Από τη μια η αποχή και από την άλλη ακροδεξιά, όσο να πεις γίναμε και εμείς Ευρωπαίοι. Και μπορεί η μιντιακή ελαφρότητα να απέδωσε την αποχή ως πανηγυρική επικράτηση της θελκτικότητας των παραλιών, έναντι της κάλπης, αλλά στην πραγματικότητα αυτή η περίφημη χαλαρή ψήφος κρύβει μέσα της πολύ θυμό, μεγάλη οργή, τσακισμένη περηφάνια και συντετριμμένη ελπίδα.
Το ίδιο ισχύει και για τη χαλαρή ψήφο που έδωσε υπόσταση σε ακροδεξιά μορφώματα που παίρνουν κεφάλι, σε ένα τόπο που τα χώματά του αχνίζουν από το αίμα αμέτρητων αθώων που σφάχτηκαν από τις λεπίδες ναζί και αυτών που θανατώθηκαν φρικτά από τα ολοκαυτώματα που σκόρπισαν στο πέρασμά τους οι φασίστες.
Η ακροδεξιά πολιτική μετατόπιση του εκλογικού χάρτη εκκολάφτηκε μέσα από μακροχρόνιες πολιτικές επιλογές και κατευθύνεις, που κανονικοποίησαν την αδιάκοπη λιτότητα, τις ασυγκράτητες ιδιωτικοποιήσεις, τον κανιβαλισμό των εργασιακών κεκτημένων, τα σκαμπίλια της φορολόγησης, την κατεδάφιση του συστήματος υγείας και πρόνοιας, το στιγματισμό της προσφυγιάς.
Στη δίνη αυτού του κυκεώνα στροβιλίζεται χρόνια τώρα ο τόπος μας, που αιμορραγεί από τα αδιάκοπα πολιτικά ραπίσματα, που νομιμοποιούν την κτηνώδη φρενίτιδα του κέρδους των λίγων, ισοπεδώνουν δικαιώματα, κοινωνικές κατακτήσεις, δημόσια αγαθά και κανιβαλίζουν με όλους τους τρόπους πανανθρώπινες αξίες, με σκοπό τη συντριβή κάθε έννοιας συλλογικότητας.
Και τώρα… η κάλπη έκανε ταμείο, και το εκλογικό αποτέλεσμα μάς σέρβιρε το λογαριασμό. Το ερώτημα όμως είναι, αν το εκλογικό αποτέλεσμα δίδαξε, ή έστω αν έγινε σωστή αποκωδικοποίησή του. Εδώ υπάρχουν βάσιμες αμφιβολίες.
Διότι βλέποντας την κυβέρνηση που μετά την βαριά ήττα της απώλειας δεκατριών ποσοστιαίων μονάδων, δηλώνει ότι το κόμμα της «παραμένει κυρίαρχο στην Ελλάδα», αλλάζει πίστα η έννοια του πολιτικού κυνισμού και της αλαζονείας και της δυσανεξίας στην αυτοκριτική.
Δεν είναι μόνο η φτώχεια, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι υποκλοπές. Είναι τα Τέμπη, είναι μια χώρα που παραλύει, που είναι ρυθμισμένη να προχωρά στο «πάμε όπου βγει», και έχεις κάθε λόγο να είσαι εξοργισμένος καθώς τσαλαπατούν εξοργιστικά το δίκιο σου.
Και βέβαια ο περίφημος ανασχηματισμός που ήρθε μετά την Πύρρειο νίκη των ευρωεκλογών, είναι μια γνώριμη τακτική με την οποία επιχειρεί επικοινωνιακά η κυβέρνηση να δείξει στην κοινωνία ότι «έλαβε το μήνυμα της κάλπης».
Όμως στα αλήθεια ποιος μπορεί να πιστέψει ότι ακόμα και αν μετακινηθούν τα πρόσωπα, θα αλλάξουν και οι πολιτικές…
Αλλά πέρα από όλα αυτά, έχει ενδιαφέρον αυτό που συμβαίνει στην Κρήτη και πιο συγκεκριμένα στο Ηράκλειο, καθώς έπεσε βαρύς ο πέλεκυς του ανασχηματισμού, με την καρατόμηση των Κρητικών υπουργών που φαίνεται ότι στοχοποιήθηκαν και απομακρύνονται, επωμιζόμενοι το βάρος των εκλογικών αποτελεσμάτων, τα οποία φαίνεται ότι ενόχλησαν σφόδρα, καθώς κατέρρευσε το αφήγημα του γαλάζιου νησιού απ΄ άκρη σ΄ άκρη.
Ο κλονισμός της γαλάζιας κυριαρχίας αποδείχτηκε ότι ήταν ασυγχώρητος για την κυβέρνηση που έδειξε ότι και πήρε το μήνυμα και έδωσε την απάντηση.
Και ήταν τιμωρητική…