Αλλά ακόμα και έτσι, κανείς δεν γελάει με την Πολιτεία καρακαλτάκα σαν την παλιά ηρωίδα του Λαζόπουλου στους “Δέκα Μικρούς Μήτσους”
Είμαστε χώρα για κλάματα και με κυβέρνηση όλο δράματα! Στο πρόσφατο παρελθόν κάναμε λογοπαίγνια με την κυβέρνηση… Πικραμένου, αλλά η πραγματικότητα είναι ακόμα πιο σκληρή με την κυβέρνηση Καμμένου, με την οποία δεν γελάει κανείς.
Ο Πάνος ο «Μακεδονομάχος» ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη για να καταχερίσει τους «μακεδονοκλάστες» (και) του κόμματος του, θυμίζοντας έναν άλλο Πάνο, τον Ψωμιάδη, της ιδίας πολυκατοικίας, που κάποτε ενδύθηκε την μπέρτα του Ζορό για να κυνηγήσει τους κακούς και ν’ απονείμει δικαιοσύνη!
Ο Πάνος, ο κυβερνητικός εταίρος που κάνει μια χαψιά υπουργούς, υπουργάρες και υπουργίσκους, επανέλαβε με ύφος χιλίων καρδιναλίων ότι οι ΑΝ.ΕΛ. παραμένουν στην κυβέρνηση μέχρι να έρθει στη Βουλή η Συμφωνία των Πρεσπών. Εταίρος υπό προθεσμία δηλαδή και αν το δούμε πιο ψύχραιμα, εταίρος-«νταβατζής» και ας με συμπαθά η τάξη των νταβατζήδων. Αλλά ο νταβατζής δεν φταίει ή δεν φταίει μόνο αυτός.
Για να υπάρξει νταβατζής πρέπει να υπάρξει και η αδύναμη κορασίδα που η μοίρα την έριξε στο πεζοδρόμιο, το μπαρ, το καταγώγιο και όπου αλλού συχνάζουν “Πάνοι” και “Παναγήδες” για την προστασία των εταίρων. Και είναι ν’ αναρωτιέται κανείς, τόσο χαμηλά έχει ρίξει αυτή η ζωή τον Αλέξη, που βολοδέρνει ανάμεσα στα κόκκινα φανάρια και στις ροζ γραμμές και παρά την καλή διάθεση που έχει δεν μπορεί να ξεφύγει από τον κακό τον νταβατζή, ν’ αποτινάξει τον ζυγό, να λήξει την ομηρεία, ν’ απαγκιστρωθεί ένα πράγμα;
Και ο Αλέξης, ενώ έχει τη δυνατότητα να τον κάνει πέρα, να πορευτεί (και όχι να πορνευτεί) με κάποιον άλλο στα καλντερίμια και τις κακοτοπιές της ελληνικής πραγματικότητας, δεν το κάνει. Σα να του κρατάει το διαβατήριο, όπως βλέπαμε παλιότερα στα αστυνομικά ρεπορτάζ, με τα αθώα κορίτσια που ερχόντουσαν στην Ελλάδα από τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ.
Ο Φίλης είναι σπίτι του, ο Κοτζιάς έχει το ΠΡΑΤΤΩ, αλλά ο Γαβρόγλου έχει ακόμα χαρτοφυλάκιο. Και ας κάλεσε προχθές τους φοιτητές να διώξουν τον “Ρουβίκωνα” από την κατάληψη της Φιλοσοφικής. Λες και δεν υπάρχουν όργανα, κράτος, συντεταγμένη πολιτεία.
Μια πολιτεία που ο Ρουβίκωνας και τα μέλη του την έχουν κάνει «ρόμπα ξεκούμπωτη με παντοφλάκια ροζ». Αλλά ακόμα και έτσι κανείς δεν γελάει με την πολιτεία καρακαλτάκα, σαν τη παλιά ηρωίδα του Λαζόπουλου στους “Δέκα Μικρούς Μήτσους”. Αλλά τι γυρεύετε από μια κυβέρνηση με… δέκα μικρούς Κίστους; Και κρίμα στην καλή διάθεση που έχει μια μεγάλη μερίδα κόσμου να τη στηρίξει για να κάνει ακόμα δυσκολότερη τη ζωή της αντιπολίτευσης.
Αλλά ματαιότης, ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης. Πόσο πιο κακή μπορεί να είναι μια άλλη κυβέρνηση, έστω και δεξιόστροφη; Δυστυχώς η υφιστάμενη κυβέρνηση δίνει κάθε μέρα δέκα ευκαιρίες για δεύτερες και τρίτες σκέψεις.
Υ/Γ Και θέλω να πιστεύω ότι δε θα έχω πρόβλημα με τον όρο «νταβατζής», που προφανέστατα χρησιμοποιείται αλληγορικά. Κάποτε ο Κώστας Καραμανλής, τρώγοντας σουβλάκια στου Μπαϊρακτάρη, είπε ότι θα τους συνθλίψει και δεν είχε καμία (νομική) συνέπεια. Προφανώς δεν τους συνέθλιψε και αυτοί συνέχισαν να κάθονται στον ολόλευκο -και σαν του κύκνου- λαιμό της Ελλαδίτσας μας.