Και κανένας δεν έχει δει, αλλά ούτε καν έχει σκεφτεί πως ίσως αιτία της παρακμής είναι ο μιμητισμός
Σκεφτόμουν πάλι να ασχοληθώ με την κεντρική πολιτική σκηνή. Όμως, θυμήθηκα το γαλανόλευκο τσίρκο του Χαντζόπουλου με την ένδειξη «οι παραστάσεις συνεχίζονται» και θεώρησα πως εκείνος πρώτος τα έχει πει όλα.
Έτσι έφερα στο μυαλό μου την τοπική αυτοδιοίκηση, το Ηράκλειο και τον όλο σάλο που έχει δημιουργηθεί με τα καφέ και τις επιχειρήσεις εστίασης στο κέντρο της πόλης. Κι έψαξα μέσα μου να βρω ποιος άραγε έχει δίκιο. Ως διά μαγείας πετάχτηκε μπροστά μου ξανά το γαλανόλευκο τσίρκο.
Σκέφτηκα κατ’ αρχάς πως το πρόβλημα με τις άδειες κοινόχρηστων χώρων δεν είναι τωρινό. Και θυμήθηκα πως αρκούσαν δύο τετραγωνικά καταστήματος για να έχεις 100 τραπεζοκαθίσματα έξω από το μαγαζί σου και ένα «γράψιμο» τον χρόνο, το οποίο κάλυπτε όλες τις «πομπές».
Σκέφτηκα επίσης καταστάσεις, με βάση τις οποίες στο μαγαζάκι της οδού Ηρακλείτου 2 επί παραδείγματι, η Αρχαιολογία επέτρεπε μια γκρι τέντα, αλλά στο μαγαζάκι Ηρακλείτου 4 την απαγόρευε, μαζί με πολλά άλλα στρεβλά και με ζητούμενα τα οποία ήταν αδύνατο να εδραστούν στην κοινή λογική.
Μετά έκανα ένα σύντομο ταξίδι στην Ισπανία, όπου οι κατά τόπους δημοτικές Αρχές είναι εκείνες που αποφασίζουν για τον αριθμό των αδειών και το είδος της επιτρεπόμενης δραστηριότητας επιχειρήσεων, ώστε να διασφαλίζεται η δικαιοσύνη και η ορθή λειτουργία καταστημάτων, σε χώρους ιστορικών κέντρων τουλάχιστον. Και τους χάρηκα τους Ισπανούς, γιατί έπραξαν το αυτονόητο.
Μετά απ’ όλα αυτά, σκέφτηκα: Tι έχουμε καταφέρει σήμερα που προσπαθούμε με κάθε κόστος να επιβάλουμε τον νόμο; Μια τέντα ρίχνουμε, εφτά σηκώνονται. Σε μια αγορά μάλιστα, που τα δεκάδες μπαρ έχουν αντικατασταθεί από φούρνους που πωλούν από κουλούρι μέχρι αλεξίπτωτο και από «νυχάδικα» για κάθε γούστο και κάθε βαλάντιο.
Και κανένας δεν έχει δει, αλλά ούτε καν έχει σκεφτεί πως ίσως αιτία της παρακμής είναι ο μιμητισμός. Τι κερδίσαμε με όλα αυτά; Πολλά καφέ και μπαρ έχουν κλείσει. Πολλά δυσκολεύονται να επιβιώσουν. Και πλάι στα συντρίμμια τους, έρχεται κάποιος άλλος με μια νέα καινοτόμα ιδέα (βλέπε νύχια) που ανοίγει ένα μαγαζί, για να ανοίξουν πλάι του άλλα εκατό.
Μ’ αυτές τις λογικές περιμένουμε να σωθούμε; Ή να σώσουμε τον όποιο κόσμο μπορούμε; Καληνύχτα, Κεμάλ. Αυτός ο κόσμος δεν θα σωθεί ποτέ. Γιατί σωστοί δεν βρίσκονται ούτε δυο να είναι στους τροχούς. Καμία ψυχή δεν γίνεται νύφη. Και κανένας νους γαμπρός. Για να παραφράσουμε λίγο Χατζιδάκι και Ρασούλη.