Ούτε ο δημόσιος τομέας είναι άχρηστος ούτε ο ιδιωτικός κάνει θαύματα
Σε όλο τον κόσμο αγωνίζονται να επικρατήσουν οι ιδεολογίες. Στη χώρα μας οι ιδεοληψίες. Και τέτοιες έχουμε πολλές. Όπως όταν λέμε και ξαναλέμε για το Δημόσιο. Όχι πως έχουμε άδικο. Ταυτόχρονα εκθειάζουμε τον ιδιωτικό τομέα, όπου τα πάντα –δήθεν- είναι άριστα και λειτουργούν τέλεια.
Ε, λοιπόν ούτε το ένα ισχύει ούτε το άλλο. Ούτε ο δημόσιος τομέας είναι άχρηστος σε τούτη τη χώρα ούτε ο ιδιωτικός κάνει θαύματα! Το βλέπουμε καθημερινά στις συναλλαγές μας, το διαπιστώνουμε από τα γεγονότα.
Δημόσιο είναι και η αστυνομία που εργάζεται νυχθημερόν για να βγάλει υποθέσεις, δημόσιο είναι και άλλες υπηρεσίες που πας και εξυπηρετείσαι άψογα και γρήγορα. Αντιθέτως υπάρχει ένα τμήμα του ιδιωτικού τομέα που είναι παρασιτικό, που περιμένει…επιδοτήσεις, αναπτυξιακούς νόμους, λαμογιές, κωλόκουρα και άλλες εργολαβικές συναλλαγές για να επιβιώσει.
Η αλήθεια είναι πάντα στη μέση, αλλά τη διαμορφώνουμε α-λα καρτ, ανάλογα το πώς βολεύει. Συν το ότι ξεχνάμε το βασικότερο πολλές φορές: Το σύστημα νοσεί, αλλά ο άνθρωπος είναι το κλειδί.
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Τα θυμήθηκα από μικρή μου «περιπέτεια» πρόσφατα. Αποφάσισα να διαγράψω ένα παλιό αυτοκίνητο, το οποίο δεν με συνέφερε να το φτιάξω, δεν το ήθελε και κανένας να το πάρει. Ανακάλυψα όμως ότι 17 χρόνια μετά δεν υπήρχε ένα χαρτί, το οποίο εύκολα (θεωρητικά) μπορούσα να πάρω.
Αμ δε! Το αρχικό λάθος…έπρεπε να πληρωθεί. Φαντάστηκα λοιπόν έναν…Γολγοθά που έπρεπε να περάσω. Τράπεζες, υπηρεσίες, γραφειοκρατία…Αλλά έπρεπε να το κάνω. Μόνο που υπολόγισα χωρίς τον ξενοδόχο- τον ιδιωτικό τομέα!
Να μην σας κουράζω. Θυμήθηκα ότι ήταν η Εurobank η τράπεζα με την οποία ήρθα σε συναλλαγή τότε. Πήγα σαν…βρεμένη γάτα. Εκεί –στο κατάστημα της Δικαιοσύνης- συνάντησα έναν υπάλληλο που πρώτη φορά τον έβλεπα. Όταν του είπα ότι ψάχνω ένα χαρτί που αφορούσε…σύμβαση πριν 17 χρόνια δεν αντέδρασε.
Αλλά είπε ότι «αρχεία γι αυτό κρατάμε μόνο 10 χρόνια». Κι όμως άρχισε τα τηλέφωνα, έκανε προσπάθειες, στο πρόβλημα ήθελε να βρει λύση. Και το κατάφερε. Σε…μισή εργάσιμη μέρα το χαρτί δόθηκε! Επαγγελματισμός, άψογη εξυπηρέτηση, σκέφτηκα, από τις «κακές τράπεζες».
Στο μεταξύ έπρεπε να απευθυνθώ στο Μηχανολογικό .Ωχ, σκέφτηκα. «Πάρτε το χαρτί από την εταιρεία αυτοκινήτων και σε τρία λεπτά θα σας το δώσουμε κι εμείς» μου απάντησαν. Ανάσα. Αφού το μηχανολογικό μου απάντησε «αμέσως» σκέφτηκα ότι θα τελειώσω γρήγορα.
Ωστόσο, δεν είχα υπολογίσει τον…ιδιωτικό τομέα. «Αφήστε τα χαρτιά σας εδώ και θα σας το τακτοποιήσουμε την άλλη εβδομάδα!» Δεν άκουσα καλά… Πώς; Γιατί την άλλη εβδομάδα; «Ο κύριος πρόεδρος περνάει κάθε Τρίτη και υπογράφει»!
Την ακούω ακόμη: «De minimis non curat praetor”. Και από εκείνη τη στιγμή είπα: «τέλος το σύστημα, μόνο οι άνθρωποι!».