Το κρυφτούλι τελείωσε και… φτου ξε-Λευθερία για όλους…

Η  περίφημη υπόθεση της μετονομασίας της οδού Λακωνίας σε οδό Κωνσταντίνου  Μητσοτάκη, η οποία  δεσπόζει στην επικαιρότητα των τελευταίων ημερών, είναι ένα τυπικό παράδειγμα που αναδεικνύει με πόσο εξοργιστικό τρόπο εξελίσσεται στον μικρόκοσμό μας η πολιτική πραγματικότητα.

Η ΝΟΔΕ Ηρακλείου της Ν.Δ., από όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, προτίμησε να αναγάγει το θέμα της ονοματοθεσίας σε κορυφαίο ζήτημα  της πολιτικής της δραστηριότητας, σαν να εκτελούσε την τελευταία εντολή της διαθήκης του μακαρίτη, που με ένα μεταφυσικό τρόπο κατάφερε και μετά θάνατο να μας διχάζει.

Το τοπικό όργανο του κόμματος της μείζονος αντιπολίτευσης έβαλε στο κάδρο της πολιτικής σκηνής το αίτημα της ονοματοθεσίας, με έναν απροκάλυπτο πατερναλισμό προς τη Λότζια, που ανέδυε απροσχημάτιστα ότι η επιλογή του δρόμου ήταν αίτημα- «παγίδα».

Όπως στην πορεία αποδείχτηκε, όλοι οι  προτεινόμενοι δρόμοι απορρίπτονταν ως μη κατάλληλοι πολεοδομικά  για να σηκώσουν το πολιτικό βάρος της ονοματοθεσίας. Βεβαίως, στο τέλος της ημέρας πείστηκαν και οι τελευταίοι, ότι αυτοσκοπός του εγχειρήματος ήταν να εμφανίσει ως ανίκανη τη δημοτική αρχή να προτείνει λύση αποδεκτή από το πολιτικό όργανο, το οποίο από τη μια εγκαλούσε τη Λότζια επειδή δεν ανταποκρίνεται στο αίτημά του κι από την άλλη απέρριπτε κάθε εναλλακτική λύση (που είχε προταθεί επίσημα και ανεπίσημα).

Αυτός ο γόρδιος δεσμός που είχε στηθεί εξώθησε τον δήμαρχο στην επιτυχώς δοκιμασμένη πολιτική πρακτική «ότι δε λύνεται κόβεται», καταλήγοντας να παρουσιάσει στο Δημοτικό Συμβούλιο ως μοναδική πρόταση τη μετονομασία της οδού Λακωνίας σε οδό Μητσοτάκη, την οποία το Σώμα υπερψήφισε. Βεβαίως υπάρχει και η άποψη ότι με την επιλογή του αυτή ο κ. Λαμπρινός έχασε την ευκαιρία να ρίξει την μπάλα στην εξέδρα.

Δηλαδή να ζητήσει την άποψη της κοινωνίας για το όλο θέμα και να αποφασίσει σχετικά, αναλογιζόμενη την προσφορά του Κ. Μητσοτάκη στο Ηράκλειο, συμπεριλαμβανομένης και της στάσης του στην πολύκροτη υπόθεση του Εφετείου. Είναι ασαφές εάν απέτρεψαν τον  κ. Λαμπρινό από την εκδοχή αυτή οι πολιτικοί συνειρμοί από το αποτέλεσμα του τελευταίου δημοψηφίσματος στη χώρα, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί στην ασφαλή λύση του Δημοτικού Συμβουλίου.

Όμως σε κάθε περίπτωση, η περίφημη ιστορία της ονοματοθεσίας είχε ένα ουσιαστικό όφελος για τη δημοτική αρχή, αφού αναδύθηκαν στον αφρό οι υπόγειες πολιτικές διαδρομές στελεχών της πλειοψηφούσας παράταξης, που για καιρό πατούν σε δύο ή και περισσότερες βάρκες. Το κρυφτούλι τελείωσε και … «φτού ξε-Λευθερία» για όλους …