Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε ποτέ να στήσει ένα δικό του μιντιακό σύστημα. Όχι ότι δεν το ήθελε, τουναντίον. Το προσπάθησε, το πάλεψε, αλλά δεν… Πόνταρε στα λάθος πρόσωπα; Δεν είχε την τεχνογνωσία; Δεν του βγήκαν οι κινήσεις στα… βοσκοτόπια; Τα μαρτύρησε όλα η γάτα;
Προφανώς και είχε φίλια μέσα και στο πλευρό του δημοσιογράφους που έκαναν άδολα τη δουλειά τους, πιστεύοντας στον Τσίπρα και την παρέα του. Δεν ξέρω σήμερα τι κάνουν και πόσο πιστεύουν ακόμα, αλλά φαντάζομαι δεν θα αισθάνονται και πολύ καλά με το σποτάκι της Κουμουνδούρου (λέγε με Πάνο Σκουρλέτη) που αναρωτιέται πόσο κοστίζει ο Μωυσής και αν πρέπει να τον καταπίνουμε αμάσητο.
Προφανώς και ο Πέτσας ελέγχεται για τη διαφάνεια της λίστας των ΜΜΕ που χρηματοδοτήθηκαν για την προβολή της καμπάνιας «Μένουμε Σπίτι» και «Μένουμε Ασφαλείς». Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι όλοι οι δημοσιογράφοι των μέσων της καμπάνιας κάνουν τα λιβανιστήρια του πρωθυπουργού, όπως λειτουργούσε και η ΕΡΤ της δικής τους περιόδου και ας μας είχαν υποσχεθεί ότι θα γινόταν άλλη…
Και το μέσο που εργάζομαι φιλοξένησε καταχωρίσεις της σχετικής καμπάνιας, αλλά ουδέποτε αισθάνθηκα την ανάγκη να πιάσω το λιβανιστήρι και να θυμιατίσω την… “αγία οικογένεια”. Όσοι παρακολουθούν τη στήλη θα ξέρουν…
Αλλά το κυριότερο, ουδείς μου επέβαλε να γράψω έναν καλό λόγο για τον Μητσοτάκη. Το σποτάκι όμως τσουβαλιάζει τους πάντες ως αργυρώνητους.
Εκεί που θέλω να σταθώ είναι η δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει ο Τύπος στην Ελλάδα και η οποία έγινε ακόμα πιο καταστροφική με την πανδημία. Ειδικά οι εφημερίδες έπεσαν στα τάρταρα χάνοντας αναγνώστες και συνδρομητές, επειδή συν τοις άλλοις το χαρτί της εφημερίδας είναι ο καλύτερος (μετα)φορέας του κοροναϊού!
Μη γελάτε, μέχρι και αυτό ακούσαμε. Ήταν άδικο λοιπόν να ενισχυθούν τα μέσα, έστω και με αυτό τον τρόπο, μήπως και καταφέρουν να βγάλουν το κεφάλι τους στην επιφάνεια; Και επιτέλους να δημοσιοποιηθεί η λίστα με τα ποσά για να δούμε ποιος πήρε τι και να καταλάβει η Κουμουνδούρου πόσο αδικεί τον περιφερειακό Τύπο, που στην τελική δεν έχει ούτε Φουρθιώτη ούτε Ευαγγελάτο.
Παρεμπιπτόντως, επειδή το πρόβλημα του Τύπου δεν είναι τωρινό, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε κληθεί από την ΕΣΗΕΑ σ’ ένα διάλογο για την εξεύρεση λύσεων επιβίωσης. Όχι μόνο δεν προσήλθε, αλλά δεν απάντησε καν. Αυτό ισχυρίζεται η ΕΣΗΕΑ, ας ακούσουμε και την Κουμουνδούρου, που οδηγείται από αυτογκόλ σε αυτογκόλ.
Αν και αυτό πρέπει να χρεωθεί στο μεγάλο ταλέντο, τον Πάνο Σκουρλέτη, που σαν γραμματέας έδωσε την έγκρισή του για το Μωυσή! Ένας Λαλιώτης δεν θα έκανε ποτέ αυτό το λάθος. Και πώς να το κάνει ο εμπνευστής των… αλόγων της Μεταρρύθμισης, για όσους θυμούνται τα επικοινωνιακά της αλήστου μνήμης εποχής!
Όμως ο Λαλιώτης ήταν ο τελευταίος των Μοϊκανών και ο Πάνος ο… τελευταίος των Τοξικών! Φαντάζομαι τα περί τοξικότητας γνωρίζει και ο ίδιος ο Τσίπρας. Καθάρισε τόσους και τόσους αλλά κάποιοι ξέφυγαν.
Αλλά πόσο καιρό θα τη γλιτώνουν βρίζοντας τα… βοθροκάναλα, πουλώντας ΣΥΡΙΖοφροσύνη και τάχα μου δημοκρατία και αντισυμβατισμό; Ο ΣΥΡΙΖΑ πέφτει θύμα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, που είναι και το προνομιακό του πεδίο!
Τρολάκια, ψεκασμένοι και με μια «πολιτική ορθότητα» που τσι γαβρώνει όλους, είναι έτοιμοι να κατασπαράξουν τους πάντες και ει δυνατόν να… δολοφονήσουν (χαρακτήρες) με το πληκτρολόγιό τους, για να φτιάξουν τον κόσμο καλύτερο, όπως τον έχουν στο θολωμένο τους μυαλό.
Σε αυτή τη λογική γεννήθηκε και το σποτάκι με τον Μωυσή, που ήταν ταμάμ για τα social media. Η ζωή όμως και η πολιτική κινούνται και πέραν αυτών. Αλίμονο.
Υ.Γ: Στέκομαι στο σποτάκι και μόνο, αποφεύγοντας την παγίδα να γράψω για την «Παπαδημούπολη», το παρακράτος και το παραδικαστικό που αποδίδουν στον ΣΥΡΙΖΑ οι πρώτοι και κατά συρροή διδάξαντες. Για να μην τρελαθούμε τελείως…