θέατρο, στις επιχειρήσεις, “περνάει” ένα φρέσκο πρόσωπο, που υπόσχεται πολλή δουλειά και γρήγορες στροφές στο μυαλό. Μέσα στα μεγάλα γραφεία δεν θέλουμε να βλέπουμε ηλικιωμένους, αλλά νέους. Πρόκειται για βαμπιρισμό!».
Στην τηλεόραση και το σινεμά σπανίως πια βλέπεις ανθρώπους που να δείχνουν την πραγματική τους ηλικία. Από την άλλη, αυτό το κυνήγι της νεότητας κρύβει πίσω του μια βιομηχανία δισεκατομμυρίων.
Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι τα ακριβότερα καλλυντικά καταλαμβάνουν όλο και μεγαλύτερο μερίδιο της αγοράς, με τις εταιρείες καλλυντικών και τις φαρμακοβιομηχανίες να υπόσχονται πράματα και θάματα και τις πλαστικές επεμβάσεις να αυξάνονται με ιλλιγιώδεις ρυθμούς.
Εξάλλου, είχε πει ο Όσκαρ Ουάιλντ, που έγραψε το περίφημο ‘’Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ”, όπου έθιγε αυτό το θέμα: ‘’Στη σημερινή εποχή οι άνθρωποι γνωρίζουν την τιμή όλων των πραγμάτων, αλλά αγνοούν την αξία τους. Να μεγαλώνεις αξιοπρεπώς: αξία ανεκτίμητη”.